هنر چینی از دیروز تا امروز

از پایین که به بالای کوه نگاه کنی، دخمه های کوهستان را همچون کندویی می انگاری که هزاران هزار زنبور عسل برای شکل دادن به آن بر فرازش به پرواز درآمده اند! این جاست که جمعی عظیم از معتقدان بودا را در نظرت می آوری که همچون زنبور عسل که بی وقفه در حال پروازند تا به عشق ملکه، خانه اش را بسازند، آنان نیز به عشق معبود خود بی هیچ معطلی و با پشتکار وصف ناشدنی فرسنگ ها راه ناهموار را پیمودند و کاری طاقت فرسا را به انجام رساندند.

این روزها، بازدید کنندگان بی شماری در حالی که کنار رودخانه "یی" بر روی زمین هموار قدم می زنند، خود را به پای کوهستان "لونگ من" می رسانند و با دیدن تعداد بسیار پله هایی که آن ها را به بودای بزرگ غار لونگ من می رساند، آه از نهادشان در می آید!

با خودم فکر می کنم، به راستی این چه نیرو و عشقی بوده که هزاران سال پیش مردم را وا می داشته که فرسنگ ها دور از شهر و آبادی در دل کوهی ناهموار صخره ها را آن قدر بتراشند تا شکل معبودشان را نمایان کنند و در خلوت کوهستان به عبادتش بنشینند.

در لونگ من که بیش از 2300 غار را در دل خود جای داده است، 100 هزار مجسمه، 3600 نوشته و ستون سنگی و 40 برج بودایی وجود داشته که تعدادی از آن همچنان باقی مانده است.

البته، روحیه عشق به هنر مردم چین تنها به روزگاران باستان محدود نمی شود، اگرچه این سرزمین پهناور با سرعت بسیار رو به توسعه گذاشته و روز به روز مدرن ترمی شود، اما آن روحیه هنرمندانه خود را از دست نداده است! شاهد آن نیز هنر دست هنرمندان جوان چینی در شرکت چینی سازی گل صدتومنی بود که امروز دیدیم با ظرافت بسیار در کنار گل هایی زیبا با رنگ آمیزی های شگفت انگیز، مجسمه های ریز و درشت از نشانه های این استان همچون، بانوان دوره تانگ، اسبان و شتران با رنگ آمیزی خاص آن دوران و ... را خلق می کردند. دقت و علاقه مندی جوانان در حین کار، بی اختیار مرا به یاد جمله محکم و تاثیر گذار "لی که چیانگ" نخست وزیر چین انداخت که سال گذشته در نشست مسوولین که برای گزارش کار دولت گرد هم آمده بودند، عنوان کرد، مبنی بر این که "صنعتگران باید روحیه هنرمندانه و دقت کامل را در ارایه کار خود در نظر دا شته باشند و برای بالا بردن کیفیت کار، همزمان به وجدان کاری خود نیز عمل کرده و هنری زیبا و خالص با کیفیت بالا ارایه دهند."