خانه ایرانی در مرکز هنری چینی

قالی برای من مقدس است، چرا که روح وعشق بافنده بر گره به گره آن نشسته و من آن را لمس می کنم! در قالی ایرانی انرژی وجود دارد که هرگز نمی توان آن را در جایی دیگر خلق کرد! من به عنوان یک ایرانی که بر روی قالی ایرانی به دنیا آمدم، بر روی قالی بازی کردم، مشق نوشتم، نماز خواندم و روزگار گذراندم، قالی ایرانی را که تاریخی 2500 ساله دارد جزوی از فرهنگ وطن خود و بخشی جدانشدنی از زندگی ام می دانم!

"حسن رضایی" که از هفت سال گذشته مقیم شهر پکن شده است، با داشتن چنین احساسی نسبت به قالی ایرانی تصمیم به معرفی این اثر هنرمندان ایران به مردم چین گرفت. او از حضورش در این کشور چنین می گوید:

از سالیان دور کار فرش را شروع کردم از سن خیلی پایین! پس از این که به چین آمدم نیز به کار فرش ادامه دادم و با همت دوستان و همکاری آقای بردبار این کار را ادامه دادیم تا رسیدیم به این جایی که امروز هستیم. ابتدا امیدی نداشتیم چون مردم چین زیاد با فرش آشنا نیستند و فرهنگ استفاده از فرش، چندان در خانه های چینی ها مرسوم نیست. اما بعدا متوجه شدیم که می شود این فرهنگ را در این کشور جا انداخت. ما خیلی تلاش کردیم، تلاش خودمان را در حد خودمان انجام دادیم و سعی کردیم فرش را به دوستان چینی معرفی کنیم. تا حدی هم موفق بوده ایم و حداقل گروهی را که همه دوستدار فرش ایرانی هستند جمع کرده ایم. ما اسم شرکت را هم دوستداران فرش گذاشتیم که اعضای آن بیشتر چینی هستند. کشورهای دیگر هم حضور دارند، به هرحال دوستان دور هم هستند و وقتی کالایی جدید می آید، برای دیدن کالا می آیند و استقبال می کنند و به ما دلگرمی می دهند.

حسین بردبار، هموطن و همکار رضایی، در مورد فرهنگ بافت فرش در چین و فعالیت در این کشور گفت که در بخشی از مناطق چین می توان فرهنگ بافت فرش و استفاده از آن را دید. آن ها برای نقش فرش هایشان، طرح هایی مختص به خود دارند، البته نقوشی نیز برگرفته از کشورهای دیگر در فرش آن ها دیده می شود. چین، کشوری نیست که کاملا با صنعت قالی دست بافت در دنیا نا آشنا باشد. اما، از آن جا که تا چند سال پیش چینی ها قدرت اقتصادی نداشتند و در سالیان پیش فرصت سفر کردن نداشتند و نمی توانستند به بیرون از چین سفر کنند، به این سبب تا حدودی از فرهنگ فرش ایران دور ماندند، این یک امر کاملا طبیعی هم هست! اما با رشد اقتصادی تحول ایجاد شد و سبک زندگی در چین تغییر کرد و چینی ها کم کم شروع کردند به شناخت فرهنگ های دیگر

وی گفت: 50 سال پیش به چین می آمدید و اقدام به فعالیت کنونی ما می کردید هیچ جوابی نمی گرفتید. چون همه می گفتند هنر فقط هنر چین! اما رفته رفته وضعیت جامعه چین مطلوب تر شد و آمادگی برای پذیرش هنرهای مختلف بیشتر شد. ماهم به همین خاطر از سال 2008 شروع کردیم برای شناخت بیشتر در بازار چین قدم زدن تا علاوه بر آن با فرهنگ مردم نیز آشنا شویم و سرانجام به این نتیجه رسیدیم که می توانیم یک پایگاه دایمی در چین برقرار کنیم.

منطقه 798 به عنوان مرکز هنری به ویژه هنر مدرن در شهر پکن شناخته شده است. بیشتر هنرمندان، پژوهشگران و دانشجویان در زمینه هنر و فرهنگ برای بازدید به این منطقه مراجعه می کنند. نمایشگاه دایمی فرش ایران نیز در این مرکز ایجاد شده است. رضایی درباره این انتخاب می گوید: اما علت انتخاب مرکز 798، زمانی که ما به دنبال مکانی برای نمایشگاه دایمی بودیم، پاساژهای خیلی مدرن به ما پیشنهاد شد و ما هم دنبالش رفتیم اما به این نتیجه رسیدیم که فرش یک هنر است و شما برای عرضه هنر هرگز یک پاساژ خرید را انتخاب نمی کنید. با وجود آن که ما در آن جا می توانستیم از نظر فروش خیلی موفق تر باشیم، اما به این نکته توجه کردیم که فرش یک اثر هنریست که اگر جز این بود و ما می خواستیم در چنان فضایی نمایشگاه دایر کنیم، دیگر به بعد فرهنگی و هنری توجهی نمی شد. اما در این جا مخاطبین ما اهل هنر هستند و با این ایده که اثری هنری ببینند به این مرکز مراجعه می کنند. ما در این منطقه مخاطبان خاص داریم. آن ها می آیند، عکس می گیرند و عکس ها پخش می شود و به عنوان هنر ایرانی معرفی می شود.

(چون بو سی – chun bo si) به زبان چینی یعنی کاملا فارسی! این نامیست که دو همکار ایرانی برای گالری خود انتخاب کرده اند! چرا که هدف آن ها در این گالری عرضه و معرفی آثار هنرمندان ایرانی در زمینه فرش و دیگر هنرهای ایران زمین است.

رضایی در این باره توضیح می دهد: ما اسم گالری امان را (چوان بوسی) Purely Persian انتخاب کرده ایم. چون این نمایشگاه کاملا ایرانی است. در آینده ما نه تنها فرش، بلکه هنرهای دیگر ایرانی را خواهیم داشت و سعی می کنیم که مخاطبانمان را که با آن ها در تماس هستیم از طریق وی چت و نت ورک های مختلف برای بازدید از نمایشگاه های بعدی دعوت کنیم چرا که در آینده به معرفی هنرهای دیگر از جمله آثار مینا کاری، قلمزنی و حتی هنرهای معاصر ایران در کنار فرش خواهیم پرداخت. این اقدام نه تنها برای تجارت که به عنوان شناساندن هنر و فرهنگ ایران به مردم چین خواهد بود. ما می خواهیم یک خانه هنر ایرانی برپا کنیم و امیدواریم بتوانیم با موفقیت این هنر را گسترش دهیم.

در زمان گفت و گوی رادیو بین المللی چین با برپاکنندگان نمایشگاه فرش در مرکز هنری 798، تعدادی از بازدیدکنندگان چینی، ایرانی و دیگر کشورها برای بازدید در این محل حاضر بودند که رادیو بین المللی چین، نظر تعدادی از آن ها را درباره این نمایشگاه و فرش ایرانی پرسید:

چن چون لین (chen chun lin) فرش ایرانی را ستایش می کند و می گوید: هنگامی که وارد این نمایشگاه شدم، واقعا شگفت زده شدم. هر فرش که در این جا به نمایش گذاشته شده، بسیار لوکس است و از ویژگی ایرانی و رنگ آمیزی بسیار زیبا برخوردار است. من فکر می کنم که بافندگان برای بافت این فرش های دست بافت بسیار تلاش کرده اند. فرش ها به حدی زیباست که من می خواهم با دست خود آن ها را لمس کنم. میزبان این نمایشگاه نیز چند فرش ویژه را برای من معرفی کرد که زیبایی و هنر به کارگرفته در آن ها من را واقعا تحت تاثیر قرار داد. یکی از این فرش ها را هنگامی که از دو سو به آن نگاه می کردیم تغییر رنگ می داد. از یک طرف رنگش قهوه ای به نظر می رسید، از طرف دیگر که نگاه می کردیم رنگش روشن تر شده و نقره ای به نظر می رسید! از هر زاویه که نگاه می کردیم رنگ فرش تغییر می کرد. این واقعا باور کردنی نیست! به نظر من هر کسی آرزو دارد صاحب چنین فرشی زیبا و ظریف باشد. من با تماشای فرش های ایران، شور و شوق مردم ایران را نسبت به زندگی و جدیت آنان در انجام کار احساس کردم.

ما یی ون (ma yi wen ) درباره قالی ایرانی می گوید: )

با دیدن این فرش های زیبا واقعا شگفت زده شدم. فرش ها خیلی زیباست و طراحی آن نیز بسیار ظریف است. طراح این فرش به من گفت که برای تولید یک فرش به بیش از 30 ماه زمان نیاز است. من فکر می کنم همه این فرش ها آثاری هنری اند. تصمیم دارم یک فرش خریداری کرده و آن را بر دیوار خانه ام آویزان کنم، در این صورت می توانم هرروز از دیدن این هنر زیبا لذت ببرم.