راه‌اندازی اولین کلینیک دولتی "ترک اعتیاد به الکل" در ایران

یکم اوت، اولین کلینیک ترک اعتیاد به الکل با مجوز وزارت بهداشت جمهوری اسلامی ایران در مرکز ملی مطالعات اعتیاد دانشگاه علوم پزشکی تهران راه‌اندازی شد.

به گزارش ایسنا، کلینیک آموزشی ترک اعتیاد به الکل مرکز ملی مطالعات اعتیاد، دوشنبه هر هفته فعال است و طی آن تمام خدمات مشاوره ای از جمله مشاوره فردی، مددکاری، گروه درمانی و خانواده درمانی که برای مراجعین وابسته به سایر مواد ارایه می شود، در اختیار مراجعین به الکل نیز قرار می گیرد.

دکتر محمدرضا سرگلزایی، روانپزشک که به همراه یک رزیدنت، مداخلات درمانی مورد نیاز را برای مراجعین به کلینیک انجام می دهد، درخصوص سابقه مراکز ترک اعتیاد به الکل در ایران گفت:‌ چندی پیش با توجه به بالا رفتن مصرف الکل در ایران و افزایش شدت وابستگی به آن، وزارت بهداشت به چند کلینیک خصوصی اجازه پذیرش و انجام مداخلات درمانی برای بیماران معتاد به الکل را داد؛ ولی این نخستین بار است که مرکز دولتی خدمات ترک الکل را به مراجعان خود ارایه می‌دهد.

وی ادامه داد:‌پس از بررسی‌های انجام شده در خصوص شیوع مصرف الکل و اعتیاد به آن در ایران و عدم وجود تیم درمانی متخصص و کارآمد جهت ارایه خدمات مناسب به این افراد، موجب شد تا کلینیک ترک اعتیاد به الکل INCAS، با هدف آموزش متخصصین و بالا بردن مهارت درمانی پزشکان و رزیدنت ها، راه اندازی شود.

سرگلزایی درباره ویژگی های یک فرد معتاد به الکل اظهار کرد: وابستگی به الکل به دو دسته جسمانی و روانی تقسیم می شود. آسیب های جسمانی الکل در مقایسه با مواد افیونی بسیار شدیدتر است و از جمله آنها می توان به آسیب های قلبی و عروقی، کلیه و بالا رفتن فشار خون اشاره کرد. برخی از آسیب های جسمی در الکل غیرقابل برگشت است و در مادران باردار ممکن است جنین را دچار سندرم الکلی کند.

به گفته وی، از علایم وابستگی روانی الکل می توان به پرخاشگری و خشونت اشاره کرد. وابستگی های روانی الکل سبب بروز ناهنجاری های اجتماعی می شوند و در برخی از کشورهای دنیا، از جمله فرانسه و آمریکا، عامل مهمی در خشونت های خیابانی و قتل است همچنین، رانندگی درحالت مستی، عامل 10 درصد تصادفات مرگبار در فرانسه است. همچنین، در برخی از کشورها، تخت های زیادی در بیمارستان به علت سوانح و تصادفات ناشی از مصرف الکل اشغال می شوند. نکته مهم دیگر درمورد وابستگی به الکل این است که، ترک آن به نسبت مواد افیونی سخت تر است. فردی که اعتیاد به مواد افیونی دارد، درصورتی که نتواند ماده مصرفی خود را تهیه کند، بدون نیاز به مصرف داروی دیگری، می تواند علایم محرومیت را تحمل کند؛ اما در ترک الکل، اگر درمان دارویی جایگزین مناسبی برای آن درنظر گرفته نشود، فرد ممکن است به علت بروز تشنج های دایمی و قرار گرفتن در وضعیت ناهوشیار، جان خود را از دست بدهد.