درآمدزایی زنان قوم میائو از طریق تولید لباس

ما می‎یینگ از همان کودکی دوختن لباس‎های سنتی که با سوزن‎دوزی‎های ظریف و زیبا تزئین می‎شود را نزد مادر خود آموخت.

پس از گذشت چند سال و مهارت پیدا کردن در این هنر، او با استفاده از وقت‎های آزاد خود در خانه، شروع به دوختن این لباس‎ها و فروختن آن‎ها در بازارهای هفتگی محلی کرد.

خود او می‎گوید: طی چند سال اخیر توانسته‎ام هر سال 40 هزار یوان (5900 دلار، 22 میلیون تومان) از این طریق درآمد داشته باشم و با افزایش تقاضا در تمام طول سال مشغول به کار هستم.

امروز دوختن لباس‎های سنتی قوم میائو به عنوان راهی برای درآمدزایی بیشتر برای خانواده‎ی و سایر زنان روستای شویی‎تونگ در دل کوه‎های منطقه هوآیوان واقع در استان هونان چین تبدیل شده است.

جمعیت این روستا هزار و 700 نفر و میانگین درآمد سرانه آن حدود 3 هزار یوان است.

با توجه به عدم دسترسی به شبکه‎های حمل‎ونقل و محدودیت منابع طبیعی، توسعه صنایع در منطقه‎ای که روستای محل سکونت ما می‌یینگ قرار دارد بسیار دشوار است و مردان معمولاً برای یافتن کار و راهی برای گذراندن زندگی به شهرها مهاجرت می‎کنند. زنان نیز در روستا به کشاورزی می‎پردازند از کودکان مراقبت می‎کنند.

در سال 2014 میلادی، ما می‎یینگ به عنوان رئیس حزب در روستا منصوب شد. او از همان زمان به دنبال یافتن راهی برای بهبود وضعیت زندگی روستائیان بود و به این ترتیب تصمیم گرفت از هنر خود در این راه بهره ببرد.

او در سال 2015 میلادی یک تعاونی روستایی برای تولید لباس‎های محلی قوم میائو تأسیس کرد که امروز اعضای آن از 8 نفر به بیش از 20 نفر رسیده است.

او می‎گوید: هر روز اعضای جدید به ما اضافه می‎شوند. این تعاونی باعث شده است زنان در کنار کشاورزی و در طول فصل کم کاری، راهی برای درآمدزایی داشته باشند.

او برای رسیدن به بهره‎وری بالاتر در سال 2014، یک دستگاه سوزن‎دوزی مدرن خرید و شش ماه نخست سال را صرف یادگیری کار با این دستگاه کرد.

خودش در این باره می‎گوید: «ابتدا کار با این دستگاه برای من سخت بود و بیشتر اوقات باید در هر مرحله چیزهای جدید یاد می‎گرفتم و هر گاه که مشکلی برای دستگاه پیش می‎آمد نیز باید از طریق تلفن یا فیلم‎های راهنما از سازنده دستگاه کمک می‎گرفتم.

پس از تأسیس تعاونی، او برای توسعه کارش یک دستگاه دیگر نیز خریداری کرد.

به گفته‎ی ما می‎یینگ یکی از بزرگ‎ترین چالش‎ها برای او یافتن کسانی بود که علاوه بر داشتن مهارت در دوخت لباس و سوزن‎دوزی، توانایی کار با دستگاه‎های مدرن و رایانه را نیز داشته باشند.

«روستایی‎ها یا مشغول کار در مزرعه هستند و یا به کارهای خانه می‎رسند و از کودکان مراقبت می‎کنند. آن‎ها زمان اندکی برای کار در تعاونی دارند که البته نیاز به زمان و آموزش دارد.»

او اضافه می‎کند که اطلاعات کارکنان تعاونی از رایانه محدود است و هر گاه رایانه یا دستگاه سوزن‎دوزی خراب شود جرأت نمی‎کنند به آن دست بزنند و منتظر می‎مانند تا او مشکل را حل کند. «هر گاه که من اینجا نباشم کارگاه هم تعطیل می‎شود.»

ما تنها کسی است که می‎تواند الگوهای سوزن‎دوزی را در رایانه‎ی تعاونی طراحی کند و این الگوها را بر اساس نقوش سوزن‎دوزی سنتی فرهنگ میائو طراحی و پیاده‎سازی می‎کند.

در حال حاضر او چنین کارهایی را به اعضای تعاونی و کسانی که تمایل داشته‎ باشند آموزش می‌دهد.

شی گویی‎یینگ می‎گوید: خیلی خوب است که بتوان بدون خارج شدن از روستا پول بیشتری به دست آورد.

به گفته شی گویی‎یینگ، بیشتر زنان عضو تعاونی بالای 40 سال سن دارند و تنها وقت‎های آزاد خود را به کار در تعاونی اختصاص می‎دهند.

ما می‎یینگ قصد دارد با گسترش تعاونی هر زنی که مایل باشد را به عضویت آن در بیاورد.

به‎تدریج و با شهرت یافتن این تعاونی، بسیاری از اهالی روستا و فروشندگان برای خرید مستقیما به خود تعاونی مراجعه می‎کنند.

سال گذشته تعاونی توانست 500 دست لباس تولید شده با ماشین را به قیمت 500 یوان برای هر دست به فروش برساند.

در نیمه نخست سال جاری، آن‎ها تاکنون توانسته‎‎اند 12 لباس دست‎دوز را به یک گروه نمایش محلی بفروشند که دوختن هر یک از آن‎ها حدود 3 ماه وقت می‎گیرد و قیمت آن نیز 3 هزار یوان است. همچنین 200 لباس تولید شده با ماشین را نیز به فروش رسانده‎اند.

ما می‎یینگ می‎گوید: کسب و کار ما در زمستان و هم زمان با فصل کم شدن کار کشاورزان و به خاطر جشن‎های مختلف بهتر نیز خواهد شد.

«اگر همه چیز خوب پیش برود و به اندازه کافی سفارش داشته باشیم، می‎توانیم یک کارخانه باز کنیم و برای روستایی‎ها با داشتن شغل و درآمد ثابت دیگر مجبور نخواهند بود خانه‎های خود را برای یافتن کار ترک کنند. »

در حالی که با توجه به بالا بودن میزان سفارشات، این تعاونی هنوز بر تولید لباس‎های سنتی تمرکز دارد اما اعضای آن قصد دارند با ایجاد تنوع و ترکیب عناصر قومی با طراحی مد قدم به بازارهای بزرگ‎تر بگذارند.

در این تعاونی همچنین با استفاده از نقوش تزئینی میائو وسایل روزمره مثل رومیزی و روبالشی و حتی لباس عروسی نیز دوخته می‎شود.

تعدادی از نمونه‎های کارهای آن‎ها توسط یک مشتری در پکن سفارش داده شده است که به فروش چنین محصولاتی در شهرهای بزرگ علاقه دارد.

ما می‎یینگ در پایان می‎گوید: اگر این مشتری‎ها از کار ما راضی باشند، در آینده سفارش‎های بیشتری خواهیم داشت.