لو کانگ، سخنگوی وزارت خارجه چین 17 ژانویه (27 دی) در پاسخ به پرسشی مربوط به نشست وزیران خارجه درباره مسئله هستهای کره که توسط آمریکا و کانادا تشکیل داده شد، گفت که در شرایطی که وضعیت شبه جزیره کره آرامتر و بهتر شده است، این اقدام آمریکا و کانادا با ایجاد تفکر جنگ سرد، تنها در جامعه بینالمللی جدایی ایجاد میکند و به حل مطلوب مسئله ضرر میرساند.
کانادا و آمریکا 16 ژانویه برخی از کشورهای اعزامکنندهی سرباز به ارتش سازمان ملل را که در جنگ کره حضور داشتند را جمع کردند و در ونکوور بهطور مشترک نشست وزیران خارجه درباره مسائل هستهای کره را تشکیل دادند. در این نشست گفته شد که جامعه بینالمللی باید بیشترین فشار را به کره شمالی وارد بیاورد.
طبق آخرین اخبار با وجود آنکه اعلام شد که 20 کشور در این نشست شرکت کردند اما در واقع تنها 9 کشور وزیر خارجه خود را فرستادند و چین و روسیه نیز حاضر به شرکت در این نشست نشدند.هیچ یک از ارگانهای سازمان ملل مانند آژانس بینالمللی انرژی اتمی و دیگر سازمانهای بینالمللی در این نشست نمایندهای نداشتند.
سخنگوی وزارت خارجه چین 17 ژانویه در یک نشست خبری گفت که همه میدانند که ارتش سازمان ملل مربوط به دوران جنگ سرد است و با وضعیت کنونی اصلاً مناسبتی ندارد. آمریکا و کانادا به عنوان سازندهی اصطلاحی به نام کشورهای شرکتکننده در ارتش سازمان ملل این نشست را بر پایهی تفکر جنگ سرد تشکیل دادند. چنین اقدامی تنها در جامعه بینالمللی جدایی ایجاد میکند و به تلاشهای انجامشده در راه پیشبرد روند یافتن یک راه حل مطلوب برای مسئله هستهای شبه جزیره کره ضرر خواهد رساند. برگزاری این نشست بدون حضور شرکتکنندگان مهم مسئله هستهای شبه جزیره کره، نمی‌تواند به یافتن یک راه حل مطلوب برای این مسئله بیانجامد. راه اصلی حل مسئلهی هستهای شبه جزیرهی کره هنوز هم در چهارچوب مذاکرات شش جانبه و شورای امنیت سازمان ملل است. بنابراین، جامعه بینالمللی بهطور وسیع به قانونی بودن و صلاحیت این نشست شک دارد.
سخنگوی وزارت خارجه چین در همین روز مجدداً موضع چین در مسائل هستهای شبه جزیره کره را اعلام کرد و طرفها را به کمک مداوم به مذاکرات دعوت کرد. وی گفت که در حال حاضر دو طرف شمال و جنوب شبه جزیره کره به تدریج تماسهای خود را از سر میگیرند و در عین حال اوضاع شبه جزیره کره هنوز پیچیده و حساس است. در این شرایط همهی طرفها باید ارزش آرام شدن وضعیت کنونی را بداند و از کوشش دو طرف شمال و جنوب برای بهبود روابط حمایت کنند و برای آرامش اوضاع و مساعدت به گفت‌وگو بیشتر کوشش کنند. تجربیات ثابت میکند که فشار آوردن مداوم و تلاش برای جدایی تنها به واکنش منفی منجر میشود.
