چند روز دیگه به پایان زمستان باقی نمانده، اسفند ماه، فصل کشت دانه و غله، روزهای خداحافظی اش را سپری می کنه. نمی دونم الان که کتابای درسی ابتدایی تغییر کرده، هنوز ننه سرما و دوازده پسرش درکتاب ها باقی مونده اند یا نه! نمی دونم بچه های امروزی چیزی از قصه های ننه سرما می دونند! از قصه خوش شگونی و بد شگونی های کشت غله و کاشت دانه!
اما این رو خوب می دونم که این روزها در بیشتر خونه های ایرونی از سنتی گرفته تا مدرن و به اصطلاح اشرافی، یه ظرف کوچیک پیدا می شه که دونه های کوچولو تنگ هم قرار گرفتند و جوانه های کم جون و کم رنگشون با همدیگه یک رنگ سبز پر رنگ و خیلی قشنگ رو تشکیل دادن! می دونم که هنوز این رسم ناخودآگاه در بسیاری از خونه های ما ایرونی ها برقراره و مادرامون از ده – دوازده روز مونده به پایان سال دونه های گندم و عدس و ماش و ... رو خیس می کنند، تو پارچه می پیچند و بعد که جوونه ها سرک کشیدن ازشون حسابی مراقبت می کنند تا سبز سبز بشن و شادی و نشاط رو به خونه ها بیارند!
این جا، من هم، دور از خونه و خونواده، یادم نرفته که گندمی و عدسی خیس کنم! هر چند که هرگز به زیبایی سبزه هایی نمی شه که مادر و خواهرام آماده می کردند! اما دلم خوشه که بالاخره سبزه!
