فناوری هواپیماها در سال ۲۰۵۰؟+عکس

هواپیماهای آینده مانند پروژه E-Thrust گروه EADS علاوه بر ظاهر متفاوتشان، دارای رایانه‌های بسیار پیچیده‌تر خواهند بود.

کوچک‌سازی دستگاههای الکترونیکی در نیم قرن گذشته با یک روند نمایی مشابه به اندازه درگاه ترانزیستورها در رایانه‌ها همراه بوده که اندازه ۱۰۰۰ نانومتری آنها در سال ۱۹۷۰ را به ۲۳ نانومتر امروزی کاهش داده است. با ظهور ترانزیستورهای گرافنی نویدبخش، انتظار می‌رود که این کوچک‌سازی تا سال ۲۰۲۵ به هفت نانومتر (به اندازه یک سلول خون انسان) برسد.

افزایش قدرت محاسباتی و کاهش اندازه مدار در ترکیب با پیشرفتهای بدست آمده از چاپ سه‌بعدی به معنی امکان ساخت رایانه‌های یکپارچه کوچکی خواهد بود که از قدرت کافی برای کنترل یک هواپیما در دهه آینده برخوردارند.

سیستمها با الهام از سیستم عصبی زیستی از سیستمهای حاوی گیرنده‌هایی استفاده خواهند کرد که در تمام هواپیما برای حس کردن نیروها، دما و جریان هوا تنظیم شده و بهره‌وری انرژی هواپیماها را بطور چشمگیری ارتقا خواهند داد.

در آینده این سیستمها حتی می‌توانند با نرم‌افزار و سخت‌افزارهایی به منظور تغییر شکل هواپیما برای کاراتر کردن آنها جفت شوند.