گروه کامکارها

گروه موسیقی کامکارها در سال 1344 برای نخستین بار در سنندج، به عنوان گروهی خانوادگی به سرپرستی استاد حسن کامکار، نوازنده ویلن و عضویت هوشنگ نوازنده آکاردئون، بیژن، خواننده ، پشنگ نوازنده سنتور، قشنگ، خواننده و نوازنده ویلن و ارژنگ، نوازنده تمبک تشکیل شد و برنامه های متعددی را در باشگاه افسران، مدارس و تالارهای شهر سنندج اجرا کرد.

کامکارها اوّلین تمرینات خود را شب ها در کنار حوض کوچک حیاط منزل شان انجام می دادند. با بزرگ شدن فرزندان، به تدریج این گروه موسیقی تکامل یافت و از نظر اجرای جمعی انسجام بیشتری پیدا كرد و در سال 1348 با اعضای خود، هوشنگ (ویلن)، بیژن (تار و خواننده)، پشنگ (سنتور)، قشنگ (خواننده)، ارژنگ (تمبک)، ارسلان (عود) و اردشیر (کمانچه) کنسرت هایی را به صورت رسمی در برخی از شهرهای کردستان و همچنین شهر ارومیه برگزارکرد.

بعد از سال 1350 برخی از افراد خانواده از جمله هوشنگ، بیژن، پشنگ و ارسلان برای فراگیری موسیقی آکادمیک به تهران آمده و در دانشکدۀ هنرهای زیبا به تحصیل مشغول شدند. پس از چندی کامکارها به اتّفاق محمّد رضا لطفی، حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان و تنی چند از دیگر هنرمندان، گروه های شیدا و عارف را تشکیل دادند. این دو گروه کنسرت های موفقیت آمیزی را با خوانندگی محمّدرضاشجریان و شهرام ناظری به اجرا گذاشته و آثاری را ارائه کردند که بی تردید از جمله آثار به یادماندنی موسیقی سنتّی ایران به شمارمی آیند.

اولین کنسرت های رسمی این خانواده با نام «گروه کامکارها» در اوایل دوران پس از انقلاب در مجموعه آزادی و تالار وحدت اجرا شد که در بر گیرندۀ سه قسمت: موسیقی فارسی، تکنوازی سنتور اردوان و موسیقی کردی بود. در سال 1368 امید لطفی، فرزند قشنگ و محمّد رضا لطفی، به گروه پیوست و نوازندگی تار گروه را به عهده گرفت.

کامکارها در کنسرت های اخیرشان برخی از استعدادهای جوان را نیز در کنار خود جای داده اند.

این گروه کنسرت های متعددی در داخل و خارج از کشور اجرا کرده و در اکثر فستیوال های بزرگ موسیقی جهانی از جمله «ووماد» به مدیریت پیتر گابریل، «سامر استیج» نیویورک و اکثر تالارهای بزرگ و مهم اروپا و آمریکا همواره حضوری قدرتمندانه و تحسین برانگیز داشته است.

گروه کامکارها در اکثر شهرهای کردستان عراق کنسرت هایی را برگزار کرده، همچنین در سال 1380 برای اولین بار در تاریخ کشور ترکیه توانست برنامه موسیقی کُردی را در شهرهای استانبول و دیار بکر اجرا کند که نقطۀ عطفی در رخدادهای موسیقی این مناطق به شمار می آید. از دیگر اجراهای مهم کامکارها، می توان به شرکت در فستیوال موسیقی لوچیانو بریو، آهنگساز بزرگ و مدرن ایتالیایی اشاره كرد؛ این كنسرت ها كه در سال 1383در بسیاری از شهرهای انگلستان اجرا شد، حاصل همكاری گروه كامكارها و اركستر سمفونیک لندن و نشان دهندۀ هماوایی دو نوع موسیقی کردی و موسیقی مدرن جهانی بود كه توجه بسیاری از صاحبنظران و علاقمندان موسیقی را به خود جلب كرد.

اجرای کنسرتینو کمانچه با ارکستر سمفونیک «مالمو» سوئد در سال 1384نیز یكی دیگر از موفقیت های این گروه در همین دوران بود.

گروه کامکارها علاوه بر اجرای صحنه ای، آلبوم های متعددی را عرضه کرده است که از آن جمله می توان به اورامان، زردی خزان، شیلره، گلاویژ، کامکارها، آگری زیندو، گل نیشان، پرشنگ، کانی سپی، سماع ضربی ها (برای ساز های کوبه ای)، سه نوازی و تکنوازی، به یاد صبا، ، ئه وراد و ایمشو اشاره كرد. هر یک از اعضای گروه کامکارها، علاوه بر این موارد، به تنهایی نیز آثار متعددی را در قالب آلبوم، موسیقی متن فیلم، تالیف و ترجمۀ کتاب ارائه کرده اند.

این گروه با دعوت از دیگر اساتید موسیقی كشور، درسال 1376 آموزشگاه آزاد موسیقی كامكارها را درتهران بنیان نهاد كه تا به امروز به فعالیت خود ادامه داده و سهم به سزایی در معرفی چهره های مستعد و جدید به جامعۀ هنری ایران داشته است.

نمونه هایی از کار این گروه در آلبوم  ئه وراد:

بیا یارم
 ئه وراد
 گل نیشان