نقش حامی فرهنگ قومی را به خوبی ایفا می کنم

" من در دهه ششم قرن گذشته به دنیا آمدم. در آن زمان، سطح زندگی ما خیلی بالا نبود، معمولا شب ها برق نداشتیم و مادرم هم برای صرفه جویی زود شمع ها را خاموش می کرد و برای آرامش و سرگرمی بچه ها، داستان های سنتی ملی تعریف می کرد."

خانم دو می، یکی از نمایندگان کنفرانس مشورت سیاسی خلق چین، به عنوان فعال فرهنگی قوم ایونکس، در مصاحبه ای با خبرنگار رادیو بین المللی چین، دوران کودکی خود را اینگونه توضیح می دهد. همچنین می دانیم که فرهنگ قومی در رگ و خون مردم هر قومی دیده می شود و از آغاز تا پایان عمر او ادامه دارد. با توجه به آن که خانم دو می از کودکی در فرهنگ سنتی قومی بزرگ شده است، بدون شک بر کار و زندگی او تاثیر می گذارد.

دو می از دهه هشتاد شروع به خلق آثار ادبی به زبان چینی کرد و «افسانه پری ها روی توده چوبی» و «باد» برنده جوایز ملی و منطقه ای شدند. شایان ذکر است که تقریبا تمام آثار او با زندگی معمولی قوم ایونکس ارتباط دارد و کار و زندگی روزانه این قوم عشایری را به تصویر کشیده است. علاوه بر آن، او به مدت 9 سال، به دنبال بزرگان قوم ایونکس رفت تا ترانه های مردمی را که در معرض خطر فراموشی بودند دوباره جمع آوری کند. این ترانه های مردمی زندگی عشایری و شکاری قوم ایونکس و اخلاق ساده و روشن فکرانه آنان را نشان می دهد. پس از تلاش های 9 ساله، کتابی به نام « فولکلور قوم ایونکس» به چاپ رسید. خانم دو می تجربیات مبهوت و تکان دهنده ای در جریان جمع آوری این کتاب بدست آورد.

"مادرم با این افراد سال خورده بیشتر آشنایی داشت. همین حدود در دهه هشتاد، همراه مادرم به چند محل رفتم. حالا که به آن دوران فکر می کنم هنوزهم احساس ناراحتی می کنم. در آن زمان، ما به خانه یک زن سالخورده ای رفتیم که بیش از هشتاد سال داشت و ما به او قرص های مسکن دادیم و پیرزن از دیدن ما بسیار خوشحال شد. چند روزی مهمان خانه او بودیم و به داستان هایش درباره قوم ایونکس گوش دادیم. تنها یک یا دو سال پس از بازگشت ما، این پیر زن از دنیا رفت. عمر و زندگی مانند شن است، اگر به آن توجه نشود، زود می گذرد."

پس از آن، خانم دو متوجه شد: به علت آن که ایونک خط نوشتاری ندارد و از آنجاییکه مردم این قوم پراکنده زندگی می کنند، ترانه های مردمی-- میراث فرهنگی معنوی و جوهرهای گران بهای قوم ایونکس تنها زبان به زبان چرخیده است. با توجه به آن که تعداد افرادی که این ترانه ها را می شناسند، روز به روز کمتر می شود و سن آن ها هم بالا است، وضعیت ترانه های مردمی قوم ایونکس در خطر است. علاوه بر آن، تغییرات اجتماعی و روش زندگی مردم محلی نیز باعث نابودی فرهنگ سنتی می شود. تعداد کمی از جوانان ایونکی با فرهنگ و تمدن سمتی قوم خود آشنا هستند. با توجه این موضوعات فوق، دو می نگران است و می خواهد نقش بیشتری برای انتقال فرهنگ قومی به نسل های بعدی ایفا کند.

خانم دو می در سال 2003، به عنوان نماینده دهمین کنفرانس مشورت سیاسی خلق چین انتخاب شد و از آن پس، در زندگی معمولی خود برای انتقال فرهنگ قوم ایونکس تلاش کرد. به عنوان مثال، یک دستگاه ضبط صوت برای مادرش که یکی از افراد مسلط به میراث فرهنگی معنوی منطقه ای است، خریده و امیدوار است داستان های فولکلور را به این روش ضبط کند. علاوه بر آن، از خواهرزاده خود که فارغ التحصیل رشته زبان انگلیسی است، خواست با نمادهای آوایی بین المللی، تلفظ ترانه های مردمی قوم ایونکس را یاداشت کند. تا کنون، چند هزار عبارت زبان ایونکس یاد داشت شده است.

"من به عنوان مردم یکی از قوم های اقلیت، وظیفه دارم تا حد ممکن فرهنگ سنتی را به جا بگذارم. صادقانه می گویم اعتماد زیادی ندارم، چون با چشمان خود، جریان نابودی آن را شاهدم که این هم یکی از نگرانی ها بزرگ من به شمار می رود. کاری که نسل من می تواند انجام دهد، این است که تا حد ممکن و با تلاش فراوان، میراث فرهنگی را یادداشت کند تا آن را به آثار صوتی و ویدیویی تبدیل کنیم. بر این اساس، دست کم به نسل های بعد هم انتقال می شود."

دو می به عنوان یک نماینده کنفرانس مشورت سیاسی خلق چین، برای افزایش توجه محافل مختلف اجتماعی به فرهنگ قومی و بن بست های قومیت ها، پیوسته، طرح های پیشنهادی مربوط به ارتباط نزدیک با ملت ایونکس را ارایه داده است. مثلا، در سال 2007 طرح پیشنهادی «سرعت بخشیدن به حفاظت از فرهنگ در معرض خطر شمن»، در سال 2009، طرح پیشنهاد «ایجاد زندگی بهتر برای مردم روستای شکاری ایونکس در منطقه آیولوگویا» و در سال 2011، طرح پیشنهاد «حفاظت از اسم مکان ها به زبان های اقلیت ها» و غیره را ارایه کرده است. این خانم همچنین سال ها به درخواست مردم در محافل گوناگون گوش داده و وظایف بیشتری بر شانه خود احساس می کند.

" پس از آن که من به عنوان یک نماینده کنفرانس مشورت سیاسی خلق چین انتخاب شدم، هر روز پرمسوولیت تر و موظف تر می شوم. یادم هست که خبرنگاری با من مصاحبه تلویزیونی کرد. آن زمان من با افتخار گفتم به نمایندگی تمام مردم ایونکس، در امور سیاسی ملی شرکت می کنم و پیشنهاد می دهم. پس از پخش آن برنامه، تعداد زیادی از دوستان با من تماس گرفتند و معتقد بودند بیان من اشتباه است و به من گوشزد کردند که شما نه تنها نماینده قوم ایونکس هستید، بلکه نماینده تمام قوم های منطقه خودمختار مغولستان داخلی نیز به شمار می روید. در کل مغولستان داخلی، تنها بیش از بیست نماینده کنفرانس مشورت سیاسی وجود دارند و شما باید زاویه نگرش خود را گسترده تر کنید. حرف های دوستان، من را روشن تر کرد و متوجه شدم باید بیشتر به حرف های عموم مردم گوش دهم و به زندگی معمولی مردم کل کشور توجه کنم."

دو می همه قول های خود را عمل کرده است. او یکی از نمایندگان کنفرانس مشورت سیاسی خلق چین محسوب می شود که خیلی زود وبلاگ درست کرد و همیشه طرح های پیشنهادی خود را برروی وبلاگش به اشتراک می گذارد و واکنش های کاربران اینترنتی کشور را جمع آوری می کند. شایان ذکر است که طرح های او از "به حفظ یادهای گذشته" فراتر رفته و اکنون می خواهد از طریق رسانه های جدید و با بهره گیری از روش های پخش مدرن، آشنایی و درک عموم مردم به فرهنگ قومی را افزایش دهد. دو می در سال 2013، طرح پیشنهاد « افزایش برنامه های فرهنگی قومی در جشنواره شب نشینی عید بهار تلویزیون مرکزی چین» را مطرح کرد که مورد توجه فراوان افکار عمومی فراوانی قرار گرفت.

(با اشاره به افزایش توجه کشور به انتقال و حفاظت از میراث فرهنگی غیر مادی، یک سری از آثار هنری قومی از طریق تلویزیون پخش شده است. در عین حال، تعداد زیادی از رسانه های ملی و استانی نیز در این زمینه برنامه ریزی می کنند تا برنامه های خود را رنگارنگ تر بسازند. برنامه «انتقال دهندگان» که از تلویزیون ماهواره ای پکن در سال 2015 پخش شد مورد پسند تماشاچیان سراسر کشور قرار گرفت.

آقای شیو وی گوا اهل پکن که در گذشته در زمینه هنر فعالیت داشت و حالا بازنشسته شده، به خبرنگار می گوید: " به تماشای برنامه های آواز و رقص اقلیت ها علاقه دارم. چندی پیش، نمایش هنرمندی به نام وو ری نا را دیدم و خیلی دوست داشتم. مغولستان داخلی وطن دوم من به شمار می آید. در دوران جوانی، من به عنوان سرباز برای کمک به ساخت و ساز مناطق دور افتاده و مرزی به مغولستان داخلی رفتم و در آنجا پنج سال زندگی کردم. درست است که ما همچنان رقص های مغولستان را یاد می گیریم، ولی باید بگویم با ساکنان محلی غیر قابل مقایسه است. در حقیقت ما مردم همه ملت های چین باید از هم یاد بگیریم و به این سبب، فرهنگ کشورمان به خوبی پخش و منتشر می شود."

در مدت زمان برگزاری دو مجلس چین، خانم وانگ خدمتکار هتل دوستی پکن که محل اقامت محافل نمایندگان اقلیت کنفرانس مشورت سیاسی مردم چین است، با خوشحالی به خبرنگار گفت: "امسال با دین این نمایندگان فوق العاده خوشحالم. می دانید چرا؟ در پایان سال گذشته، من در تلویزیون ماهواره ای پکن برنامه آواز و رقص قومی را دیدم. واقعا عالی بود! از تماشای آن خیلی لذت بردم. این روزها هنگام دیدن نمایندگان، گاهی می خواهم به آن ها بگویم طرح های بیشتری برای افرایش برنامه های اقلیتی پیشنهاد بدهند. مردم چنین برنامه هایی را می پسندند."

خانم دو می از اینکه طرح پیشنهادی اش مورد استقبال و تایید فراوان قرار گرفته است، احساس رضایت می کند. رییس کنفرانس مشورت سیاسی خلق چین در گزارش کاری دو مجلس سال جاری، ضمن قدردانی از حفاظت از میراث فرهنگی معنوی سال 2015 ، نیز بر رونق فرهنگ سوسیالیتی چین تاکید کرد. دو می در این باره نیز نظرات خود را دارد. به نظر او، چین خانواده بزرگی متشکل از 56 قوم است و هر عضو خانواده ویژگی های خاص خود را دارند. چگونگی به نمایش گذاشتن این ویژگی ها و برتری ها، یکی از مسایل رو به روی ما در امور فرهنگی است. او خاطر نشان کرد: "در کشورمان فضای همزیستی فرهنگی چندگانه و همزیستی ملیت های مختلف بوجود آمده است و به همین دلیل، باید فرهنگ هر قوم را بیشتر رونق دهیم و آن را متنوع تر بسازیم تا به یک سو نرود. کشور ما برتری های زیادی دارد که متشکل از ویژگی های قومی است و باید این برتری ها به اشتراک گذاشته شود تا مردم بیشتری از ویژگی و برتری های دیگر قوم ها بهره مند شوند و دانش و نگرش خود بیشتر کنند."

دو می بر این باور است که باید بر اساس نیازهای عموم مردم، برنامه های مورد پسند آنان را پخش کنند تا صنعت فرهنگی کشور چین رونق یابد و اقای شیو وی گوا نیز با این نظر موافق است. " رونق به چه معنایی است؟ به نظرم، رونق به این معنا است که برنامه های جالب و مورد استقبال عموم مردم بیشتر پخش شود. یا به عبارت دیگر، برنامه های آواز و رقص قومی افزایش یابد. در کشور ما، این گونه برنامه ها بیشتر رایج است و هر چه بیشتر باشد بهتر است."

تا سال 2016، خانم دو می سه دوره به عنوان نماینده کنفرانس مشورت سیاسی خلق چین فعالیت کرده است. به عقیقده وی، با وجود آن که اکنون دستاوردهایی در زمینه حفاظت از میراث فرهنگی معنوی مشاهده شده است، ولی این امر به پشتیبانی بیشتری نیاز دارد. امیدوار است در آینده با پشتیبانی بیشتر سیاسی و مالی دولتی، سهمیه های بهتری برای فعالان این حوزه تامین شود و از طریق انتقال میراث فرهنگی از نسلی به نسل دیگر، فرهنگ کشور ما رونق یابد و گسترده تر شود.