شاگردان ایرانی در مدرسه ورزشی «شی چای های»

اخیرا خبرنگار بخش فارسی رادیو بین المللی از مدرسه آموزش ورزشی «شی چای های»، مدرسه ای که جت لی در آن مهارت های رزمی کنفو را یاد گرفته است، بازدیدی انجام داده است. خانم مژگان بهمنش چندی پیش خبری گرفت درباره اینکه سه نفر از ووشوکاران ایرانی برای آشنایی با استایل جدید این ورزش به مدرسه «شی چای های» آمده بودند. خانم بهمنش که مدت طولانی بود دور از هموطنانش بود، این فرصت را غنیمت شمرده و به این مدرسه رفت تا علاوه براین که دیداری با هموطنانش داشته باشد، راجع به سفرشان به مدرسه «شی چای های» و موقعیت ورزش ووشو در ایران و چین از آنها و مربیانشان سوال کند.

ورودی مدرسه ورزشی "شی چا های»

از این رو، علت انتخاب این مدرسه برای مصاحبه به خاطر حضور سه ووشوکار ایرانی بود که برای انجام تمرینات و آشنایی با استایل جدید به این چین سفر کرده بودند.لازم به ذکر است خانم مژگان قبل از انجام این دیدار از آقای جعفری کسب اطلاع کرده بود که از شاگردان ووشو برای انجام تمرینات و آشنایی با جدیدترین استایل این رشته ورزشی به پکن سفر کرده اند. از این رو، خانم بهمنش برای آشنایی بیشتر با این ورزشکاران به مدرسه شی چای های رفت.

آقای مجتبی رضایی، سامان احمدی و امیر عباس پیمان دوست، سه دوست ایرانی بودند که به مدت یک ماه در این مدرسه اقامت داشتند. البته آقای رضایی به عنوان مربی در این مدرسه حضور داشتند.

مجتبی رضایی 

خانم بهمنش در باره نظرش در مورد مدرسه و آنکه چطور با این مدرسه آشنا شد می گوید: «ظاهرا این مدرسه بین ووشوکاران ایرانی شناخته شده است. چرا که پیش از این دوستان، افراد دیگری هم با همین هدف به این مدرسه آمدند و اتفاقا حضور دراین مدرسه انجام تمرینات برای آماده سازی مسابقات جزو برنامه های فدراسیون ووشو بوده و احتمالا این برنامه ها همچنان ادامه خواهد داشت.»

به گفته خانم بهمنش، جدا از بحث تیم ملی و یا سفرهایی که با هزینه دولت به این کشور انجام می شود، تعدادی از دوستان مثل همین گروه سه نفره، با هزینه شخصی خودشان انجام می شود. معمولا سفر از ایران به چین، هزینه سنگینی دارد، ولی وقتی خانم بهمنش می بیند که با این حال تعدادی این هزینه رو قبول می کنند و به چین سفر می کنند، همه نشانگر آن است که واقعا این سفر برایشان ارزشمند است.

سامان احمدی 

خانم بهمنش درگفت و گو با مربیان چینی نیز متوجه شد که متقابلا مربیان چینی هم از حضور شاگردان ایرانی خرسندند و آنها را افراد با استعدادی می دانند. مربیان چینی مجتبی و سامان می گفتند که هر دوی آنها به عنوان مربی و شاگرد، خیلی سرسختند و با علاقه کار می کنند و استعداد خوبی هم دارند.

بهمنش در گفتگو با دوستان ایرانی یادشده این اطلاع را کسب کرد که همه آنها از طریق اینترنت و تجربه دوستان دیگر با این مدرسه آشنا شده بودند. البته آقای رضایی که 26 سال دارد، اتفاقا همسرش هم جزو تیم ووشوی بانوان درایران است که قبلا به چین سفر کرده و در مدرسه گوانگجو تمرین داشته است. او موقعیت این مدرسه را بسیار عالی توصیف کرده و سطح آموزش اساتید، و ووشوکاران از کشورهای مختلف را هم خیلی با کیفیت دانست. سامان هم که در بخش تائو لو تمرین می کرد تنها 16 سال داره و می شود گفت در ابتدای راه های موفقیت آمیز خودش است. نحوه آشنایی سامان نیز اینترنت بود. او می گوید: «اولین بار درمورد مدارس ووشو که در اینترنت جست و جو می کردم با این مدرسه آشنا شدم و همیشه آرزو می کردم که به این مدرسه بیام.»  او که بلاخره به آرزویش رسید، افزود که خیلی خوشحال شده بود و تلاش می کند تا در این مدت بهترین استفاده را برده و با دست پر به کشورش برگردد.

مجتبی رضایی، سامان احمدی به همراه مربی چینی

عباس هم مثل دو دوست دیگر از مدرسه راضی بود، البته ظاهرا انتظار عباس کمی بیشتر از دوستان دیگر بود. ولی او که در بخش سانشو کار می کند، روی هم رفته از این که با خرج خودش آمده، از این مدرسه راضی بوده و آن را با ارزش می داند.

خانم بهمنش زمانی که برای گفت و گو با این دوستان به مدرسه رفته بود، دید که گروهی از کشورهای مختلف در حال تمرین هستند و علاوه بر تمرینات گروهی، ارتباط صمیمانه ای هم با هم داشتند که بعد از تمرین اوقات خودشان را با هم می گذراندند.

ادگار ریس از مکزیک

ادگار ریس از مکزیک 

ادگار یکی از ووشوکاران کشور مکزیک که برای پنجمین بار بود که به طور پیوسته به کشور چین سفر کرده و خودش به عنوان مربی در کشورش شناخته شده است و موفق به دریافت چندین مدال ووشو شده، این مدرسه را به عنوان بهترین مدرسه ووشو معرفی کرده و درمورد ووشوکاران ایرانی هم نظر مثبتی داشت. از نظر او، ورزشکاران ایرانی علاوه براین که خیلی قدرتمند و بااستعداد هستند، خیلی خوش اخلاق و خوش برخوردند. او خوشحال بود که در این سفرش توانست با سه جوان ایرانی آشنا بشود.

ادگار ریس، سامان احمدی و مجتبی رضایی

با این توصیفات می شود گفت که مدرسه ووشو "شی چای های" علاوه بر این که محیطی برای آموزش مهارت های ورزشی است، به نوعی محیطی برای آشنایی ملت های مختلف با آداب و رسوم و خصوصیات اخلاقی شان است. به طور مثال ادگار می گفت که قبلا راجع به ایران چیز زیادی نمی دانست اما با آشنایی با این جوانان ایرانی خیلی چیزها را یاد گرفته است. آنها هم متقابلا کشور مکزیک را بیشتر شناختند.

امیر عباس پیمان دوست