«گرستر» سپس گفت: یک ماه بعد با من تماس گرفته شد و گفته شد که این پروژه به هواپیمایی «ایران ایر» _ که نقش هما را به عنوان آرم خود استفاده میکند سپرده شده است.
وی درباره‌ی سفرهای هوایی خود گفت: من تمام پروازها را با «دتریش هاف» _ کارشناس منطقه و باستان‌شناس آلمانی _ انجام می‌دادم. جای او جلوی هواپیما پشت سر دو خلبان بود و من در دم هواپیما، نزدیک در مخصوص بار می‌نشستم. حالت من برای عکاسی _ نیمه نشسته، نیمه خوابیده _ کاملا راحت نبود، اما دید خیلی خوبی داشتم.
این عکاس سوییسی درباره‌ی مخاطرات این تجربه‌ی هنری خود گفت: هیچ راه‌حل معقولی برای ارتباط داشتن با راهنمای باستان‌شناسی‌ام نبود و تلاش برای بلند صحبت‌کردن با وجود صدای موتورها بی‌فایده بود. بنابراین کاپیتان موتورها را خاموش می‌کرد، که این امر موجب سرخوردن هواپیما می‌شد. با این حال پرواز با موتور‌های خاموش روی بیابان‌های ایران گاهی وجودم را سرشار از ترس می‌کرد، اما کاپیتان از این امر آگاه بود و دوباره موتورها را روشن می‌کرد. به این ترتیب، گه‌گاه موتورها را روشن و خاموش می‌کرد تا کمی بخندیم.
به نوشته روزنامه‌ی ایندینپدنت، وی در ادامه افزود: بین ۱۱ آوریل ۱۹۷۶ تا ۳۰ ماه می ۱۹۷۸ بیش از صد پرواز (سیصد ساعت) داشتم. ما در برنامه‌ریزی‌مان تغییر فصل‌ها را تا حد امکان مدنظر قرار داده بودیم. این امر موجب کشفیات شگفت‌انگیزی شد؛ بهار در ارتفاعات آذربایجان یکی از زیباترین مناظری است که زمین در معرض دید انسان قرار می‌دهد. ما قصد داشتیم تمام نقاط کشور را پوشش دهیم، اما این مساله به‌طور حتم از توان وسیله‌ی هوایی ما بیرون بود. چندبار تلاش کردیم از رشته کوه البرز عبور کنیم، اما موفق نشدیم.
«جورج گرستر» بیش از ۴۰ سال است که عکس‌های هیجان‌انگیزی از مناطق کوهستانی، کویر، سواحل و دریاچه‌ها و مناطق باستان‌شناسی و زمین‌های زراعی و صنعتی در ۱۱۱ کشور جهان را از تمامی مناطق دنیا از آفریقا تا قطب جنوب به ثبت رسانده است.
«جورج گرستر» در حال حاضر در زوریخ سویس زندگی میکند و همچنین به عنوان روزنامه‌نگار در روزنامه‌های سویسی و «نشنال جئوگرافیک» به فعالیت می‌پردازد.
تعدادی از عکس های هوایی او از ایران پیش از انقلاب را در زیر می بینید.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 
