لذت خوردن میوه های تابستانی در زمستان

         

اگر از سوز سرما، کلاه به سرم و دستکش به دستم نبود، با دیدن آن همه میوه تابستانی وسط زمستان، سوز و سرما را فراموش می کردم و و اقعا فکر می کردم که چله تابستان است.

اولین بار که برای خرید میوه و سبزیجات، به پیشنهاد دوستم به یک بازار میوه که تقریبا از آپارتمانم دور بود، رفتم، با دیدن آن همه میوه و سبزیجاتی که تنها در تابستان و پاییز می شود آن ها را پیدا کرد، متعجب مانده بودم. گیلاس، زردآلو، کیوی، هندوانه های نصف شده و کاملا قرمز، گوجه فرنگی های ریز و درشت، کدو، سیر و سبزی و جوانه گیاهان مختلف و خلاصه مقدار زیادی سبزیجات و میوه های رنگارنگ با کیفیت عالی در بازار وجود داشت. در این میان البته میوه و سبزیجات با شکل و رنگ کاملا متفاوت و عجیب هم دیده می شد، میوه هایی که می شود گفت، مخصوص کشور چین است.

ناگفته پیداست که وجود میوه های تابستانی، وسط زمستان، نشان از پرورشی بودن این محصولات دارد. همکار چینی من می گفت: این طبیعی است که برای تامین خوراک جمعیت انبوه چین، مسوولین شهری چنین تدابیری بیاندیشند. او می گفت: در اطراف شهرهایی بزرگ مثل پکن، گلخانه هایی برای پرورش میوه و سبزیجات وجود دارد. البته این گلخانه ها چندان از شهر دور نیست، برای همین گاهی مردم خود، برای خرید میوه از مرکز تولید به این گلخانه ها می روند. آن طور که همکار چینی من می گفت، آن ها می توانند، خودشان به طور مستقیم وارد گلخانه شده، و میوه و سبزی مورد نظرشان را بچینند. برای همین آن ها با مراجعه به چنین فضایی که پر از میوه و سبزیجات رنگارنگ و خوش عطر است، با یک تیر دو نشان می زنند، یعنی هم خرید می کنند و هم به همراه خانواده خود، تفریح می کنند و خوش می گذرانند.

خلاصه این که با وجود آن همه میوه خوش آب و رنگ در بازار، واقعا باید دوربین به دست می شدم تا هم از شکل میوه ها و سبزیجات و هم از مردمی که برای خرید مواد مورد نیازشان، اول صبح با ساک و چرخ دستی به بازار آمده بودند، عکس می گرفتم.

دوستی می گفت اگر می خواهی میوه و سبزیجات تازه خرید کنی، باید اول صبح به بازارهای میوه و تره بار بروی. این کاری سخت در شهر پکن نیست، چرا که مسوولین شهر پکن، برای رفاه حال مردم، تلاش کرده اند تا در هر محله یک مرکز میوه و تره بار ایجاد کنند. این برای آن است که یکی از عادت های خانواده های چینی این است که خرید خود را به صورت روزانه انجام می دهند.

         

در بازار میوه نکات جالب توجه بسیاری نظرم را به خودش جلب کرد. بیش از هرچیز، سالمندانی بودند که به همراه نوه های خود به خرید آمده بودند و با حوصله میوه ها را وارسی کرده و میوه مورد نظرشان را خرید می کردند. نکته جالب توجه دیگر در بازار، اجازه انتخاب جنس مورد نظر از سوی مشتری بود و آن ها اجازه داشتند هر نوع میوه و حتی سبزیجات را تک تک انتخاب کرده و به هر تعدادی که دوست دارند خرید کنند، مثلا آن ها می توانستند، دو عدد سیب زمینی، یک عدد پرتقال، چند شاخه کرفس، نصف کدو حلوایی و خلاصه به هر مقداری که مصرف روزانه اشان است خرید کنند.

معمولا خانواده های ایرانی ترجیح می دهند که یک روز تعطیل را برای خرید کلی در هفته در نظر بگیرند و هر آن چه را که در طول هفته نیاز خواهند داشت خرید کنند. بنابراین یخچال های خانواده های ایرانی همیشه پر است از میوه و سبزیجات، و کابینت ها هم پر است از حبوبات و تنقلات و غیره... البته خانم های ایرانی معمولا خوراک یک ساله خود را هم آماده می کنند و با فریز و خشک کردن سبزیجات، آن ها را برای مدت طولانی ذخیره می کنند. اما خانم های چینی معمولا چنین عادتی ندارند. آن ها برخلاف بانوان ایرانی ترجیح می دهند که تنها مصرف روزانه خود را خرید کنند. یکی از خانم های چینی می گفت: با توجه به شرایط آب و هوایی شهر پکن، ما نمی توانیم خیلی مواد را خارج از یخچال نگه داریم، ودوست نداریم که یخچال خانه خیلی شلوغ باشد. برای همین وقتی تصمیم می گیریم که برای ناهار یا شام چیزی آماده کنیم، برای خرید مواد لازم به مراکز فروش میوه می رویم.

به خاطر این عادت خانواده ها، علاوه بر میادین میوه و تره بار، مراکز خرید بسیاری در نزدیکی منازل مسکونی وجود دارد. مثل سوپرمارکت ها، مغازه های میوه فروشی کوچک تر، و دستفروش هایی که با چرخ دستی انواع میوه ها را آماده می کنند و به فروش می رسانند.

معمولا فروشنده ها برای راحتی کار مشتری ها، پوست میوه هایی را که به سختی کنده می شوند، مثل آناناس یا نارگیل، با چاقو و لوازم مخصوص، پوست می کنند و با پیچیدن سلفون، آن ها را حاضر و آماده در اختیار مشتریان خود قرار می دهند.