دیواری برای دفاع از کشور

دیوار بزرگ چین، به منظور جلوگیری از هجوم قوم های کوچ نشین به مرکز این کشور ساخته شد. قبل از سلسله "چین" دوره تاریخی متعلق به "ایالات جنگنده" بود. در آن زمان هفت ایالت مستقل در سرزمین چین وجود داشت که پیوسته در حال جنگیدن با یکدیگر بودند، تا این که ایالت "چین" بر همه آن ها غلبه کرده و امپراتوری چین را ایجاد کرد.

در دوره ایالات جنگنده، هر ایالت برای جلوگیری از هجوم قوم های کوچ نشین در شمال مرزهای خود دیوار بنا کرده بود. امپراتوری "چین شی هوانگ" پس از ایجاد امپراتوری "چین" این دیوارها را به یکدیگر متصل کرد که به این ترتیب دیوار بزرگ چین پدید آمد.

سلسله "مینگ" نیز برای جلوگیری از هجوم اقوام مغولی در مرز شمالی دیوار ایجاد کرد.

البته در آن دوره دیوار حکم مرز را داشت، در حالی که امروزه چنین نیست و این دیوار داخل خاک چین قرار دارد.

در نگاه کلی این گونه به نظر می رسد که دیوار بزرگ، دیواری سنگی باشد، اما در واقع این چنین نیست. دیواری که در سلسله "چین" ایجاد شد، دیواری گلی بود. دیوار ساخته شده در دوره "مینگ" نیز گلی بود، تنها بخشی از قسمت شرقی دیوار با سنگ ساخته شد.

در مسیر این دیوار سکوهایی برای آتش افروزی ایجاد شده بود تا در صورت هجوم دشمن، سربازان بتوانند با سوزاندن کود گرگ، دودی سیاه و غلیظ تولید کنند و به این ترتیب گروه های دیگر را در نقاط مختلف از هجوم دشمن آگاه ساخته و خبر را به کاخ امپراتوری برسانند.

دروازه های دیوار بزرک در پکن

در شهر پکن دو دروازه دیوار به نام های "بادالین" و "جیو یونگ گوان" وجود دارد که بسیار مورد بازدید قرار می گیرد. دروازه بادالین بزرگ تر است و چشم انداز زیباتری دارد. اما بخش های دیگر دیوار در نقاط دیگر کشور چندان برای بازدید توصیه نمی شود، چرا که این احتمال وجود دارد که بازدید کنندگان نتوانند به راحتی مسیریابی کنند.

دروازه جیو یونگ گوانگ نیز خوش مسیرتر است و تنها یک ورودی دارد. به همین سبب بیشتر آژانس های مسافرتی و تورهای بازدید خارجی ها این مسیر را انتخاب می کنند.

با توجه به این که این دیوارها در حاشیه شهر پکن یعنی در شهرستان "چانگ پین" قرار دارند بنابراین برای رسیدن به این مناطق باید از وسایل نقلیه استفاده کرد.

معمولا راننده های تاکسی برای رسیدن به این مسیر از تاکسی متر استفاده نمی کنند و با هفتصد یا هشتصد یوان مسافر را به مقصد می رسانند. بنابراین، استفاده از سواری های شخصی با صرفه تر است چرا که رانندگان شخصی با نصف قیمت یعنی حدود چهار صد یوان بازدید کننده ها را به محل دیوار می رسانند.

بهترین وارزان ترین وسیله برای رسیدن به دیوار بزرگ، اتوبوس است. مسافران می توانند از محله "گو لو" سوار خط ویژه دیوار "بادالین " شوند و پس از یک ساعت به بادالین برسند. اما باید در نظر داشت که آخرین اتوبوس بازگشت از دیوار به شهر، ساعت چهار بعد از ظهر است.