زندگی 30 ساله یک ایرانی در چین

中伊交流

دکتر ابوالفضل سرآبادانی

" همه فکرمی کنند که هر کس تجارت می کند فقط به خرید و فروش و پول و کسب درآمد می پردازد، اما گاهی می توان فرهنگ و علم و اقتصاد و تجارت را در یک قاب مشاهده کرد. این قاب زیبا می تواند مردی را از غرب آسیا به شرق آسیا و کشور پهناور چین بکشاند که به دنبال فلسفه و پرسش به چین و ما چین بیاید، به پزشکی هم سرکی بکشد و با عبور از پنجره علم و دانش به شعر و شاعری هم دست بزند و دست آخر تجارت بنگاهی و کسب و کار را در گوانگجوی چین برای خود انتخاب کند و به گونه ای اخلاقی به بازرگانی بپردازد.

او دکتر ابوالفضل سرآبادانی است که سال هاست در چین زندگی می کند و دهه های گوناگون چین و مسیر توسعه این کشور را هم تجربه کرده است. به گفت و گوی بخش فارسی رادیو بین المللی چین با پدر سعید و سعیده توجه کنید.

ابوالفضل سرآبادانی هستم. در سال 1978 به چین آمدم و در دانشگاه پکن مدرک لیسانس فلسفه را دریافت کردم. در سال 63 در دوران جنگ به ایران رفته و دو سال به عنوان افسر وظیفه خدمت کردم. بار دیگر به چین بازگشته و رشته پزشکی را پس از دوره عمومی شروع کردم. پس از گذراندن دوره عمومی، در رشته تخصص چشم پزشکی فارغ التحصیل شدم. مدتی در حال طبابت بودم. پس از آن طبابت را رها کرده و به تجارت پرداختم.

این پزشک هنرمند، کشور چین را در سه مقطع کاملا متفاوت در زندگی اش لمس کرده، اما چین را در دوره ی پیش از دهه هشتاد بیشتر دوست دارد، وی دراین باره می گوید:

اگر از نظر مردم شناسی و عاطفه و سرمایه های مردمی صحبت کنیم چین پیش از دهه 80 با مردم پس از 1980 خیلی متفاوتند. آن ها بیشتر آدم های ساده و کوشا، سالم و ورزشکار، در فکر کمک به هم دیگر و کم توقع بودند. من بیشتر دوست داشتم با وجود تمام سختی ها، همچنان در دوران قدیم چین زندگی کنم.