روزی برای دوست داشتن

چهاردهم فوریه روز ولنتاین، روز عشق، روزی است که جوان های عاشق در هر نقطه از جهان که باشند، سعی می کنند به هر شکل ممکن آن روز رویایی را در کنار هم باشند. این روز البته در فرهنگ باستانی ایران زمین با عنوان "سپندارمذگان" جشن گرفته می شود.

بهرحال، جوان های چینی هم هرگز این روز را فراموش نمی کنند. امسال زوج های عاشق چینی طبق رسم و فرهنگ خودشان این روز را جشن گرفتند. معمولا در چنین روزهایی عشاق برای اثبات عشق خود، و به نشانه محبت بیشتر، به یکدیگر هدیه می دهند، که این هدایا با توجه به سلیقه و قدرت مالی هر شخص فرق می کند.

روز چهاردهم فوریه به پیشنهاد دوست چینی خود به خیابان "شیدان" رفتم تا با نحوه برخورد زوج ها در این روز آشنا بشوم. خیابان "شیدان" یکی از مراکز مهم تجاری در شهر پکن است. بنابراین در مناسبت های مختلف که مردم نیاز به خرید دارند، به این مرکز می روند. آن روز هم جوان های بسیاری برای خرید کادوی مورد نظرشان به این مرکز مراجعه کرده بودند. در این میان شهرداری شهر پکن هم برای این که در شادی جوان ها شریک باشد، درخت بزرگ و زیبایی را با شکوفه های صورتی، مقابل فروشگاه های پر رفت و آمد قرار داده بود و با نصب کاغذ رسم هایی به شکل گل و روبان های رنگین، این موقعیت را برای عشاق پیش آورده بود که بتوانند آرزوهای خود را روی آن بنویسند.

درخت شکوفه های صورتی و رفتار جوان های عاشق هنگام نوشتن آرزوهایشان و تقدیم هدایا به یکدیگر منظره ای زیبا و دلنشین به وجود آورده بود. بنابراین من هم فرصت را غنیمت شمردم و برای ثبت چنین لحظات شیرین شروع کردم به عکس گرفتن از جوان ها که چند خطی روی کاغذ رسم ها و روبان ها می نوشتند. در میان این ها جالب ترین صحنه دیدن دختران جوانی بود که با شوخی و خنده برای پیدا کردن یک زوج مناسب شماره تلفن های خود را هم کنار آرزوهایشان می نوشتند. دیدنی تر از آن صحنه، لحظه ای بود که بلافاصله چند پسر جوان به سمت درخت می رفتند و به امید پیدا کردن زوج مناسب، شروع به خواندن نامه های نصب شده بر روی درخت می کردند.

بگذریم. هنگام عکس گرفتن متوجه شدم که آن جمع عاشق، همگی از دوستان جوان هستند و تقریبا از افراد متاهل، مخصوصا

زوج هایی همراه فرزندانشان خبری نیست. این، برای من بسیار عجیب بود. چرا که این روز را معمولا روز عشاق می نامند و اشاره ای به سن و سال آن ها نمی کنند و هر شخص عاشق می تواند عشق خود را به معشوقش ابراز کند. اما اینجا، در کشور چین، اکثر زوج های متاهل می گویند که، این روز برای عاشق های مجرد است و ما این روزها را گذرانده ایم. حالا دیگر نوبت جوانترهاست.

و اما، نکته قابل توجه دیگر که نظر من را به خودش جلب کرد. تک شاخه های گل سرخی بود که پسرها به دخترها هدیه کرده بودند. یک همکار چینی می گفت، رسم ما این است که در روز ولنتاین، پسرها به دخترها گل سرخ تقدیم می کنند، و دخترها هم در مقابل، به پسرها شیرینی، که معمولا بسته های تزیین شده شکلات است هدیه می دهند. این دوست چینی می گفت، در چین یک روز هم به نام پسرها نامیده شده که در آن روز، دخترها به پسرها گل سفید هدیه می دهند و درمقابل این بار پسرها به دخترها شیرینی تقدیم می کنند. در هر حال، ظاهر امر نشان می داد که دخترهای چینی بسیار قانع هستند، چرا که در درست اکثر آن ها تنها شاخه گلی سرخ دیده می شد و کمتر می دیدی که دسته گل های بزرگ یا بسته های کادو همراه آن ها باشد.آخر خیلی وقت ها می شنویم، دختر یا پسری عنوان می کند که اصلا مهم نیست طرف مقابل چه چیزی به ما کادو بدهد، مهم این است که او به یادمان باشد و مطمئن باشیم که ما را فراموش نکرده است، اما متاسفانه باید گفت که بعضی مواقع چنین ادعایی تنها در حد حرف، باقی می ماند. یعنی وقتی طرف مقابل مثلا تنها یک شاخه گل می خرد، یا این که فقط یک پیام تلفنی ارسال می کند، داد نفر دیگر در می آید که، یعنی چه این هم شد هدیه، فقط یک مبارک باشد خشک وخالی!!!

بهرحال، آرزو می کنم همه عاشقان دنیا از ته دل عاشق هم باشند و به دنبال هدایای مادی نباشند، یک قلب مهربان هدیه بدهند و یک قلب مهربان تر هدیه بگیرند!