لیندسی گراهام، سناتور جمهوری‌خواه آمریکایی چندی پیش در شبکه تلویزیونی فاکس مدعی شد: "چین باید مسئولیت قربانی شدن 16 هزار نفر و بیکاری 17 میلیون آمریکایی را برعهده گیرد."
سیاستبازان آمریکایی بارها سخنان مشابهی را مطرح کرده‌اند. آنها از یک طرف درصدد مقصر جلوه دادن چین و مخفی کردن ناتوانی خود در مقابله با کرونا هستند و از سوی دیگر، با انحراف افکار عمومی، خواهان حفظ منافع شخصی و منافع سیاسی گروه متبوع خود هستند.
با این حال، تا کنون در این کار موفق نبودهاند.
روزنامه واشنگتن پست چندی پیش در مقالهای اعلام کرد: آمریکا از 3 ژانویه هشدار چین درباره شیوع کرونا را دریافت کرده اما مقامهای آمریکایی تازه در روز 13 مارس و پس یک تعلل طولانی تصمیم به اعلام وضعیت اضطراری کردند. در این 70 روز، آمریکا هشدارهای چین را نادیده گرفت و با پنهان کردن حقیقت از مردم، هیچ اقدام مؤثری را در پیش نگرفت که باعث شد زمان گرانبهایی که چین با تحمل خسارت و تلفات سنگین در اختیار جهان گذاشته بود از بین برود.
این در حالی است که مساله تست و کمبود تجهیزات پزشکی در آمریکا بسیار چشمگیر بوده است. با وجود بهانه‌جویی و شانه خالی کردن آنها، این مسایل همچنان برای همه واضح است و رسانه ها نیز بیشترین توجه را به آن داشتند.
روزنامه بوستون گلوب در سرمقاله خود نوشت: "در واقع بسیاری از این مرگ و میرها اجتناب پذیر هستند اما تصمیم فاجعه بار کاخ سفید باعث شده که ثروتمندترین کشور جهان یک دوران تلخ غیر قابل توصیف را طی کند. نیویورک تایمز نیز چنین نوشت: واکنش آمریکا به شیوع کرونا تا اندازه زیادی توسط "محاسبات سیاسی" پنهانی است. تحلیلگران عنوان کردند: آنچه بیشتر مایه نگرانی برخی سیاستبازان آمریکایی شده اقتصاد است. چرا که دولت فعلی آمریکا "دستآوردهای اقتصادی" را مغتنم ترین سرمایه خود تلقی می کند و آن را پایه پیروزی ترامپ در دور بعدی انتخابات ریاست جمهوری میداند. با وجود آنکه دولت آمریکا طرح 2 تریلیون دلاری تحریک اقتصادی و فدرال رزرو نیز یک طرح 2.3 تریلیون دلاری را برای تحریک اقتصاد آمریکا به تصویب رساندهاند اما آیا شرکت ها و خانواده هایی آمریکایی در عمل از وام های دولتی بهره مند خواهند شد و یا خیر؟! و این پرسشی است که هنوز به آن پاسخ داده نشده.
لیندسی گراهام نه تنها به ضعف و نقص دولت آمریکا در مبارزه با کرونا توجهی ندارد بلکه مسئولیت تشدید شیوع بیماری و افزایش میزان بیکاری را به عهده چین میاندازد که بسیار غیر منطقی است.
شیوع کرونا همچون یک آیینه شرارتها و بیاخلاق برخی سیاستبازان آمریکایی را نشان داد اما باز هم باید تأکید کرد که ویروس هیچ مرز و نژادی را نمی‌شناسد و مقصر دانستن دیگران فرصتهای از دست رفته را جبران نمی‌کند؛ تنها با همبستگی و همکاری است که میتوان بر این بیماری غلبه کرد.
