تلاش دولت چین برای تحقق آرزوی داشتن مسکن شخصی در این کشور

شصت سال پیش جمهوری خلق چین تاسیس شد. در این شصت سال بسیاری از چینی ها از مرحله نیازمندی به توزیع مسکن، وارد مرحله خرید مسکن شخصی شدند. در اثر آن شرایط و مساحت خانه های بسیاری از مردم ارتقا یافته است. جیان وی شین، وزیر مسکن و سازندگی شهرها و شهرستان های چین چندی پیش در مصاحبه ای اظهار داشت که دولت چین برای تحقق آرزوی مردم چین برای داشتن مسکن شخصی تلاش خستگی ناپذیری انجام خواهد داد.

 افراد دارای توانایی خرید مسکن می توانند بر اساس نیاز خود مسکن مناسبی بخرند. از سوی دیگر شهروندان می توانند با حمایت نظام تامین رفاه خانه اجاره کنند. خریدن مسکن برای چینی ها یک تجربه تازه است که از نزدیک به 20 سال اخیر شروع شده است.

 پس از تاسیس چین نوین به مدت طولانی اجرای سیاست توزیع مسکن بر اساس سیاست رفاه انجام می گرفت. بهره مندی از این سیاست مشکلاتی دارد و و نیازمند شرایطی مانند رتبه، سابقه کار و خدمت و سن زیاد دارد. جیان وی شین که سال 1974 از دانشگاه پکن فارغ التحصیل شد، همانند دیگران انتخاب دیگری نداشت و تنها راهش برای داشتن مسکن شخصی در انتظار نوبت ماندن بر اساس شرایط تامین مسکن دولتی بود. او گفت:

«آن زمان در خوابگاهی دو نفره زندگی می کردم. اگر هم اتاقی من ازدواج می کرد، باید به اتاق دیگری منتقل می شدم و ممکن بود به اتاق سه نفره و چهار نفره هم منتقل شوم. در آن زمان هر چند سال مجموعه های مسکونی توسط دولت ساخته می شد و به ادارات توزیع می شد. ادارات دولتی طبق شرایط یاد شده مانند رتبه، سابقه و سن آنها را به کارمندان تحویل می دادند.»

در سال 1998 شورای دولتی چین با صدور بخشنامه ای سیاست توزیع مسکن از روی نیاز را قطع کرد و به جای دادن مسکن اکنون به کارمندان پول خرید مسکن را می دهد. مردم چین که به سیاست توزیع مسکن عادت داشتند، متوجه شدند که نه تنها باید قیمت و محل خرید مسکن را در نظر بگیرند، بلکه باید درباره مسائلی مانند افزایش و یا کاهش ارزش آپارتمان خود نگران باشند. اما به تدریج آنها متوجه شدند که می توانند مساحت و شرایط مسکن خود را بسیار ارتقا دهند. قبلا مسکن توزیع شده توسط دولت تحت مالکیت دولت بود اما اکنون با خرید خانه شخصی متعلق به خودشان خواهد بود.

اما کالایی شدن مسکن مسائل جدیدی را هم به دنبال داشت. از سال 2003 بعضی از شهرهای چین با بالا رفتن سریع قیمت مسکن مواجه شدند و تا کنون متوسط قیمت آن سه تا چهار برابر افزایش یافت و برای عامه مردم دیگر قابل دسترسی نبود. به خاطر بحران مالی بین المللی قیمت مسکن در پایان سال 2008 کمی کاهش یافت. اما در شش ماه اول سال 2009 قیمت آن بازهم بالا رفت. وزیر مسکن و سازندگی شهرها و شهرستان های چین دراین باره گفت که بالا رفتن قیمت مسکن نشان می دهد تقاضای واقعی مسکن افزایش یافته و مسائل دیگری مانند میزان عرضه، نحوه مدیریت و سرمایه نیز وجود دارد. وی می افزاید:

«قیمت کالاها در بازار حتما به دنبال تغییرات در وضعیت عرضه و تقاضا تغییر می کند. مسکن نیز یک کالای بازاری است. ما در وزارت مسکن و سازندگی شهرها و شهرستان ها امیدواریم قیمت مسکن همواره در وضعیت با ثباتی بماند و به سرعت بالا و پایین نرود و مدت تغییر آن نیز نباید طولانی باشد. چون بسیار گران یا ارزان شدن برای مردم و جامعه خوب نیست. »

اما برای حل مسئله اقامت مردم فقط از طریق کالاسازی نمی توان به نتایج خوبی رسید. در سال 2007 دولت چین با انتشار سندی اعلام کرد حل مشکلات اقامت خانواده هایی که درآمد آنها زیاد نیست، مسئولیت مهم خدمات عمومی دولت است. در نتیجه میزان افراد تحت پوشش تامین مسکن و استانداردسازی مسکن بیش از پیش وارد مرحله تکمیل و توسعه و ساماندهی شده است.

طبق این برنامه از سرمایه گذاری دولت چین به مبلغ چهار هزار میلیارد یوان برای مقابله با بحران مالی، چهار صد میلیارد یوان به تامین مسکن اختصاص داده شد. این سرمایه ها به ویژه در اصلاحات و بازسازی آپارتمان های اجاره ای ارزان و زاغه های حاشیه شهرها هزینه می شود.