دریای خیزران در چین

خیزران یا بامبو را این گونه توصیف می کنند که در زبان فارسی به آن نی گفته می‌شود. گیاهی است چندساله از تیره گندمیان. ساقه‌های نی در ردیف های متراکم رشد می‌کند و می‌تواند تاارتفاع ۴۰ متر برسد. این گیاه در دامنه کوه‌ها و تپه‌هایی که دارای رطوبت ۶۵ تا ۹۰ درصد باشد روییده یا کشت می‌شود. میزان رطوبت، حرارت موجود در منطقه و نوع خاک، تعیین کننده کیفیت و مرغوب بودن بامبو است و هر چه میزان رطوبت و حرارت بیشتر باشد کیفیت محصول هم بهتر خواهد بود. گیاه بامبو که تاکنون بیش از ۶۶۲ نوع آن شناخته شده، دارای قطر و ضخامت‌های متفاوت است و در حال حاضر بهترین نوع بامبو در چین، ژاپن و به طور کلی کشورهای شرق آسیا و هند روییده و کشت می‌شود

كشور چين از كشورهایی است كه در سطوح وسيع نسبت به جنگل كاری اين گياه اقدام کرده و با انجام پژوهش های گسترده روی استفاده بهينه از اين گياه، كاشت اين گياه را به طور کامل اقتصادی کرده است. این گیاه نزد مردم اين كشور، از قداست خاصی برخوردار است.

در ایران بیشتر نقاط شمال کشور را می توان در زمره مساعدترین مناطق رویش بامبو به حساب آورد. اما به طور کلی در ایران کشت بامبو هنوز رواج چندانی ندارد.

در گزارشی که یکی از مسافران شهرستان "پان" در کشور چین، به آن اشاره کرده است، در ناحیه کوهستانی شهرستان "پان" واقع در استان "گوی جو" در جنوب غرب چین، جنگلی از خیزران وجود دارد که مساحت آن دو هزار هکتار است، از این رو این منطقه با نام "دریای خیزران" شناخته شده است. خیزران در کوهی با ارتفاع 1700 متر از سطح دریا روییده و سی صد سال و اندی قدمت دارد محیط این دریای خیزران آرام و چشم انداز آن زیبا و آب و هوای آن معتدل است .

در هرگوشه وکنار، کوه خیزران سبزرنگ دیده می شود به گونه ای که در میان انبوه خیزران، بوی خوش این چوب ها به مشام می رسد. در میان دریای خیزران راه های تنگ، خیزران سبز و بامبوهای تازه و جوانه های خیزران به چشم می خورد. اگر تازه باران باریده باشد در جنگل خیزران، صدای ساقه های بامبو به گوش می رسد .

آب جویبارها از میان تپه های شیب دار، میان سنگ ها و پرتگاه های کوه به تندی سرازیر شده و پس از عبور از سطح زمین و ساقه بامبو به آب ساقه بامبو تبدیل می شود که این آب مرغوب دارای نیروی پیشگیری ازسرطان و ضد سرطان بوده و برای زیبایی صورت مناسب است. به گفته محلی ها، چای با این آب، شیرین و خوش طعم است.

نوعی قارچ در ساقه خیزران رشد می کند که رنگ آن سبز است. این قارچ ترد و نرم و خوش طعم بوده و برای کاهش وزن و زیبایی صورت مطلوب است.

به گفته یکی از مسوولین شهرستان "پان" به دلیل جایگاه جغرافیایی و شرایط طبیعی مطلوب دریای خیزران، کیفیت این قارچ بسیار عالی است و اگربا آن خوراک تهیه شود، بوی خوشی از آن به مشام

می رسد .

در میان دریای خیزران، همچنین موش بامبو دیده می شود. این نوع حیوان خاکستری رنگ دارای چشم های درشت است و در میان ساقه و جوانه تازه بامبو و آب زندگی می کند.

در انبوه جنگل خیزران بعضی کارگاه های باستانی کاغذسازی به چشم می خورد.

طبق گفته کارگران این کارگاه ها، کاغذسازی در این منطقه حدود سی صد سال قدمت دارد.

کاغذ سازی با بامبو شامل هفتاد و دو پروسه کار می شود که با عنوان "فن کاغذ سازی تسای لون" شناخته می شود. کارگران کنونی هم کماکان طبق همان روش به این کار ادامه می دهند. کاغذی که مواد آن با بامبو درست می شود سفید رنگ است که بوی خوش بامبو از آن به مشام می رسد.

گیاه بامبو در مناطق مختلف کشور چین کشت می شود که از آن جمله می توان به شهر              

"ای یان" استان "خو نان" در مرکز چین، شهرستان "شوانگ شی" در استان "جه جیان" سی کیلومتری غربی شهر "هان جو" ، شهر "لا یان" در استان "هه نان" ، شهر "ای بین" در استان سی چوان، و بسیاری مناطق دیگر اشاره کرد.

با توجه به شرایط مناسب کشت بامبو در کشور چین، مسوولین این کشور نیز سعی در بهره برداری هر چه بهتر ازاین محصول در کشور دارند. بنابراین یک مرکز پژوهشی ویژه در این زمینه در شهر پکن دایر شده است.

چندی پیش سمینار توسعه پایدار صنعت چوب و زیست توده در اقتصاد جهانی در شهر پکن برگزار شد. این سمینار را جامعه چوب و کاغذ با نام (society of wood and technology) سازمانی در آمریکای شمالی برگزار کرد. سمینار توسعه پایدار صنعت چوب و زیست توده در اقتصاد جهانی، هر دو سال یک بار در خارج از کشور برگزار می شود و سال پس از آن، دوباره در کشور آمریکا دایر

می شود. در سال جاری میلادی، با همکاری مرکز بین المللی بامبو و خیزران، (icbr) در چین این کنفرانس در شهر پکن برگزار شد. تعدادی از کشورها از آمریکا، آفریقا و آسیا، در این سمینار شرکت کرده و طرح های خود را ارایه دادند. ایران هم از جمله کشورهای شرکت کننده در این سمینار بود، به همین منظور بر آن شدیم تا از چگونگی حضور اساتید شرکت کننده ایرانی دراین سمینار با خبر شویم. دکتر"احمد جهان لتیباری" و دکتر"ابوالفضل کارگرفرد" از جمله اساتید شرکت کننده در این سمینار بودند.

لتیباری از اساتید دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج است. دانشجوهای این استاد در زمینه صنایع کاغذ و چوب فعالیت دارند و در سطوح مختلف، فعالیت های آزمایشگاهی بسیار دارند. پژوهش های دانشجوهای این استاد معمولا در نشریه های داخلی و خارجی به چاپ می رسد.

دکتر لتیباری درباره این سمینار گفت: فعالیت های سازمان چوب و کاغذ در زمینه های مختلف فناوری های صنایع چوب است. اهداف این جامعه، توسعه صنعت چوب و مصرف کمتر زیست محیطی چوب است.

وی ادامه داد: از آن جا که ما عضو این جامعه هستیم، اطلاعات مربوط به آن از طریق اینترنت و یا ایمیل به ما ارسال می شود. این سمینار هم از طریق اینترنت اطلاع رسانی شد. پس از آن، حدود 10 مقاله به این سمینار معرفی و ارسال شد.

برنامه سخنرانی دکتر لتیباری، و دو مقاله پوستری از جمله فعالیت های ایران دراین سمینار بود.

دکتر لتیباری در این باره گفت: از جمله فعالیت های من در این سمینار، یک سخنرانی بود که به اجرا رسید و فعالیت مشترکی که در تهیه یک مقاله با "رضا حسین پور" انجام شد.

وی افزود: از آن جا که ما برای شرکت در سمینارها محدودیت داریم، در نتیجه از ده مقاله ای که از دانشگاه های مختلف به این سمینار ارایه شد، تنها دو نفر توانستیم به این کشور سفر کنیم.

همچنین اخیرا دانشگاه ها مطرح کرده اند که تنها به مقالاتی که به صورت سخنرانی اجرا شود بودجه تعلق می گیرد. بنابراین کسانی بوده اند که چندین مقاله داشته اند اما چون مقاله های آن ها به صورت پوستر ارایه شده بود، نتوانستند به سمینار راه یابند.

موضوع مقاله مطرح شده دکتر لتیباری در سمینار توسعه پایدار صنعت چوب و زیست توده در اقتصاد جهانی "استفاده از کاه گندم در کاغذ سازی" بود.

دکتر ابوالفضل کارگرفرد یکی دیگر از شرکت کنندگان ایرانی در این سمینار بود.

موضوع ارایه شده این استاد، "بازیافت پلاستیک های مصرف شده در ساخت چند سازه های چوب پلاستیک" بود

دکتر کارگر درباره مقاله ارایه شده خود گفت: از آن جا که نوع تخته خرده چوبی که تولید می کنیم ضد آب نیست، بنابراین مجبوریم از چسب های ضد آب استفاده کنیم که بتوانیم تخته نئوپانی که تولید می شود را در محیط بیرونی هم مورد استفاده قرار دهیم.

وی افزود: یکی از راه ها این است که سطح تخته را با موادی پوشش دهیم که ضد آب شود.

دکتر کارگر فرد توضیح می دهد: از آن جا که ایران از نظر منابع چوبی با محدودیت روبرو است، بنابراین باید تلاش بر آن باشد تا روش های مختلف برای دوام مقدار چوبی که مورد بهره برداری قرار

می گیرد بالا برود.

به گفته دکتر کارگر فرد، کشور چین پنج میلیون هکتار سطح زیر کشت بامبو دارد و سالانه بیست میلیون تن بامبو تولید می کند که این یک پتانسیل بسیار مناسب است و بسیاری از فعالیت های پژوهشی که در حال حاضر در این کشور انجام می شود بر روی بامبو وخیزران انجام می شود.

مرکز بین المللی بامبو و خیزران در پکن، یک مرکز بسیار بزرگ، با تجهیزات کامل و بسیار عالی است. در بازدیدی که پژوهشگران از آزمایشگاه های این مرکز به عمل آوردند، آخرین عملکرد ها و دستاوردهای این مرکز مورد بازدید قرار گرفت. این مرکز، آخرین و پیشرفته ترین دستگاه ها را در اختیار دارد. به طور مثال، این امکان وجود دارد که سازندگان، بتوانند بلندترین و سخت ترین تیرهای چوبی را با این گیاه غول پیکر تولید کنند که در ساختمان های چند طبقه مورد استفاده قرار می گیرد. بامبوهایی وجود دارد که قطرشان به ده سانتی متر می رسد. بهرحال، با توجه به پیشرفته بودن امکانات و تجهیزات موجود در کشور چین، این امکان وجود دارد که از هر نوع بامبو استفاده کرده و و با توجه به ضخامت و قطر آن محصولی را تولید کرد. به طور مثال در جایی که قطر مد نظر نیست، از بامبو برای کاغذسازی استفاده می شود.