روزگار عجب زود می گذرد

 

 

 

 

چند روز پیش در اخبار هنری خوندم که یک نمایشگاه موقتی از دروازه های چین در موزه ملی پکن برگزار می شه! آن طور که برگزار کنندگان این نمایشگاه عنوان کرده بودند، این، موقعیتی مناسب برای همه کسانی بود که نمی توانستند به تمام نقاط کشور سفر کنند. به ویژه شهرهایی که دروازه های اصلی چین قدیم در آن نصب شده بود.

به هرحال من دم رو غنیمت شمردم و بعد از یک سال از آخرین بازدیدم از کلان موزه ی ملی شهر، برای دیدن ماکت های دروازه ها راه افتادم.

اما در موزه هر چه در تابلوهای راهنما به دنبال محل برگزاری نمایشگاه موقت دروازه های چینی جست و جو کردم، چیزی پیدا نکردم. راهنماهای کتابخانه هم هیچ کدام خبری از چنین نمایشگاهی نداشتند، اما آن ها، من را به سالن هنر باستانی چین راهنمایی کردند. سالنی بسیار بزرگ با کلی اشیاء باستانی و واقعا دیدنی! دنیایی متفاوت! نخستین انسان ها! نخستین روزها! نخستین هایی که انسان را عجیب غرق می کنه!

سالن اصلی هنر باستانی چین به بخش های مختلفی تشکیل شده بود و من تنها تونستم از یک بخش آن بازدید کنم. تلاش می کنم طوری برنامه ریزی کنم که این شانس رو داشته باشم تا بیشتر آثار رو لااقل در یکی از موزه های شهر پکن بازدید کنم.