یک روز برای کارگر

این جا در این صفحه آن چه که به دیده می آید نوشته می شود، از آن جا که یک روز از هفته ی گذشته به روز جهانی کارگر اختصاص داشت! ناخودآگاه نگاهم به سوی جمعیت کارگر چینی چرخید!

از نظر من، در نگاه اول، مردم چین از هر قشری که باشند، کارگر، کارمند، رییس، همگی در وقت معین کار خود را شروع می کنند، در یک زمان ناهار و شام خود را می خورند و در یک ساعت به استراحت می پردازند! اما این در نگاه اول است، چرا که اقشار مختلف مردم مثل هر جای دیگر از دنیا، سرگرمی ها و برنامه های خاص خودشان را دارند. اما آن چه که من به عنوان یک خارجی در نگاهی نه چندان کنجکاوانه و موشکافانه از جمعیت کارگر این سرزمین پهناور و البته ساکن در پایتخت می بینم، خلاصه می شود به یک عده عظیم از مردم زحمتکش که از اول صبح، سخت کار می کنند، راس ساعت یازده دست از کار می کشند، مشغول خوردن ناهار در محل کار یا رستوران های اطراف محل کار خود می شوند و دو باره با انرژی بیشتر می روند تا روزی خود را به دست بیاورند!

اگر به زن ها و مردهای کارگر چینی در حین کار نگاه کنی، چهره ی کاملا خسته ی آن ها را به خوبی احساس می کنی! اما جالب این جاست که آن ها همیشه لبخند بر لب دارند! نمی دانم این ترکیب چهره ی آن هاست، یا خیر واقعا با عشق کار می کنند، برای همین لبخند از صورتشان پاک نمی شود! یا شاید هم نه! آن ها نسبت به من که یک خارجی هستم لطف دارند و با چشمانی خندان بدرقه ام می کنند!

به هر حال، قشر کارگر در کشور چین، مثل همه ی مردم، ساعت هایی را به کار در مراکز مختلف مشغول اند و ساعت هایی را هم به خودشان اختصاص می دهند! بنابراین روزهای تعطیل و یا آخر هفته، تعداد زیادی از کارگران را می توانی ببینی که در پارک ها یا مراکز تفریحی مختلف به استراحت و گذراندن اوقاتی خوش با خانواده و دوستان خود می پردازند! یکی از سرگرمی های شایع این عده، بازی های گروهیست. تخته نرد، دوزبازی و یا انواع بازی ها با کارت ها و ورق های چینی، از جمله بازی های جمعی این عده است .

خوردن ناهار و شام دسته جمعی هم از جمله عادت های این قشر است که معمولا هر گروه پاتوق مخصوص به خود را دارند! عده ای از آن ها مشتری های دایم و چند ساله یک رستوران هستند! البته شاید این سوال مطرح شود که چه طور قشر کارگر هر روز به رستوران می روند! در واقع رستوران رفتن یک عادت ویژه ی چینی هاست و می شود غذاهای خیلی ارزان را از رستوران های محلی و یا اغذیه فروش هایی تهیه کرد که خوراک های ساده و ارزان را بر روی گاری یا چرخ دستی آماده می کنند و به فروش می رسانند!

باری، جماعت کارگر چینی هم مثل همه کارگران دنیا، اغلب، افرادی با سواد پایین هستند که به رغم زحمت بیشتر درآمدی کم تر دارند!

برای کارگران چینی، علاوه بر تعطیلات آخر هفته، در طول سال، روزهای دیگر همچون روز سال نو، جشنواره بهار، روز کارگر و روز ملی نیز به عنوان روزهای تعطیل محاسبه می شود. در بین کارگران، آن هایی که در شرکت های چند ملیتی مشغول به کار هستند علاوه بر روزهای گفته شده از تعطیلات کریسمس هم بهره می برند.

اما بد نیست اندکی هم به تاریخ روز جهانی کارگر و هم چنین وضعیت کارگران چینی بپردازیم! آن چه از وب گردی های این برنامه به دست آمد، این است که، روز جهانی کارگر، در واقع یادمان شورش کارگران آمریکایی در نخستین روز از ماه مه ۱۸۸۶ در شیکاگو است که هر سال در بسیاری از کشورهای جهان جشن گرفته می‌شود.

حزب‌های کمونیست و سوسیالیست و اتحادیه‌های کارگری در بسیاری از کشورهای جهان این روز را با برگزاری تظاهرات و راهپیمایی‌های خیابانی برگزار می‌کنند.

ده ها سال است که به این مناسبت در این روز، در کشورهای مختلف(به استثنای ایالات متحده، کانادا و چند کشور کوچک) مراسم ویژه برگزار می‌شود. ایالات متحده و کانادا نخستین دوشنبه هر سپتامبر (شهریور ماه) را به عنوان "روزکارگر" برگزار می‌کنند.

سایت آینه روز، نوشتاری در باب کارگران داشت که بد ندیدیم اندکی از آن را در برنامه مطرح کنیم. این سایت آورده که، رشد سرسام آور و دو رقمی سالانه اقتصاد چین پیامدهای مثبت و منفی زیادی برای مردم چین و جهان بر جای گذاشته است. تعداد بیش از 350 میلیون نفر از کارگران زن و مرد در چین با بیش از 12 ساعت کار در روز و دریافت مزد بخور و نمیر، نه تنها اقتصاد چین را شکوفا کرده اند بلکه تولیدات صنعتی و کشاورزی آنها بازارهای تمام کشورهای جهان را پر کرده است.