خود را به عنوان هنرمند یک گروه هنری جازدن

در روزگاران قدیم در سرزمین چین، پادشاهی در کشور "چی" در دوران حکمرانی کشورهای جنگ جو، زندگی می کرد. او بسیار علاقه داشت تا 300 نفر همزمان برای وی "یو" نوعی ساز موسیقی قدیمی چین را بنوازند.

مردی با نام "نان گو" نواختن "یو" را نمی دانست اما با خود فکر کرد که اگر به همراه 300 نفر دیگر نوازندگی کند، پادشاه متوجه چگونگی نواختن او نخواهد شد. به این ترتیب به ارکستر پیوست.

مدتی بعد پادشاه در گذشت و پسرش به مسند پادشاهی نشست.

اما عادت پادشاه پسر با پادشاه پدر یکسان نبود. وی دوست داشت افراد تک تک برای وی "یو" بنوازند.

به این ترتیب "نان گو" که نمی توانست ساز بنوازد، چاره ای جز فرار کردن نداشت.

این ضرب المثل بعدها بسیار بین مردم رواج پیدا کرد.

این مثل، کنایه از فردی بدون استعدادهای واقعی است که در واقع در حد یک سیاهی لشکر است.