تنوع غذایی در شهرهای مختلف چین

استان های مختلف در کشور چین، خوارک های متفاوتی دارند. به طور مثال، غذای استان "سی چوان" و شهر "چونگ چینگ" به تند بودن آن معروف است. از آن جا که استان سی چوان در منطقه ای قرار گرفته که دارای رطوبت بالاست، به همین سبب مردم این منطقه بیشتر از غذاهای تند استفاده می کنند.

اما شین جیان با کباب و پکن با غذای اردکش معروف است. در شانگهای نیز طعم اغلب غذاها شیرین است. مردم در شانگهای عادت دارند تا علاوه بر افزودن ادویه جات متعارف و افزودنی هایی همچون نمک، سرکه و سس سویا، به غذای خود شکر هم بیفزایند. لازم به گفتن است که طعم شیرین شکر کمک می کند تا تلخی سبزیجات از بین برود. معروف ترین غذای شانگهای، "شیا لونگ بائو" است. این غذا چیزی شبیه پیراشکی گوشت در ایران و غذایی به نام "خنگالی" در گرجستان است.

این مساله قابل درک است که مردم هر کشور و منطقه ای، به خوراک بومی خود بسیار وابسته اند. اما با وجود این وابستگی شدید، کماکان تعدادی از غذاهای بیگانه هم مورد استقبال مردم قرار می گیرد. به طور مثال یک نوع خورش چینی به نام "گونگ با ئو جین دین" وجود دارد که بسیار مورد استقبال خارجی ها قرار گرفته است. این خورش با تکه هایی از مرغ "گونگ بائو" تهیه می شود. این غذا به خاطر ملس بودنش مورد استقبال خارجی ها به خصوص اروپایی های و آمریکایی قرار دارد.

پخت غذا در چین نیز روش منحصر به فرد خود را دارد. در مناطق مختلف این کشور، ده ها روش برای پخت وجود دارد. اما متداول ترین روش، "چائو" نام دارد. در این روش، ابتدا مواد غذایی را به قطعات کوچک خرد می کنند، سپس آن را در مقدار کمی روغن تفت می دهند. به این ترتیب مواد مغذی کم تر از بین می رود. علاوه بر این نوع پخت، مردم از روش آب پز، سوخاری و کبابی کردن هم در پخت غذاهای خود استفاده می کنند.