ایجاد ائتلاف نظامی در خلیج فارس ، صلح بانی یا سنگ اندازی؟

به گزارش رادیو بین المللی چین،ابتکار آمریکا برای ایجاد ائتلاف نظامی در خلیج فارس در نهایت با واکنشی مثبت رو به رو شده است. دولت انگلستان 14مرداد/5 آگوست از پیوستن به ائتلاف نظامی آمریکا در خلیج فارس خبرداد و اعلام کرد، دو کشتی جنگی نیروی دریایی بریتانیا به همراه دو فروند کشتی ناوشکن آمریکا وظایف خود را انجام خواهند داد.

پیوستن انگلستان به این ائتلاف عجیب نیست، در یک ماه گذشته ، انگلستان و ایران نفتکش یکدیگر را توقیف کردند، تا به امروز دو کشور هنوز از بن بست خارج نشده اند.

اما با این حال، لندن فاصله خود را با واشنگتن حفظ کرده است. وزارت امور خارجه انگلستان بیان کرد، موضع کلی انگلستان در قبال ایران و برجام تغییر نکرده است، کشتی های انگلیسی نیازی به نظارت بر تحریم های آمریکا علیه ایران نخواهند داشت.

از ماه مه به این سو، منطقه خلیج فارس با تغییرات ناگهانی شدید رو به رو شد و گاه به گاه تبادل آتش در آن صورت گرفت. جدیدترین رویداد این است که در روز 13 مرداد، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از توقیف یک نفتکش خارجی در خلیج فارس خبر داد. اما جای تعجب است که تاکنون هیچ کس مالکیت این کشتی را عنوان نکرده است. برخی رسانه ها گفتند: این نفتکش متعلق به عراق است، اما طرف عراق بی درنگ این خبر را رد کرد.

از آغاز ماه ژوییه به این سو آمریکا همواره به متقاعد کردن همپیمانانش برای تشکیل ناوگان محافظت از آب های خلیج فارس و تنگه هرمز پرداخته است، اما کشورهای ژاپن و آلمان به روشنی این خواست را رد کردند، بلژیک و نروژ روش نظاره گر را در پیش گرفته و استرالیا عنوان کرده که گفت، هنوز هیچ تصمیمی نگرفته است.

در نهایت بریتانیا با پیوستن به آمریکا آبروداری کرد، ولی اقدام کره جنوبی که روابطش با ایران بد نیست، غیر مترقبه بود که خبر داد، یک ناوشکن را برای حضور در این ائتلاف اعزام خواهد کرد.

حالا سوالی که مطرح می شود این است که آیا هدف آمریکا در تشکیل ائتلاف نظامی واقعا برای اطمینان از آزادی ناوبری است؟ دونالد ترامپ اوایل ژوییه در توییتر خود نوشت: چین 91 درصد و ژاپن 62 درصد نفت از خلیج فارس وارد می کنند، بسیاری کشورهای دیگر نیز به همین صورت، پس چرا ما باید از راه آبی خلیج از این کشورها دفاع کنیم و هیچ پاداشی هم دریافت نکنیم؟"

اصلا مشخص نیست که آمار 91 درصدی را که رییس جمهور آمریکا به آن اشاره کرده، از کجا آورده است، ولی روشن است که آمریکا نمی خواهد کار نگه داری از کشتیرانی و اسکورت کشتی های کشورهای دیگر را انجام دهد. واشنگتن تنها قصد دارد اوضاع منطقه را دچار اختلال کند و هزینه پاسداری را دریافت کرده و در عین حال اسلحه خود را به کشورهای منطقه بفروشد. تنگه هرمز بزرگ ترین راهگذر انرژی جهانی است و مسیر حیاتی دریایی نامیده می شود، اما از سال گذشته که آمریکا به کشور صادرکننده خالص نفت و گاز تبدیل شده است، اهمیت این تنگه برای آمریکا پایین آمده است.

آمریکا امروز هژمونی شماره یک جهان است، تنها این کشور است که دیگران را تهدید می کند، کسی نیست که مبتکرانه او را به چالش بکشاند. آمریکا اصلا به تشکیل اصطلاح ائتلاف نظامی نیاز ندارد. پس چرا آمریکا کشورهای اروپایی از جمله انگلستان، فرانسه و آلمان را به حضور در ائتلاف نظامی دعوت می کند؟ بدون تردید هدفش ایران است، با جوسازی ایران هراسی، کشورهای اروپایی را به ایستادن در مقابل ایران وادار می کند.

به گزارش سایت ماهواره ای روسیه در روز 10 مرداد، مایکل گیلدی یک ژنرال آمریکایی گفت: واشنگتن امیدار است همپیمانانش در خاورمیانه بتوانند 90 درصد وظایف پاسداری را انجام دهند، آمریکا تنها تعداد کمی کشتی را برای حضور در عملیات اعزام خواهد کرد، کارهای عمده اش تامین اطلاعات برای همپیمانان خواهد بود.

این حرف به معنای آن است که خود آمریکا به جبهه نمی رود، اما همپیمانانش را به گودال آتش می اندازد. در حقیقت آمریکا می خواهد همه خطرات را متوجه همپیمانان خود کند. اگر چنین حیله ای بگیرد، با یک تیر دو نشان زده است. اگر درگیری بین کشتی های جنگی ایران و کشورهای دیگر شرکت کننده در عملیات رخ دهد، ایران از لحاظ دیپلماتیک و نظامی با فشارهای بیشتری رو به رو خواهد بود، خاصه اگر کشورهای اروپایی از جمله انگلستان با ایران درگیر شوند، روابط دیپلماتیک ایران و اروپا کاملا تضعیف می شود، به این سبب ایران بیش از پیش تنها می ماند.

پس آیا تفکر آمریکا نتیجه بخش خواهد بود؟ ما با نگرش به اظهارات محتاطانه همپیمانان "نزدیک" از جمله ژاپن و استرالیا ، نتیجه آن را پیش بینی می کنیم، آمریکا قصد داشت ناتوی خاورمیانه را تشکیل دهد، اما موفق نشد. امروز ائتلاف نظامی نیز امری جدید نیست و بی نتیجه می ماند. آمریکا همواره توانایی فراخوانی خود را بیش از حد تصور کرده و ضریب هوشی همپیمانان و حتی سراسر جهان را دست کم گرفته است، اما داستان " گرگ می آید" را حتی بچه مدرسه ای ها هم می دانند.