لیو تیان هوا

"لیو تیان هوا" (سال 1895- سال 1932میلادی) آهنگساز و کارشناس مشهور آموزش و پرورش موسیقی و استاد بزرگ موسیقی ملیتی چین است.

وی سال 1895 در یک خانواده روشنفکر در شهرستان "جیان این" استان "جیانگ سو" در جنوب شرقی چین متولد شد. وی و دو برادرش سه شخصیت برجسته در تاریخ فرهنگی چین هستند. "لیو بن نون" برادر بزرگش در فعالیت فرهنگی نوین شرکت کرده و سپس به یک ادیب، شاعر و کارشناس زبان مشهور چین مبدل شد. وی هنگام تحصیل در دبیرستان، در اوقات فراغت نواختن سازهای بادی مسی غربی را آموخت. در سال 1912، به گروه موسیقی حرفه ای شانگهای ملحق شد و به طور سیستماتیک تئوری موسیقی و نواختن پیانو و ویولن را آموخت.

در سال 1915، پدرش درگذشت. وی در میان غم و اندوه "ترانه در هنگام ابتلا به بیماری" را خلق کرد. این اولین بار بود که وی با شیوه موسیقی، احساسات ناراحتی و نارضایتی از واقعیات جامعه را بیان می کرد و به دنبال آن فعالیت در عرصه موسیقی را آغاز کرد.

"لیو تیان هوا" به منظور آشنایی بیشتر با موسیقی سنتی چین، با هنرمندان مردمی دیدار کرده و از موسیقی دانان مردمی نواختن سازهای "ار هو" ، "پی پا" و "گو چین" را آموخت. وی به منظور ارتقای جذابیت ساز "ار هو" آهنگهایی را خلق کرد که باعث تکنوازی این ساز و الحاق این ساز به دروس آموزشگاه عالی موسیقی شد.

ظرف 10 سال از سال 1922 تا 1932، "لیو تیان هوا" به عنوان استاد سازهای "ار هو" ، "پی پا" و ویولن در دانشگاه پکن تدریس کرد و بیشتر آثار وی در این دوران خلق شد. آثار وی به غیر از ترسیم افسردگی و آزردگی، عشق به طبیعت، دلتنگی به برای انسان و زادگاه را بیان کرده و زیبایی خاصی را نشان داده است. وی راه جدیدی برای توسعه موسیقی ملیتی چین جستجو کرده و آثار وی خصلتهای ویژه ای دارد.

"لیو تیان هوا" از 17 سالگی به آموزش و پرورش موسیقی پرداخت و تجربیات غنی در این زمینه داشت. وی با جمع بندی تجربیات و عبرت گرفتن از پیشگامان و با استفاده از شیوه های آموزشی سازهای غربی برای سیستم آموزشی موسیقی ملیتی چین بنیان تازه ای بنا نهاد.

"لیو" مه سال 1932 بیمار شد و 8 ژوئن در 38 سالگی درگذشت.

آثار برتر وی: "ترانه در هنگام ابتلا به بیماری"، "ترانه غمگین"، "سفر نورافشان"، "شب خوش" ، "صدای پرندگان در کوه خلوت" و غیره است.

　 《"شب خوش"》