چالش های توافقنامه نهایی مساله هسته ای ایران

بیست و چهارم نوامبر، مهلت نهایی دست یابی به توافقنامه همه جانبه مساله هسته ای ایران است و مذاکره کنندگان گروه 1+5 از هجدهم نوامبر، به رایزنی های فشرده ای پرداخته اند.

به گزارش های رسیده، با توجه به گفت و گوی انجام شده در چند روز اخیر، طرف ها نسبت به این دوره از مذاکرات چندان خوشبین نبوده اند.

اکنون طرف ها بیشتر در دو مساله توانایی هسته ای و زمان لغو تحریم علیه ایران اختلافات نظر دارند.

آمریکا و کشورهای هم پیمانش تلاش می کنند مواردی از جمله تعیین زمینه های بازرسی برنامه هسته ای و تقویت آن در توافقنامه نهایی را قرار دهند تا بتوانند به موقع انحراف برنامه هسته ای ایران را کشف کرده و از آن جلوگیری کنند. آنها اعلام کردند: بر اساس توانایی ایران، این کشور می تواند ظرف 2 تا 3 ماه، اورانیوم غنی شده برای تولید بمب هسته ای تولید کند. بنابراین، آمریکا و همپیمانانش اجازه افزایش تعداد دستگاه های سانتریفیوژ را نمی دهند.

این در حالی است که ایران بر حفظ حق مشروع هسته ای خود پافشاری کرده و خواستار غنی سازی اورانیوم برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای و لغو هرچه سریع تر تحریم ها علیه این کشور شده است.

روز یکشنبه یکی از مذاکره کنندگان هسته ای ایران اعلام کرد: رسیدن به توافقنامه نهایی در بیست و چهارم نوامبر غیر ممکن است. این مقام ایرانی گفت: با توجه به آنکه زمان چندانی باقی نمانده و بسیاری از مسایل جزیی هنوز مشخص نشده، رسیدن به توافقنامه نهایی در روز بیست و چهارم نوامبر غیر ممکن است. با این حال، اگر طرف ها در این دوره از مذاکرات به یک توافقنامه اصولی برسند نیز یک دست آورد مرحله ای به شمار می رود.

با وجود مشکلات بیشمار، طرف ها برای حل مساله هسته ای ایران تمایل سیاسی خود را ابراز کردند که پایه مهمی برای ادامه مذاکرات در این راستا به شمار می رود. با این حال، اکنون چه آمریکا و چه ایران در داخل کشور خود با فشارهای زیادی مواجه شده اند. این فشارها شاید به پیشبرد روند مذاکرات یاری کند، اما از طرفی ممکن است مانع آن شود، بنابراین طرف ها در مذاکرات آینده مساله هسته ای ایران، همچنان با چالش های زیادی مواجه خواهند شد.