گزارش روز نخست در شهر هه فی

این دومین بار است که به چین سفرمی کنم. این بار پیش از سفر به شهر هه فی در استان آن هویی هرگز تصور نمی کردم که چه اتفاقاتی انتظارم را می کشد.

به همین دلیل سطح انتظاراتم را بسیار پایین آوردم و خودم را برای روزهایی تکراری و ملال آور آماده کردم، چون حتی خبرنگاران چینی که همراه گروه بودند نیز خودشان اعتراف کردند تا کنون هه فی را ندیده اند. در سفر قبلی ام به پکن از شرکت ۳۶۰ بازدید کرده بودم که برایم بسیار جذاب بود، اما کاتالوگهایی که درباره هه فی به ما دادند عکسهای خسته کننده و بدون جذابیت داشت و نگران شدم که شاید این بار با برنامه ای کسالت آور مواجه هستم.

واقعا نمی خواستم تسلیم افکار منفی شوم، اما وقتی نام شرکتهایی را که در برنامه روزانه بود در گوگل جست وجو کردم و نتیجه قابل تاملی نیافتم، امیدم را از دست دادم و منتظر ماندم تا ببینم روز نخست چطور می گذرد و خودم را برای هر حادثه ای آماده کردم.

نخستین جایی که اتوبوس گروه توقف کرد، ساختمانی بود که در آن ماکتی از منطقه آزمایشی تجارت الکتروپیکی برون مرزی شو شان در شهر هه فی به نمایش گذاشته شده بود. این ماکت نسبتا وسیع جزئیات زیادی داشت و حتی نورپردازی شده بود و می توانست زیبایی یک شهر را به رخ بکشد.

دومین مکانی که به آنجا رفتیم، شهرک طراحی صنعتی چین بود و در محوطه بیرون ساختمان، یک خودرو آر وی به نمایش گذاشته شده بود. خانه ای متحرک که برای سفر ساخته شده و کاناپه، میز غذاخوری، آشپزخانه، تخت خواب دو طبقه و سرویس بهداشتی دارد. همچنین سیستم آب گرمکن، هود و ماشین لباس شویی دیواری از امکانات مهمی بود که به چشم می خورد و بازدیدکنندگان را وسوسه می کرد تا با آن به سفر بروند.

وقتی داخل سالن نمایشگاه قدم گذاشتم، مانند کسی که به سرزمین نارنیا قدم گذاشته مشغول گشت وگذار شدم و در آنجا بود که نگرانی ام درباره سفر به هه فی ناگهان پایان یافت. در آنجا انواع محصولات جدید با ایده های نو به نمایش گذاشته شده بود. با آن که به ما گفتند به طور موقت بسیاری از اقلام نمایشگاه به محل برگزاری یک رویداد مهم دیگر منتقل شده و اکنون در آنجا نیستند، اما در همان اندازه نیز شگفت آور بود.

نخستین محصولی که دیدم، ماشین لباس شویی رومیزی بود که برای آپارتمان های کوچک بسیار مناسب است. اسپیکری که توری روی آن مطابق با اصول صنایع دستی سنتی چینی بافته شده بود، بسیار خلاقانه و البته ارزشمند بود. دفتری هم در آنجا بود که روی جلد آن نیز هنر دستی چینی به کار رفته بود و چنان چشم گیر بود که دلم می خواست یکی از آن داشته باشم، اما احساساتم را بروز ندادم و از کنار آن گذشتم.

اما وقتی چشمم به چکش نجات خودرو افتاد، عاشق آن شدم و به سمتش دویدم. محصولی کاربردی که طراحی عالی داشت و از جنسی بادوام ساخته شده بود. چنان به این چکش علاقه مند شدم که این بار نتوانستم سکوت کنم و از مسؤولان شهرک طراحی صنعتی تقاضا کردم به من کمک کنند تا بتوانم هنگامی که در چین به سر می برم، حتما یک عدد از آن را تهیه کنم و آنها قول مساعد دادند و امیدوار شدم.

سومین نقطه ای که به آنجا رفتیم، کتاب فروشی «شکوفه گلها در چهار فصل» بود. با آن که این بنا توسط فضای سبز محاصره شده، اما نمای آن با طبیعت تضادی نداشت و اتفاقا ترکیبی هوشمندانه و هنرمندانه خلق کرده بود. به خاطر ندارم جایی را در زندگی ام دیده باشم که به اندازه کتابخانه ؟؟ دلم بخواهد به آنجا مراجعه کنم تا ساعتها بنشینم و کتاب بخوانم.

معماری شیوه سنتی این بنا بر ارزش و جذابیت آن می افزود اما نشانه ها و مزایای تکنولوژی نیز آشکارا خودنمایی می کرد. بخشی از این کتابخانه سقف شیشه ای داشت و نور طبیعی که روی صفحات کتاب می تابید، انسان را به مطالعه بیشتر و بیشتر تشویق می کرد. سالنی نیز برای کتاب خوانی فرزندان و والدین در نظر گرفته شده بود که فضایی دلنشین داشت.

پس از آن به ساختمان آی فلای تک (IFLYTEK) رفتیم. این شرکت در زمینه توسعه فناوری هوش مصنوعی تلاش های بسیاری کرده و دستاوردهای مهمی داشته است. در آنجا بود که من برای نخستین بار در زندگی ام توانستم یک ربات واقعی را از نزدیک ببینم و این لحظه مهم و باشکوه را همیشه مدیون رادیو بین المللی چین، مسؤولان شهر هه فی و آی فلای تک هستم.

در حالی که از ملاقات با رباتها بسیار خوشحال بودم، به شرکت تولید نمایشگرانعطاف پذیر بی او ای (BOE) رفتیم که نمایشگرهای شگفت انگیز و خارق العاده ای را تولید می کند. من چند دقیقه مقابل نمایشگر بزرگ ۱۱۰ اینچی ایستادم که وضوح تصویر آن 8K بود. این تلویزیون چنان جزئیات بالایی را به نمایش می گذاشت که بیینده احساس می کرد آن سوژه فقط یک تصویر نیست و واقعا زنده است و اکنون مقابل او قرار دارد.

نمایشگرهای خمیده از دیگر محصولات این شرکت بود که نظر همه بازدیدکنندگان را به خود جلب کرد. آنها حتی نمایشگری از جنس شیشه شفاف ساخته اند که در فروشگاهها و حتی موزه ها کاربردهای بسیاری دارد و قابلیتهای بی شمار آن بدون تردید طراحان دکوراسیون داخلی را به وجد می آورد.

با آن که به ما اجازه دادند تا از خط تولید نمایشگرها بازدید کنیم، اما به دلیل محرمانه بودن فرآیند تولید این محصولات، تصویربرداری در آنجا ممنوع بود. به همین علت مجبور شدیم تا با چشمهای بازتر و دقت بیشتر اطراف را تماشا کنیم. ما از راهرو باریکی عبور کردیم که یک طبقه از همکف بالاتر بود و از جایگاه می توانستیم فعالیت رباتها را در حال کار کردن روی لایه های صفحات عظیم نمایشاگرها را ببینم. این تجربه بسیار مهم و تکرارناشدنی بود و همه ما مطمئن بودیم خانواده و دوستانمان از شنیدن خاطره ای که به دست آوردیم شگفت زده خواهند شد و غبطه می خورند که چرا خودشان در آنجا حضور نداشتند.

خیابان هونگ آخرین نقطه ای بود که اتوبوس گروه در آن توقف کرد. ابتدا نمی توانستم حدس بزنم چه چیزی در آنجا وجود دارد که در برنامه گنجانده شده، اما وقتی یک از ساقهای سبک سنتی را دیدم، پی بردم که با یک معماری شهری هدفمند مواجه هستم. در این خیابان بازارچه کوچکی وجود داشت که در آن فروشگاه های مختلفی از جمله لباس فروشی یا نانوایی محصولات خود را عرضه می کردند. اما وجود مجموعه ای از آشپزخانه های غذاهای سنتی هه فی آنجا را به مکانی خاص تبدیل می کرد.

با آن که توفو بوی عجیبی دارد، اما خیابان هونگ این فرصت را در اختیار من گذاشت تا این غذای پر از ابهام را در کنار خوراک های دیگر برای نخستین بار در زندگی ام امتحان کنم. به جرات می توانم بگویم که هیچ وقت هنگام خوردن هیچ غذایی تا این اندازه هیجان و تردید نداشتم. هیجان از این جهت که خوشحال بودم بیشتر از قبل با سنت چین آشنا می شوم و تردید به این دلیل که نمی دانستم آیا آن طعم ها با ذائقه و مزاجم سازگاری دارد، یا با مشکل مواجه می شوم.

در کنار دیگر اعضای گروه غذاها را یک به یک مزه می کردیم و مردم و متصدیان آشپزخانه ها را می دیدیم که با کنجکاوی به تماشا ایستاده اند و منتظرند تا واکنش ما را به عنوان خارجیهایی که با فرهنگ غذایی چین آشنایی زیادی ندارند، ببینند. اما خوشبختانه از این امتحان نیز سربلند بیرون آمدیم و چند درس دیگر را در کلاس واقعی و عملی چین شناسی سپری کردیم.

روز نخست در حالی به پایان رسید که از نزدیک شاهد تلاشها و دستاوردهای چین در زمینه هوش مصنوعی و تولید نسل جدید نمایشگرها بودم. در واقع ما چیزهایی را دیدیم که حتی تحلیلگرهای وب سایتها و مجله های تکنولوژی هم ممکن است تاکنون به چشم ندیده باشند، ولی ما در هه فی بودیم و دیدیم.