تقریباً همزمان با یازدهمین مشورت تجاری چین و آمریکا، آمریکا دوباره به بازی «اعمال فشار در حین مذاکره» پرداخته است. آن کشور ابتدا نرخ عوارض گمرکی 200 میلیارد دلار کالای چین را از 10 درصد به 25 درصد ارتقاء داده و در ادامه نسبت به اعمال همین رویه برای 325 میلیارد دلار کالای چینی دیگر هشدار داده است.
آمریکا از یک سو چماق «عوارض گمرکی» را بالا برده و از سوی دیگر می گوید که مایل به مذاکره است. روشن است که امریکا قصد دارد با اعمال فشار حداکثری بر چین، روی میز گفتگو بیشترین سود را به دست بیاورد. اما واشنگتن اگر به اظهارات اخیر چین دربارۀ مهمترین موارد برایش در مذاکره که لغو تصمیم افزایش نرخ عوارض گمرکی، تعیین مبلغ منطقی برای کالاهای امریکایی وارداتی به چین و تعدیل متن توافق دقت می کرد، متوجه می شد که چین در این موارد به هیچ وجه عقب نشینی نمی کند.
چین همیشه با بیشترین صداقت به مشورت تجاری با آمریکا پرداخته، زیرا می داند جنگ تجاری برنده ای ندارد و برای دو کشور و جهان نیز مفید نیست و همکاری تنها گزینۀ دو کشور خواهد بود. با این حال، همین سه مورد در واقع خط قرمز چین است و پکن از آن عقب نشینی نخواهد کرد.
حتی اگر آمریکا به ارتقاء نرخ عوارض گمرکی کالاهای وارداتی از چین اصرار کند، چین قطعاً به آن پاسخ می دهد. پس از یک سال اصطکاک تجاری، چین مقاومر و در رویارویی با اصطکاک تجاری ماهرتر شده است. زیرا چین متوجه است که افزایش نرخ عوارض گمرکی نوعی ماجراجویی توام با «خودزنی» و مغایر با میل مردم آن کشور نیز می باشد و نتیجه نخواهد داد. به گزارش شرکت مشاره ای «شرکای تجاری جهان» آمریکا، اگر بر 200 میلیارد کالای چینی عوارضی به نرخ 25 درصدی وضع شود، آمریکا ظرف یک سال 934 هزار فرصت شغلی را از دست می دهد و هزینۀ سالانۀ یک خانواده 4 نفرۀ امریکایی 767 دلار بیشترخواهد شد؛ و اگر چنین نرخی برای 325 مییارد کالای وارداتی دیگر از چین نیز اعمال شود، ظرف یک سال 2.1 میلیون فرصت شغلی در آمریکا از دست می رود و هر خانوادۀ چهارنفرۀ امریکایی سالانه 2000 دلار هزینۀ بیشتر خواهد داشت.
البته چین اگر به این اقدامات پاسخ دهد، در عرصۀ اقتصاد حتماً متحمل فشارهایی می شود اما این فشارها قابل کنترل خواهد بود.
از سوی دیگر، سهم صادرات در رشد ارزش تولید ناخالص چین (جی دی پی) به 17.9 درصد کاهش یافته است. محرک اصلی رشد اقتصادی چین حالا مصرف داخلی است طوری که سهم آن در رشد جی دی پی چین به 76.2 درصد رسیده است.
در عرصۀ تجارت نیز در 4 ماه اول امسال حجم تجارت چین و آمریکا 11.2 درصد کاهش یافته و سهم تجارت دو کشور در تجارت خارجی چین نیز به 11.5درصد کاهش یافته است. همزمان، تجارت چین با اروپا و آسه آن رو به رشد گذاشته است. مخصوصاً تجارت چین با کشورهای مسیر کمربند و جاده با نرخ 9.1 درصد رو به رشد است. این به معنای آن است که شرکای تجاری چین متنوعتر شده و اگر آمریکا نرخ عوارض گمرکی از کالاهای چینی را ارتقاء دهد، این کالاها می توانند به مقاصد دیگر عرضه شوند.
از این رو، به اصطلاح فشار حداکثری آمریکا بر چین چیز ترسناکی نیست. چین بارها تاکید کرده است مایل به جنگ نیست اما از آن ترسی هم ندارد و در صورت لزوم واردش خواهد شد.
برای چین حسن انجام کار خود مهمتر است. چه آمریکا مذاکره کند یا وارد جنگ تجاری شود، چین کاملاً خود را آماده کرده است. همان طور که شی جین پینگ رییس جمهور چین گفته است، اقتصاد چین اقیانوس است نه حوضچه. طوفان می تواند حوضچه ای را از بین ببرد اما برای دریا، فقط یک طوفان است.
