یک روز تعطیل با هنرمند ایرانی

فرزام کمال آبادی، یکی از هنرمندان ایرانی ساکن در شهر پکن است. هنر خوشنویسی چینی، شاخص ترین هنر این هنرمند است که در کشور چین بسیار مورد استقبال هنرمندان و مسوولین کشوری قرار گرفته است.

کمال آبادی حدود بیست و پنج سال است که به همراه همسر چینی و چهار فرزند خود در این سرزمین به سربرده و به اشاعه فرهنگ و هنر چین و ایران می پردازد.

در گفت و گویی که رادیو بین المللی چین با این هنرمند انجام داد، وی به این نکته اشاره کرد: چین کشوریست با ابعاد مختلف، و من به عنوان یک ایرانی که عاشق هنر هستم، از بدو ورودم به این سرزمین، تلاش کردم که با تمام ابعاد اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، ایدئولوژی، تاریخی، فلسفی، شعر و خطاطی، به عنوان یک علاقه مند ارتباط برقرار کرده و در همه زمینه ها حداقل درمیان خارجی های مقیم کشور چین نفر اول باشم.

با آن که این هنرمند از سن شانزده سالگی از ایران خارج شده است اما همچنان بر انجام رسالت خود یعنی ترویج فرهنگ و هنر پایبند است. او بر این باور است که باید تاریخ، فلسفه، فرهنگ و هنر، طرز فکر و تمام ابعاد ایرانی را در تمام جامعه اشاعه داد، چرا که قوی ترین سرمایه های فکری و روحانی و هنری جهان در ایران وجود دارد.

با توجه به آن که در آغاز سال نو چینی، با این هنرمند گفت و گو کردیم، بنابراین نظر وی را درباره ی عید بهار چینی پرسیدیم. او این گونه پاسخ داد: زمان عید بهار چین، مانند کشور ما در اول فصل بهار نیست، اما مردم چین ضرب المثلی دارند که می گوید: زمستان آمد، اما آیا بهار می تواند دور باشد. یعنی در تاریکی و سردی و سختی زمستان، همچنان امید حضور بهار برای انسان ها وجود دارد و آن ها این گونه به بهار خیر مقدم می گویند.

کمال آبادی برگزاری جشن در زمان عید بهار چینی را از زمانی شروع کرد که در کشور آمریکا به سر می برد او در این باره می گوید: "در آمریکا با دوستانی از کشورهای چین، کامبوج، ویتنام و دیگر کشورهایی که از فرهنگ چین متاثر هستند بهار چینی را جشن می گرفتیم. از آن جا بود که با فرهنگ غنی این کشور آشنا شدم تا به چین آمدم و به بسیاری از شهرها و روستاهای این سرزمین پهناور سفر کردم.

این روزها این هنرمند، به سبب رسالتش یعنی ترویج هنر کم تر می تواند در کنار خانواده اش باشد تا بهار چینی را جشن بگیرد. او می گوید: چند بهار را در شهر زادگاه همسرم و با خانواده ی آن ها گذراندیم. اما به طور کلی من و همسرم خیلی مشغول هستیم و بیشتر به دنبال تاثیر و نفوذ در جامعه هستیم، به همین دلیل کم تر از دیگر خانواده های چینی فرصت می کنیم که دور هم جمع شویم.