مایک پنس معاون رییس جمهور آمریکا روز پنجشنبه 12 مهر/ میزان، 4 اکتبر در سخنرانی خود در اندیشکده ای در آمریکا، چین را به مداخله در امور داخلی و انتخابات میان دوره ای این کشور متهم کرد و سیاستهای داخلی و خارجی چین را به باد انتقاد گرفت. در مقابل آن، هوا چون یینگ سخنگوی وزارت خارجه چین در پاسخ به این در نشست خبری گفت این انتقاد از سیاستهای داخلی و خارجی چین بی پایه و اتهام مداخله چین در امور داخلی و انتخابات میان دوره ای آمریکا نیز واهی است و چین قاطعانه با آن مخالف است.
در واقع، پیش از این سخنان پنس، آمریکا خبر داد بود که کاخ سفید برای اعلام یک سیاست جدید در چین آماده است که توجه افکار عمومی سراسر جهان را به خود جلب خواهد کرد. اما سرانجام، سخنان پنس همه رسانه های گروهی جهان را «ناامید» کرد زیرا موضوعات مربوط به چین در سخنانش چندین بار از سوی آمریکا «بزرگنمایی» شده و «شواهدش» نیز اغلب گزارش رسانه ها بود. سخنان پنس فقط رونوشتی دیگر از «اتهامات قدیمی» چین به شمار می رود.
در حالی که امریکا موضوع جدیدی پیدا نکرده، چرا کاخ سفید در زدن «اتهامات قدیمی» به چین عجله دارد؟ قابل توجه آن است که مایک پامپیئو وزیر خارجه آمریکا 16 مهر/ میزان، 8 اکتبر از چین دیدار خواهد کرد و دو طرف چین و آمریکا دربارۀ مناسبات دو کشور و مسائل مورد علاقۀ بین المللی و منطقه ای به بحث و تبادل نظر خواهند پرداخت. امریکا از سویی مقامات عالی رتبه خود را به چین اعزام می کند و از سوی دیگر از هر سو چین را به باد انتقاد می گیرد؛ کاری که با نمونه اش آشنا هستیم. امریکا در شش ماه گذشته پس از بروز اصطکاک تجاری بین دو کشور، همواره به «مذاکره زیر چماقهای افراشته» متوسل شده تا به سود اقتصادی بیشتر و سرمایۀ سیاسی گسترده تر در داخل کشور دست یابد.
هدف اصلی از انتقاد همه جانبه از چین در سخنان پنس، منافع سیاسی و انتخابات داخلی امریکا است که نگرانیهای خود و ضرورت یافتن یک «قربانی» پیش از آغاز انتخابات برای فرافکنی را نشان می دهد. همان طور که برخی رسانه های گروهی و اندیشکده ها و کاربران اینترنتی آمریکایی فهرست کرده اند، قصد دولت آمریکا کاستن از توجه افکار عمومی داخلی به بازرسی «دخالت روسیه در انتخابات آمریکا»، از طریق «سختگیری علیه چین» به منظور کسب آراء انتخاباتی و به سازش کشاندن چین با افزایش فشار بر این کشور است.
اما چین هرگز نه تمایل نه علاقه و نه وقتی برای دخالت در امور داخلی دیگر کشورها دارد. نخست به این دلیل که چین همواره بر اصل دیپلماسی مبنی بر عدم دخالت در امور داخلی یکدیگر پایبند است. دوم به این دلیل که در حال حاضر هنوز بیش از 30 میلیون نفر در چین از فقر رهایی نیافته اند و شمار زیادی از برنامه های پیشرفت چین هنوز محقق نشده و چین اصلا وقت ندارد که در امور داخلی دیگر کشورها دخالت کند. در این نکته، حتی کریستین نیلسن وزیر امنیت داخلی آمریکا اخیرا علنا چنین موضع گیری کرد که تا کنون هیچ شاهد و مدرکی دال بر قصد چین به خرابکاری یا تغییر در نتیجه انتخابات میان دوره ای سال 2018 آمریکا ی به دست نیامده است. رسانه های آمریکایی و بین المللی مانند سی ان ان و خبرگزاری رویترز نیز آشکارا این اتهامات آمریکا را بی اساس خوانده اند. سخنگوی وزارت خارجه چین اشاره کرد: جامعه بین المللی به وضوح می داند که در حقیقت کدام کشور گاه و بیگاه به حق حاکمیت دیگر کشورها تجاوز و در امور داخلی دیگر کشورها دخالت می کند و به منافع دیگر کشورها آسیب می رساند.
روابط چین و آمریکا به عنوان یکی از مهمترین روابط دو جانبه جهان، نه تنها بر منافع این دو کشور، بلکه بر صلح و پیشرفت جهان نیز تاثیر می گذارد. به تازگی، دولت چین کتاب سفید «حقایق درباره اصطکاک تجاری و چین و آمریکا و موضع چین» را منتشر کرد و با داده ها و حقایق بی طرف و جامع نشان داد که روابط اقتصادی و تجاری چین و آمریکا از نوع رابطه با سود متقابل و در چهارچوب معادلۀ برد- برد با ویژگی «تکمیل امتیازات و همگن سازی عمیق» است و همچنین به جهان نشان داد که همکاری تنها گزینه سودمند برای چین و آمریکا و کل جهان است.
مردم باید ملاحظه کنند با وجود اصطکاک تجاری بین چین و آمریکا که پس از به قدرت رسیدن دولت دونالد ترامپ ایجاد شده، مبلغ تجارت بین دو کشور درسال 2017 به 583 میلیارد و 700 میلیون دلار رسیده و 233 برابر رقم سال برقراری روابط دیپلماتیک بین چین و آمریکا در سال 1979 است. در عین حال، چین و آمریکا هر دو اعضاء دائمی شورای امنیت سازمان ملل هستند و در موضوعات بین المللی مانند مبارزه با تروریسم، رایانه، هوا و فضا و رویارویی با جنگ و درگیریها، فضای همکاری بزرگی دارند. مهمتر این که چهل سال پس از بر قراری روابط دیپلماتیک بین چین و آمریکا، تبادلات دوستانه غیررسمی بین دو کشور که دارای پایه ای عمیق است، تضمینی است بر ادامۀ روابط چین و آمریکا در مداری سالم و باثبات.
