تاریخ سینمای چین در موزه

مدتی است که سایت رادیو بین المللی چین، به هنر سینما و فیلم ایران و چین پرداخته است! این که مسوولین در محافل سینمایی این روزها توجهشان به فیلم ایران بسیار جلب شده است و تلاش دارند با ارتباط بیشتر با سینمای ایران صنعت فیلم سازی در این کشور را بیش از پیش رونق دهند و یا با پخش فیلم موفق جدایی نادر از سیمین، توجه مردم این کشور هم به فیلم های ایرانی جلب شده است.

باری، قصد ندارم که درباره چگونگی فیلم و صنعت سینمای چین یا ایران سخنی بگویم! به این مقوله اشاره کردم تا به این مطلب برسم که پرداختن به بحث سینما از سوی سایت رادیو، من را بر آن داشت تا سری بزنم به موزه ی ملی سینمای چین! تا اندکی با تاریخ این هنر آشنا شوم!

موزه ملی سینمای چین، بزرگترین موزه ی جهان است که در شهر پکن وجود دارد! در واقع این موزه به مناسبت بزرگداشت صدمین سال تولید فیلم هنگ کنگ ایجاد شده است. موزه ای که بنای آن به صورت کاملا حرفه ای شکل گرفته است.

فیلم هنگ کنگ حدود صد سال است که خلق شده است. صنعت فیلم هنگ کنگ که جریان اصلی بازار تجاری و سرگرمی است، مفتخر است که به عنوان "هالیود شرقی" شناخته شده است. فیلم هنگ کنگ با یک فیلم ساده شروع به ساخت کرد و اندک اندک گسترش یافته و در ژانرهای مختلف از جمله، کمدی، جنایی، محلی، کونگ فو، فیلم های ادبی و انواع دیگر به ساخت فیلم پرداخت و به یک مدرسه آموزشی منحصر به فرد تبدیل شد و به این ترتیب خود را وارد چرخه فیلم دنیا کرد و به معجزه ای تبدیل شد که بنا بر آمار، توانست از سال 1913 تا 2005 حدود 9500 فیلم تولید کند.

و اما، طراحی این موزه توسط یک شرکت آمریکایی با عنوان (RTKL) و با همکاری پژوهشگاه ساخت و ساز پکن انجام شده است. ساختمان موزه از نظر نمای بیرونی و داخلی کاملا منحصربه فرد است. نمای بیرونی آن دارای ویژگی های هنری خاصی است و خارج از ساختمان، مقابل بنا، یک صفحه ی نمایشگر بزرگ وجود دارد!

رنگ آمیزی داخلی سالن نیز بسیار زیبا و چشم نواز است! البته زمینه ی اصلی ساختمان موزه، سه رنگ سیاه، سفید و خاکستری است اما با توجه به طراحی و چیدمان، این رنگ ها، حتی رنگی تر و پر زرق و برق تر از همه رنگ های دیگر به نظر می رسد. همچنین، در هر سالن با توجه به فضای داخلی و موضوع های نمایشی، رنگ آمیزی ها متفاوت است و با تابش نور طبیعی بر شیشه های بزرگ تعبیه شده در سالن، زیبایی فضا چند برابر می شود. استفاده از لامپ های تزیینی نیز اجازه می دهد که بازدیدکنندگان از لذت بصری بیشتری برخوردار شوند.

مراجعه کنندگان به موزه از دو طریق می توانند خود را به طبقات مختلف و بیست و دو سالن نمایش برسانند! یکی از طریق پله های معمولی و برقی، و راه د یگر که به صورت مسیر استوانه ای شکل که پله ندارد! با توجه به نورپردازی زیبای سالن و مسیراستوانه ای، افراد برای رسیدن به طبقات بالاتر کم تر احساس خستگی می کنند.

در سالن های موزه، بخشی از سینمای چین به صورت عکس، فیلم، مجسمه، آرم ها و نشان ها، یاد داشت ها و نشریات و ... به نمایش گذاشته شده است.

در این موزه، توسعه فیلم چین، فناوری های فیلم، اشاعه فرهنگ فیلم و چندین گالری هنری و پژوهشی دانشگاهی نمایانگر است. همچنین چند سالن برنامه های موقت نیز در این موزه وجود دارد! سالن سخنرانی و سالن چند منظوره، سالن VIP، سالن (IMAX) نیز از دیگر موقعیت های موجود در موزه است.

موزه ملی سینما 22 سالن اصلی نمایشگاه دارد که عبارتند از یک سالن نخست که می شود آن را به عنوان سالن مقدمه مطرح کرد که در آن با دیدن عکس ها و ابزار و تجهیزات سینمایی می توان به یک مقدمه کلی از سینمای چین دست یافت. در سالن های دیگر ساختاری از صنعت فیلم چین در بخش های مختلف از ابتدا تا کنون در معرض نمایش بازدید کنندگان قرار گرفته است. این سالن ها شامل بخش هایی است که از جمله می توان به نمایشگاه هایی اشاره کرد که نشانگر دستاوردهای هنری تاریخ سینما و هنرمندان فیلم چین، بخش های ابتدایی اختراع، تولد و توسعه اولیه فیلم چینی، فیلم های دوره جنگ و دوره ی انقلاب، ایجاد فیلم جدید چینی و توسعه ی آن، دوران جدید اصلاحات و آغاز جریان باز شدن درها به سوی چین، فیلم در زمینه هنرهای زیبا، فیلم کودک، انیمیشن، علوم، فیلم های آموزشی، فیلم های دوبله شده، اخبار، فیلم های مستند و غیره اشاره کرد. چند بخش مهم دیگر در این نمایشگاه نیز به فیلم هنگ کنگ، ماکائو و تایوان اختصاص دارد.

در بخش فیلم تایوان بازدید کنندگان با دیدن تصاویر و فیلم ها می توانند متوجه شوند که از سال 1945 تا 1949 صنعت فیلم تایوان متوقف شد اما در سال 1950 این روند با تولید فیلمی به زبان ماندرین چینی بهبود یافت و سپس ساخت فیلم با گویش محلی در استان فوجیان جنوبی رونق گرفت. در این دوره بیش از دویست فیلم سینمایی در تایوان تولید شد.

در سالن فیلم های جنگی نیز، بازدیدکنندگان با دیدن ابزار به نمایش گذاشته شده متوجه می شوند که ژانر جنگی فیلم های چینی بیشتر بازتاب دهنده مقاومت مردم مقابل تجاوزات ژاپنی ها است. در یک دوره تاریخی حدود 400 فیلم در هنگ کنگ در این ژانر تولید شد.

سالن های این موزه همه از آخرین تکنولوژی و تجهیزات برای پخش و نمایش فیلم بهره برده است. علاوه بر صفحه نمایش بزرگ در داخل موزه، سالن های پخش فیلم های ویدیویی دیجیتال به مبلغ ارزان و سه سالن پخش فیلم های ویدیویی 35 میلی متری نیز وجود دارد که بازدید کنندگان می توانند علاوه بر بازدید از سالن ها و دیدن عکس و مطالعه مقالات و نشریات، لحظاتی از اوقات خود را نیز در این سالن ها و با دیدن انواع مختلف فیلم ها در ژانرهای گوناگون سپری کنند.

در تاریخ فیلم چین، عده زیادی از فیلم سازان تعداد بی شماری تصاویر، روی صحنه نمایش ساختند که این تصاویر هنوز به صورت فایل موجود است. بعدها با تصویب دولت و اداره رادیو، فیلم و تلویزیون، یک نمایشگاه گروهی به سرپرستی موزه ملی سینمای چین ایجاد شد. این نمایشگاه با عنوان (SARTF) برگزار شد و در آن 35 تصویر از دوره های مختلف تاریخی به نمایش گذاشته شد.

بد نیست به این نکته هم اشاره کنم که با بازدید خود از این موزه، متوجه شدم که هنگام ورود صنعت فیلم به چین، فیلم های ابتدایی را بیشتر فیلم های دوبله شده تشکیل می داده و اگرچه فیلم تحت شرایط سخت ترجمه و دوبله می شد، با این حال به طور متوسط حدود 45 فیلم در سال دوبله می شد. این روند البته، پس از دوره اصلاحات و اجرای سیاست درهای باز گسترش یافت و فیلم های بسیاری وارد کشور شد.

بخش سینمای کودک و سینمای انیمیشن، جالب ترین بخشی بود که علاوه بر بازدید کننده های کودک، بزرگ تر ها را هم به خود جلب می کرد! در بخش انیمیشن مراحل ساخت فیلم در این ژانر از ابتدا تا کنون به نمایش گذاشته شده بود. در میان نقاشی ها، شخصیت هایی آشنا مانند "مولان" نیز دیده می شد که در ایران با عنوان افسانه های مولان پخش شده و نه تنها بین بچه ها که بزرگترها هم طرفدار دارد.

یکی دیگر از بخش های جذاب موزه، سالنی است که در آن مجسمه های مومی به نمایش گذاشته شده اند. مجسمه هایی که نمایانگر دوره های تاریخی مختلف هستند. تعدادی از مجسمه های مومی تندیس هایی هستند از هنرپیشه های دوره های مختلف تاریخی که همراه با عکس آن ها به نمایش گذاشته شده است و هنر دست هنرمندان را نشان می داد که به زیبایی مجسمه های مومی را هم شکل هنرپیشه ها ساخته اند.

سالن های موزه هر کدام منبع سرشاری از اطلاعات هستند که اگر بخواهیم با دقت همه ی آن ها را بازدید کنیم، باید گفت که یک روز برای بازدید از این فضای هنری واقعا کافی نیست! به هر حال من و دوستانم که از ساعت 11 صبح تا 4 بعد از ظهر در موزه بودیم و حتی نتوانستیم یک فیلم کوتاه هم ببینیم، باز هم به انتهای موزه نرسیدیم و من متوجه نشدم سالنی که به صورت یک شهرک سینمایی ایجاد شده بود چه بخشی از صنعت فیلم چین را به نمایش گذاشته بود!

به هرحال، موزه ملی سینمای چین، علاوه بر سالن ها و تجهیزات به یک کافی شاپ، رستوران فست فود، فروشگاه های کوچک و سایر امکانات هم مجهز است که بازدید کنندگان می توانند با خیالی آسوده یک روز هنری کامل را در آن محیط زیبا سپری کنند!