رادیو بین المللی چین: کشورهایی که با جنگ تجاری آمریکا کنار بیایند نهایتاً ضربات آن را تحمل خواهند کرد

جنگ تجاری دولت دونالد ترامپ با پاسخهای قوی کشورها مواجه شده است. پس از آنکه کانادا بر 12.6 میلیارد دلار و مکزیک 3 میلیارد دلار کالا آمریکایی عوارض گمرکی بیشتر وضع کردند، چین نیز ششم ژوئیه ناچار افزایش نرخ عوارض گمرکی بر 34 میلیارد دلار کالای آمریکایی را اعلام کرد. همان روز روسیه نیز اقدام مشابهی را بر کالاهای آمریکایی اعمال کرد.

قابل پیشبینی بود که در این جنگ تجاری مرتبط با مصحلت طرفهای زنجیره تامین جهانی، کشورهای بیشتری گرفتار خواهند شد. با توجه به این نکته، طرفینی که هنوز در مقابل این جنگ تجاری سیاست مماشات در پیش می گیرند، باید مراقبتر باشند، زیرا این نوع مماشات باعث می شود آتش این جنگ تجاری نهایتاً دامنشان را بگیرد.

اولا، نباید فراموش کرد آغازگر جنگ کیست

داده های ماه ژوئن امریکا درباره اشتغال که روز ششم آن ماه منتشر شد، نشان می دهد در این ماه 213 هزار فرصت شغلی در آن کشور ایجاد شده است و فرصتهای جدید بیشتری در صنایع تولیدی متمرکز است. دونالد ترامپ نیز نشان می دهد همان روز مقامات کشورهای زیادی به او زنگ زده و برای رسیدن به توافق با آمریکا ابراز امیدواری کرده اند. از این رو، برخیها فکر می کنند آمریکا در جنگ تجاری برنده شده است. آیا این قضاوت درست است؟

این در حالی است که گزارش همان روز روزنامه نیویورک تایمز از نزول 15 درصد قیمت پیشفروش سویای آمریکا از 25 مه حکایت دارد. در این گزارش اشاره شد کاهش درآمد کشاورزان منجر به کاهش توان خرید آنها برای مصالح و مواد اولیه و تجهیزات می شود و نهایتا به اقتصاد لطمه می زند. جان هیدورفر رییس انجمن سویای آمریکا نیز در این گزارش آورده است: پسر من هم مثل من سویا می کارد. در آینده او باید تمام عمرش را صرف بازپس گرفتن بازار چین کند و این خیلی مرا نگران کرده است.»

مثل بسیاری امور دیگر جهان، با ادامه این جنگ تجاری، مردم این را که آغازگر این جنگ چه کسی بوده است را فراموش می کند. در عصر اینترنت، «کوتاه بودن» یک پدیدۀ عمده است. پیام کوتاه است. ویدیو کوتاه است. اما این باعث شده است بُرد دید مردم و مدت مفید حافظه آنها نیز کوتاه شود. جنگ تجاری را آمریکا آغاز کرده و پاسخهای کانادا، مکزیک و چین به اقدام آمریکا در ارتقاء نرخ عوارض گمرکی، در مقابل اقدام آمریکا بوده و این نکته ای است که باید به روشنی بر یاد و ذهن مردم باقی بماند. مردم باید مدت مفید حافظۀ خود را طولانیتر کنند اما این اقدام به معنای فراموش نکردن نفرت نیست، بلکه به معنای آن است که باید به یاد داشته باشند که آغازگر جنگ تجاری چه کسی بوده و مسؤول پایان دادن به آن نیز باید همان طرف یعنی دولت دونالد ترامپ باشد.

دوم، نباید تنها تماشاچی بود.

بر اساس آمار، تا هشتم ژوییه، تدابیر کشورهای برای مقابله با آمریکا کالاهایی به ارزش 75 میلیارد دلار را شامل می شود. از این میان، 34 میلیارد دلار کالا از چین است. به نظر می رسد که این جنگ بین آمریکا و چین است. ولی گزارش تحقیقاتی دانشگاه سیراکوز نشان می دهد، 87 درصد از فراورده هایی الکترونیکی و رایانه های ساخت چین که آمریکا مشمول افزایش تعرفه کرده، توسط شرکتهای فرامرزی در چین تولید شده است، تنها 13 درصد از آنها را شرکتهای چینی تولید می کنند. ذخیرۀ فدرال سان فرانسیسکوی آمریکا در سال 2011 میلادی خاطر نشان کرده بود که از هر یک دلار فراوردۀ ساخت چین که به فروش می رسد، 55 درصد (55 سنت) به دست صاحبان خدمات آمریکایی رسیده است. این واحد در 7 سال گذشته بود که جهانی شدن اقتصادی به حد امروزه نرسیده بود.

به این ترتیب، در جنگ تجاری، رهگذر و تماشاچی وجود ندارد و هر نفر نقش اول را بازی می کند و شرکت کننده در این جنگ است. ژاپن که همواره ساکت بود نیز به این نکته پی برده است. تفسیر آسیای اقتصادی ژاپن روز شنبه با انشتار مقاله ای نوشت: ادگار هوور رییس جمهوری سابق آمریکا در سال 1930 میلادی برای حمایت از صنایع آمریکا، با نادیده گرفتن مخالفت بیش از یک هزار نفر از اقتصاددان، اصرار کرد تعرفه علیه فراورده های صادراتی خارجی اخذ کند که با تدابیر کشورهای اروپایی برای مقابله با آن روبرو شد. در این مقاله هشدار داده شد که این جنگ تجاری باعث ورود مجدد اقتصاد جهان به افسردگی بزرگ اقتصاد جهان خواهد شد. در این مقاله دعوت می شود که کشورهای پیشرفته جهان باید با صدای متحد دولت ترامپ را قانع کنند تا به اهمیت نظام تجارت آزاد پی ببرد و شرکتهای بزرگ ژاپن و اروپا باید همراه با شرکتهای آمریکایی دست به اقدامات قانع کننده بزنند تا با سیاست حمایتگرایی تجاری دولت ترامپ مخالفت کنند.

سوم، نباید خنجر از پشت زد

وانگ یی وزیر امور خارجه چین 5 ژوئیه در دیدار مشترک با خبرنگاران به همراه همتای اتریشی خود گفت: هدف از مقابله چین با حمایتگرایی تجاری تنها دفاع از منافع قانونی خود نیست، بلکه دفاع از منافع همۀ کشورها از جمله اتحادیه اروپا است. حالا چین در صف اول مقابله با یک جانبه گرایی و حمایتگرایی تجاری قرار دارد و نمی خواهد که دیگران خنجر از پشت بزنند.

یکی از ویژگیهای جهانی شدن اقتصاد، تقسیم کار بین المللی دقیق در زنجیره کالاها، صنایع و ارزش است. کشورها و مناطق مختلف دارای منافع مشترک هستند. جنگ تجاری دولت ترامپ نه تنها مانع توسعه چین می شود بلکه اعلام برپایی جنگ با جهانی شدن اقتصاد است که در واقع به منافع طرفهای مختلف در زنجیره صنایع و ارزش زیان می رساند.

در اوضاع جهانی شدن، جنگ تجاری از سوی یک طرف برپا می شود، طرفهای دیگر باید با اصول عهده داری مشترک وظایف و مسؤولیت و بهره وری مشترک از منافع، مشترکاً تلاش کنند تا تاثیر منفی بر احیاء و توسعه اقتصاد سراسر جهان ناشی از حمایتگرایی تجاری را تا حد امکان کاهش دهند تا همکاری برد- برد تحقق یابد. در جنگ باید کسی بر مواضع دشمن یورش ببرد و آنها را در هم بشکند. حالا چین به عنوان کشوری که شهامت پذیرش را دارد، در صف اول قرار گرفته، و نمی خواهد که کسی از پشت خنجر بزند، در غیر این صورت دفعه بعد، نوبت خنجر از پشت خوردن همو خواهد بود.

دربارۀ مردم عادی، جنگ تجاری با هر کسی ارتباط دارد و نمی توان آن را پیشگیری کرد. جای تعجب نیست که استیون پایکین مجری برنامه تلویزیونی کانادا در شبکه اجتماعی خود خطاب به هم وطنان خود فریاد زد: آمریکا، تو ارزش پول ما را نداری