بخش چهارم دهکده لیانگ جیا هه

梁家河4

در ژانویه سال 1974، چله زمستان در فلات زرد فرا رسید و به زودی عید بهار می شد. اهالی دهکده در کار آماده شدن برای عید بهار بودند.

شی جین پینگ در آن زمان تازه به دبیر کمیته حزبی گروه تولیدی لیانگ جیا هه انتخاب شده بود و بی وقفه برای تغییر چهره لیانگ جیا هه تلاش می کرد.

روزی شی جین پینگ که روزنامه ها را مطالعه می کرد، دو گزارش در «روزنامۀ مردم» درباره استفاده از گاز متان در استان سی چوان توجهش را به خود جلب کرده بود. شی جین پینگ فکر کرد اگر در لیانگ جیا هه هم مردم بتوانند برای پختن غذا و روشنایی از گاز متان استفاده کند، چقدر خوب است!

دهکده لیانگ جیا هه بسیار دوردست بود و مردم این دهکده باید از فاصله بیش از 50 کیلومتری زغال تأمین می کردند. مردم این منطقه به مدتی طولانی برای روشن کردن آتش و پختن غذا تعداد زیادی درخت قطع می کردند و در اثر این کار آب و خاک تباه می شد. اگر مردم دهکده می توانستند از گاز متان استفاده کنند، نه تنها مسئلۀ انرژی روستا حل می شد، بلکه می توانستند هم از فضولات حیوانی استفاده کنند، که سطح بهداشت عمومی روستا را بالا می برد و هم مسئلۀ کود کشاورزی را حل می کرد که در نتیجه میزان تولید محصولات کشاورزی نیز افزایش می یافت. او گاز متان را کلید حل مسائل تولید و زندگی روستا تلقی می کرد!

با وجود آنکه شی جین پینگ درباره گاز متان فکر و آرزوی خوبی داشته اما بسیار خونسرد بود. او به این مسئله می اندیشید که آب و هوای استان سی چوان در مرکز چین و آب و هوای استان شیان شی در شمال کشور تفاوت زیادی دارد. آیا این کلید استان سی چوان می تواند قفل منطقۀ شمالی استان شیان شی را باز کند یا نه؟

شی جین پینگ که همواره مرد عمل بود، تصمیم گرفت برای یافتن پاسخ این پرسش به استان سی چوان سفر کند.

او بیش از 40 کیلومتر راه تا مرکز شهرستان را پیاده طی کرد و پیشنهاد خود دربارۀ توسعه کاربرد گاز متان و درخواست سفر به استان سی چوان را به کمیتۀ حزبی شهرستان گزارش داد که مورد تصویب قرار گرفت. بعد از عید بهار، شی جین پینگ هزینۀ سفر به سی چوان را قرض گرفت و همراه با سه جوان تحصیل کرده به استان سی چوان رفت.

آقای یانگ چائو که در آن زمان معاون رئیس گروه رهبری پیشبرد گاز متان استان سی چوان بود، پیش از تاسیس چین جدید، 8 سال در شهر ین ان کار کرده بود. وی با دوستی انقلابی خاص و به گرمی از شی جین پینگ و همراهانش پذیرایی کرد؛ اوضاع استفاده از گاز متان در استان سی چوان را برای آنها تشریح و برنامه ای برای بازدید و آموزش آنها تنظیم کرد.

این بازدید به قاطع شدن شی جین پینگ در اندیشه و تصمیمش انجامید.شی جین پینگ پس از بازگشت از سی چوان، تصمیم گرفت در دهکده لیانگ جیا هه از گاز متان استفاده شود.

اما دشواری پس از دشواری پدید آمد، به طوری که بسیار بیش از پیشبینی بود.

نخستین مسئله این بود که گودال آزمایشی تولید متان باید در کجا کنده شود. خاک حیاط خانه های این روستا بسیار شل و ناپایدار بود و برای کندن گودال مناسب نبود. راههای روستا پر پیچ و خم و باریک بود و برای انتقال ماسه و سیمان و شن مناسب نبود. خانه های روستا هم وضعیت بسیار پراکنده ای داشت و معلوم نبود بعد از ایجاد گودال تولید متان، گاز چگونه باید به خانه ها منتقل می شد. دشوارترین مسئله این بود که درپوش گودال تولید متان به سنگ نیاز داشت ولی دهکدۀ لیانگ جیا هه چندان سنگی نداشت.

این دشواریها باید یکی پس از دیگری حل می شد و اقدام عملی تنها راه بود.

برای حل مسئلۀ نبود سنگ، شی جین پینگ همراه با دیگران سنگ از جاهایی که وجود داشت، کندند؛ برای حل مسئلۀ نبود شن، شی جین پینگ و جوانان دیگر در فاصلۀ 15 کیلومتری زمین را کنده و کیسه کیسه شن را روی پشت به دهکده لیانگ جیا هه حمل کردند. برای حل مسئلۀ نبود آهک، شی جین پینگ یک کارخانۀ کوچک آهک پزی تاسیس کرد...

شی جین پینگ مثل پروانه ای با سرعت بالا مشغول کار برای به نتیجه رساندن کار بود.

بعضیها به شی جین پینگ که مشغول حفر گودال بود می گفتند: «خودت را ضایع نکن! سی چوان گرم است، اما ین چوان سرد است. تولید گاز متان با این منطقه سازگار نیست و فقط می توان در جنوب رشته کوههای چین لینگ آن را تولید و استفاده کرد.» با این حال، شی جین پینگ به این کار اصرار کرد و باور داشت که در کارش موفق خواهد شد. با تلاش وی، سرانجام در دهۀ دوم ژوئیه سال 1974، یک گودال تولید گاز متان به حجم 8 متر مکعب ساخته شد. با این حال، این نتیجه مایۀ خوشحالی شی جین پینگ نشد، زیرا وقتی لوله های گودال نصب شد، گازی از آن خارج نشد.ایراد کار در کجا بود؟ آیا لوله ها مسدود بود؟ شی جین پینگ این گمان را بررسی کرد. با میلۀ باریکی لوله را سنبه زد و پس از چند بار تلاش، صدای بیرون آمدن گاز شنیده شد و موادی که لوله را بسته بود، از جمله فضولات به صورت او پاشید. شی جین پینگ توجهی به آن نکرد و بی آن که برای شستن صورتش بشتابد، ابتدا لوله را نصب و بخاری متانی را روشن کرد. شعلۀ رقصان بخاری به دهها سانتیمتر می رسید.

خبر موفقیت تولید گاز متان در سراسر روستا و کمون توده ای پیچید. همۀ مردم از این خبر خوشحال و برای تماشا جمع شدند. دیگر زمان این شایعه که «گاز متان را نمی توان در شمال رشته کوه چین لینگ تولید کرد» گذشته بود. مردم روستا که شاهد بودند چراغ گاز متان و شعلۀ پخت و پز با گاز متان چقدر خوب و راحت بود، همه به آن علاقمند شدند. موفقیت این آزمایش مورد توجه کمیتۀ حزبی منطقه ین ان و کمیتۀ حزبی شهرستان یان چوان قرار گرفت. کمیتۀ حزبی شهرستان ین چوان حتی هدف ترویج گاز متان در سراسر منطقه در سال 1977 را تعیین و برای استفاده از تجربیات تولید گاز متان گروهی را به استان سی چوان اعزام کرد.

شی جین پینگ که یکی از اعضای این گروه بود، در این سفر به استان سی چوان با آداب و رسوم مردمی سی چوان آشنا شد که خاطرات عمیقی از آن دارد. او با استفاده از هر فرصتی، اطلاعاتی درباره وضعیت اجتماعی و نیازهای مردم به دست می آورد و معلوماتی فرا می گرفت. آقای هه مین گویی که در این سفر با شی جین پینگ همراه بود، می گوید: «او فردی است که به مطالعه و اندیشیدن علاقه دارد و گفتار و کردارش همواره یکی است.»

پس از آن که گروه به ین چوان بازگشت، کمیتۀ حزبی شهرستان گزارش گروه را استماع کرد و تصمیم بر ترویج تولید و استفاده از گاز متان در سراسر شهرستان گرفت. مقامات شهرستان نیز در این راستا دوره های آموزشی دایر کردند و شی جین پینگ به عنوان سخنران اصلی دوره های آموزشی برای تدریس فنون این زمینه مشغول به فعالیت شد. با توجه به کمبود مواد سنگی، برای ترویج فناوری جدید تولید گاز متان، مردم محلی از خاک استفاده کردند و با نوآوری و خلاقیت گودال تولید متان را با مخلوط کردن خاک و سنگ و استفاده از گل چسبناک ساختند. بدین ترتیب هزینۀ ساخت هر گودال از حدود 40 یوان به 30 یوان کاهش یافت. تا ماه اوت سال 1975، 34 گودال گاز متان در دهکده لیانگ جیا هه ساخته شد و 43 خانواده برای روشنایی و پخت و پز از آن بهره مند شدند.

کارهای بزرگ در نتیجۀ کارهای کوچک با بار می نشیند. تجربۀ شی جین پینگ در ترویج گاز متان در زندگی بعدی وی تأثیرات بزرگی داشت. شی جین پینگ 15 سال بعد که دبیر حزبی منطقه نینگ ده استان فو جیان شد دربارۀ آن تجربه گفت: «وقتی که من در لیانگ جیا هه شهرستان ین چوان در شمال استان شان شی کار می کردم، کار نه چندان بزرگی یعنی ترویج فناوری تولید گاز متان را انجام دادیم، اما از آن بسیار بهره مند شدیم. دیگر هیچ خانواده ای برای پخت و پز لازم نیست از هیزم و برای روشنایی از روغن استفاده کند. هنوز چهرۀ شاد و خندان مردم تازه بهره مند از گاز متان را به یاد دارم. واقعیت ثابت کرده است که با استفاده از دانش و فناوری، مسائل زیادی در تولید و زندگی مردم حل و فصل می شود و مردم از آن پشتیبانی می کنند.

30 سال بعد، شی جین پینگ که دبیر حزب کمونیست استان جه جیانگ شد، در بازدید از شهرستان چون ان این استان به طور ویژه از گودال متان روستای شیا جیانگ در جنوب غربی این استان دیدن کرد و به شوخی گفت که خودش کارشناس ساخت گودال گاز متان است. وی به مقامات آنجا دستور داد که ساخت گودال گاز متان را به خوبی پیش برند تا مردم از آن سود برند.

امروزه لیانگ جیا هه برای تأمین انرژی دیگر از برق استفاده می کند. اما اهالی آنجا هنوز رویداد ساخت گودال گاز متان را به عنوان یک نشان و نماد تاریخی تلقی می کنند و در کنار نخستین گودال گاز متانی که با هدایت و رهبری شی جین پینگ بنا شد، کتیبه ای نصب کرده اند که رویش نوشته شده است: نخستین گودال گاز متان استان شان شی.