تاریخ قومیت یائو می توان به بیش از دو هزار سال پیش باز می گردد. مردم قومیت یائو در شهرستان یائو شان در استان گویی جئو واقع در جنوب غربی چین زندگی می کنند. شهرستان یائو شان به دلیل فقر مورد توحه دولت مرکزی و محلی قرار گرفت. اکنون این منطقه با استفاده از وجوه کمکی ازدولت، به حافظت از فرهنگ ویژه خود پرداخت.
شهرستان یائو شان محل بسیار خوب برای حس کردن فرهنگ قومیت یائو است. از این میان، "بای کو یائو" به عنوان شبعه ای از قویت یائو توسط سازمان یونسکو به عنوان قومیتی تایید شده است که فرهنگ آن به طور کامل مورد حفاظت قرار گرفته است که فسیل زنده بشر نام دارد. آداب و رسوم مانند مراسم عروسی بسیار غنی و جالب است. معماری این قومیت نیز ویژگی منحصر به فرد دارد. فرهنگ لباسی و آواز خوانی این قومیت در فهرست اسامی میراث فرهنگی معنوی چین ثبت شده است.
لو جین می 28 ساله از قویت یائو یک معلم مهدکودک است. وی در تعطیلات تابستانی، به عنوان راهنمایی گردشگری کار می کند. او با ملبس به لباس سنتی، داستان های نقاشی روی لباس قومیت یائو را برای گردشگران توضیح می دهد. گفته می شود در دوران بسیار دور، "بای کو یائو" بیان احساسات و فرهنگ خود با استفاده ازعوامل فرهنگ قومی را یاد گرفتند. لو جین می گفت، تا به امروز، شمار زیادی از دختران سنت گلدوزی را حفظ می کنند. آنان با دست خود لباس عروسی خود را می دوزند. وی گفت: وقتی که شما به روستای ما بروید، متوجه شدیم که هیچ یک دختران بی کار نیستند. آنان هنگامی که وقت دارند، باهم گردهم آمده و گلدوزی می کنند. من از مدرسه متوسط شروع به گلدوزی لباس عروسی ام کردم. هر وقتی که آزادم، لباس عروسی ام را گلدوزی می کنم. گلدوزی، احساس آرامش به من می دهد.
مهربان، درستکار، کوشا و شجاع از حصوصیت مردم "بای کو یائو" است. با توجه به کوه بلند و ناهموار بودن ترافیک، توسعه اقتصادی این منطقه عقب مانده است. مردم محلی آداب و روسم خود را حفظ می کنند. چنین وضعیت در داخل چین کمیابد است. در حقیقت، همراه با توسعه سریع اقتصادی، نابودی فرهنگ قومی نگران کننده است. از آغاز قرن بیست و یکم، شمار زیادی از روستای قومی نابود شدند و آداب و رسوم و میراث فرهنگی نیز همراه با آن نابود شدند.
چگونگی تحقق تعادل بین سازندگی مدرن و حفاظت از سنت یک مشکل جهانی است. "تیان چین" موسیقیدان معروف چین و کارشناس حافظت از میراث معنوی اظهار داشت که انسان از کلید حفاظت از روستای سنتی است. وی گفت:
سخت ترین کار این است که روستای سنتی زنده باقی بمانند. آداب و رسوم، فرهنک همراه با مردم از قومیت در روستا دیده می شوند.
