حمل و نقل و مسافربری در چین(2)

همراهان همیشگی بخش فارسی سی آر آی درود. اگر به خاطر داشته باشید در برنامۀ هفتۀ گذشته دربارۀ طرح یک اتوبوس تونلی صحبت کردیم و به دلیل تمام شدن وقت برنامه، معرفی جزئیات بیشتر را به این هفته موکول کردیم. لطفاً با ما همراه باشید.

نخستین هدف از طرح هایی مانند ساخت اتوبوس مذکور، تشویق مردم به استفاده از وسائل نقلیه عمومی و اطمینان خاطر آن‌ها از رسیدن به‌ موقع به مقصدشان و از سوی دیگر روان نگاه داشتن ترافیک در خیابان‌های شهر است، که روز به روز سنگین‌تر می شود.

از فیلم سه بعدی که برای معرفی این تونل متحرک ساخته و منتشر شده، کاربرد آن عملی تر از طرح های گران قیمت برای عامه مانند بالگرد- تاکسی به نظر می رسد. این اتوبوس در مسیر و با سرعت ثابتی حرکت می کند. با اندکی تجهیز خیابان‌های موجود به علایم ویژه و ایستگاه های مسافرگیری بلندتر قابل استفاده است. از این رو اجرای این طرح هزینۀ گزافی مانند ساخت مترو و منوریل ندارد و برنامۀ حرکت آن بستگی کمی به سنگینی ترافیک روی خیابان دارد.

در بیرون اتوبوس و درون شکم آن، فرستنده های علایم نوری تعبیه شده که حرکت اتوبوس را روی خیابان و حرکت خودروهای کوچک را در طول شکم آن هدایت می‌کنند و هشدارهای لازم را می دهند. در پشت اتوبوس فرستندۀ نوری به خودروهای بلندتر از سقف تونل هشدار می‌دهد که مسیر خود را تغییر دهند.

با همۀ این اوصاف بدنۀ مسافرگیر اتوبوس طوری طراحی شده که دیوارۀ رو به پیاده روی آن در مواقع اضطراری مانند سرسره رو به بیرون باز می‌شود و مسافران امکان می یابند همچون شرایط اضطراری در هواپیما، خود را به سرعت از آن خارج کنند.

در طرح ارائه شده، سقف اتوبوس به صفحه های خورشیدی مجهز است که انرژی مورد نیاز آن را تأمین می کند. منبع اصلی انرژی محرکۀ اتوبوس، برق شهری است. در سقف ایستگاه های این اتوبوس شاخک ها تعبیه شده که به محض رسیدن اتوبوس به ایستگاه، روی ریلی بر سقف آن قرار می گیرند و باتری های اتوبوس را شارژ می کنند. به این ترتیب آن چنان که در مورد تراموا ضروری است، نیازی به کابل کشی سراسر مسیر حرکت اتوبوس وجود ندارد. این بدان معنی است که این «اتوبوس تونلی» نه تنها آلایندگی زیادی ندارد، بلکه از میزان آلایندگی اتوبوس های معمولی که در طول روز، مجموعاً ساعت‌ها در حالت ایستا پشت ترافیک و چراغ قرمز سوخت می سوزانند، به مقدار زیادی می کاهد. با در نظر گرفتن آلایندگیِ روانی که چنین موقعیت هایی برای مسافران و رانندگان اتوبوس های معمولی در پی دارد، طراحان «اتوبوس تونلی» حتی می‌توانند ادعا کنند که طرحشان بر اطمینان خاطر و شادابی روانی شهروندان نیز کمک می کند.

برخی از مردم و کارشناسان هنوز دربارۀ این طرح تردیدهایی دارند و مثلاً معتقدند که رانندگی همۀ رانندگان شهری به اندازه ای خوب نیست که از زیر یک تونل متحرک به راحتی حرکت کنند، یا این که ویدیوی رایانه ای منتشر شده از طرح، همۀ احتمالات و مشکلات ممکن را بررسی نکرده است.

با این که طراحان قطعاً به نکاتی ظریف تر از آن چه که در ویدیوی معرفی آن نشان داده می شود، اندیشیده اند، اما مطمئناً از نظرات و انتقادات مردم که عموماً در سایت های اینترنتی منتشر می شود نیز برای رفع نواقص احتمالی استفاده خواهند کرد.

در هر صورت شهرداری پکن حدود 150 کیلومتر از راه های منطقۀ «مِن توئو گوئو» را برای آزمایش این طرح مساحی کرده و کار نصب تجهیزات لازم آن تا آخر امسال شروع خواهد شد.

اما این همه، فعلاً به قول قدیمی‌ها «روی کاغذ» و به قول امروزی‌ها «از روی مجاز» است. باید منتظر شد و نتیجۀ عملی آن را دید.