دور هفتم مذاکرات تجاری چین و آمریکا 5 اسفند در واشنگتن پایان یافت. در این دور مذاکرات بر اساس توافقات حاصلۀ سران، توافقات قابل ملاحظه ای در موضوعات عملی مانند انتقال فناوری، حفظ محیط زیست، موانع تجاری غیرگمرکی، صنایع خدماتی، کشاورزی و نرخ ارز به دست آمد و مباحثات دربارۀ تنظیم متن توافقنامه نیز شروع شد.
آشکارا در این دور مذاکرات دو طرف گام بلندی به سمت حل تنش تجاری دو کشور برداشته اند، زیرا در دور قبل از آن توافقات اصولی و اساسی به دست آمد و در دور اخیر دربارۀ جزئیات عملی توافقاتی حاصل و بحث و مشورت برای تنظیم متن توافقنامه نیز آغاز شد. این نشانگر نزدیکتر شدن به پایان مذاکرات تلقی می شود.
دلیل پیشرفت مذاکرات تجاری چین و آمریکا به همپوشی منافع دو کشور برمی گردد. هر دو طرف در این راستا تلاش کرده اند. پیشرفتهای حاصل شده در دور اخیر مذاکرات اکثراً مربوط به ایجاد توازن در تراز تجاری و مسائل سیستماتیک تجاری بود.
برای ایجاد توازن در تراز تجاری دو طرف دربارۀ افزایش صادرات محصولات کشاورزی، انرژی و خدمات از آمریکا به چین صحبت شد. این امر از سویی نگرانی آمریکا از کسری تجاری با چین را جبران می کند و از سوی دیگر، به تقاضای مصرف کنندگان چین نیز پاسخ می دهد.
دولت چین در نخستین حکم خود در سال 2019 علاوه بر تضمین امنیت تولید و عرضۀ غلات، بر افزایش محصولات کشاورزی که تولید آن در چین محدود است، تأکید کرده است. سویا یکی از این نوع محصولات کشاورزی است. 90 درصد سویای مصرفی چین به واردات وابسته است. افزایش سویای وارداتی از آمریکا برای پاسخگویی به تقاضای بازار چین به این کالا و حفظ قیمت سویا در محدوده ای منطقی مفید است. از سوی دیگر 57 درصد سویای تولیدی امریکا به چین صادر می شود و این بازار برای آمریکا جایگزینی ناپذیر است. مکمل بودن دو کشور در اقتصاد و تجارت در این کالا بسیار روشن و قابل ملاحظه است. تنش تجاری دو کشور در سال 2018 باعث محدودیت صدور سویا از آمریکا به چین شده و حالا با آنکه هر دو طرف در راستای حل تنش تجاری تلاش می کنند، این بسیار منطقی است که چین واردات سویا از آمریکا را تدریجا از سر بگیرد. چین و امریکا در گفتگوهای اقتصادی سالهای اخیر در این زمینه نیز به پیشرفتهایی دست یافتند. می توان گفت این مساله نیز در مقطع همپوشی منافع دو کشور قرار دارد.
مذاکرات تجاری چین و آمریکا پروژه ای پیچیده و بغرنج است. هر چه به پایان خود نزدیک می شود، دو طرف مذاکره کننده احتیاط بیشتری در پیش می گیرند. باید گفت برای این کار بزرگ و پیچیده، مهلت 90 روزه بسیار محدود بود. ولی با این وجود تیمهای مذاکره کننده دو طرف با اضافه کاری فراوان، سرانجام به مرحلۀ تنظیم متن توافقنامه رسیده اند که حساسترین مرحله به شمار می رود. هر دو طرف برای دفاع از منافع ملی حتماً مباحثات و دعاوی زیادی برای جمله بندی متن توافقنامه در آینده انجام خواهند داد.
دربارۀ مذاکرات تجاری چین و آمریکا می توان گفت سران دو کشور سمت مذاکرات را مشخص کرده اند و حالا نوبت تیمهای مذاکره کنندۀ دو کشور است که با استفاده از خرد و تجربیات خود توافقات سران دو کشور را عملی کنند.
چین حتماً با کمال صداقت و تلاش خود به مذاکره ادامه می دهد و امیدوار است امریکا نیز همسو باشد. اما در عین حال امور داخلی چین به خاطر این مذاکره تحت تاثیر قرار نخواهد گرفت. به عبارت دیگر، چین کماکان طبق برنامه های موجود، به تعمیق اصلاحات و بازتر کردن درهای خود به روی خارج ادامه خواهد داد
