عضوی از خانواده

گوینده: دوستی می گفت، هیچ وقت دلم نمی خواهد یک حیوان درخانه داشته باشم! علت را که پرسیدم، جواب شنیدم که آخر، عمرشان خیلی کوتاه است! حتی اگر به خوبی از آن ها مراقبت کنی و هرگز بیماری نداشته باشند هم خیلی زود می میرند! آن وقت تکلیف من که به حیوان کاملا انس گرفته ام و آن را مثل عضوی از خانواده پذیرفتم چه می شود! آنوقت هم باید بشینم از غم از دست دادنش ناله کنم! برای همین، ترجیح می دهم که اصلا هیچ حیوانی نداشته باشم!

صاحب سگ: مدت هاست که ما از سگ در خانه امان نگه داری می کنیم. البته وقتی یک سگ می میرد، ما سگی دیگر می آوریم! من در کنار سگ ها لحظات غم و شادی بسیار داشتم. سگی داشتیم که حدود 5 سال پیش مرد. علت مرگ او برای من هم بسیار عجیب است. در واقع صاحب اصلی سگ، شوهر مرحوم من بود، سگ خیلی به شوهرم علاقه داشت و همیشه کنارش بود. تا این که شوهرم فوت کرد. شاید باورتان نشود، اما این سگ، پس از مرگ همسرم، علاوه بر این که کم غذا شده بود، هر روز کنار تخت صاحبش می نشست و به عکس او زل می زد. او به مدت یک سال همین کار را انجام می داد تا این که درست یک سال بعد در همان روزی که شوهرم از این دنیا رفته بود، این سگ هم مرد.

گوینده: راستش من هم به نحوی با آن گفته دوستم موافقم، زندگی کردن با یک موجود زنده، انسان، حیوان یا حتی گیاه، ناخودآگاه باعث دلبستگی ها می شود! با این حال می توان گفت این روزها انس گرفتن با حیوانات در همه جای دنیا دیده می شود و به قول معروف همه گیر شده است! به ویژه در کشور چین، که من این ارتباط انسان و حیوان، به ویژه سگ ها را زیاد می بینم.

مخصوصا این که بیشتر علاقه مندان از افراد مسن تر و کهنسال هستند. شاید به خاطر شرایط سنی آن ها و یا شاید برای این که به هر حال در کشور چین قانون تک فرزندی باعث می شود که والدین خیلی زود تنها باشند.

به هرحال خوب یا بد، عده ی بسیاری از مردم حیوانات خانگی دارند، و با آن ها مثل اعضای خانواده هایشان رفتار می کنند. باهم به گردش می روند، و برایشان اسباب بازی و لباس و حتی کفش می خرند! به عنوان جایزه برای آن ها خوراک های خوشمزه تهیه می کنند. یا این که اجازه می دهند از سر و روی صاحبانشان بالا و پایین بپرند. از طرفی دیگر اگر سگ یا هر حیوان دیگری که با خود دارند، بیماری داشته باشد به دامپزشکی مراجعه می کنند.

از طرفی دیگر، عده ای هم هستند که بیش از دیگران تلاش می کنند که مشکلات حیوانات از جمله سگ ها رو زودتر برطرف کنند. افرادی که بیش از دیگران به حیوانات علاقه مندند مثل دامپزشک ها!

دامپزشک: من در دانشگاه این رشته تحصیلی را انتخاب کرده ام. چون از کودکی عاشق حیوانات بودم. برای همین تصمیم گرفتم تا با افزودن دانش خود به طور درست با حیوانات ارتباط برقرار کنم. به نظر من، این روزها مردم بسیار به حیوانات توجه می کنند و حیوانات را مانند عضوی از خانواده در خانه هایشان می پذیرند. به نظر من آن ها باید حیوانات را مانند دوستان خود بدانند. ما همه خوب می دانیم که حیوانات هم مثل انسان ها دارای احساسات هستند، پس باید به احساسات آن ها احترام گذاشت و با آن ها مهربان بود.

گوینده: همان طور که زندگی ما انسان ها با پیشرفت تکنولوژی دستخوش تغییرات می شود، چنین تغییراتی بر زندگی حیوانات هم تاثیر گذار است!

دامپزشک: همان طور که با تکنولوژی وامکانات جدید بسیاری از بیماری های انسان ها درمان پذیر شده اند، من امیدوارم که در زمینه درمان بیماری های حیوانات نیز کشورم به این گونه پیشرفت ها توجه کرده و از دیگر کشورهای اروپایی عقب نماند. این یک خواهش و البته آرزوی من است که در انتظار تحققش هستم.

گوینده: ما هم امیدواریم که این آرزوی دامپزشک، هر چه زودتر تحقق پیدا کند! اما علاوه بر سگ و گربه هایی که برای خود صاحب خانه و زندگی هستند و یک نفر همیشه هست که از آن ها مراقبت کند، گروهی از حیوانات دیگر هم هستند که نه در طبیعت بکرندد، و نه جایی دارند که کسی به آن ها رسیدگی کند! در واقع این ها حیواناتی ولگردند که در کوچه و خیابان ها به دنبال غذا سرگردانند! البته، تعدادی از افراد هستند که دلسوز این حیواناتند!

دستیار دامپزشک: رشته تحصیلی من در دانشگاه، دامپزشکی بود حیوانات را خیل دوس دارم برای همین علاوه بر وظایفم فعالیت های داوطلبانه هم انجام می دهم مثل نگه داری از سگ ها و گربه های ولگرد که صاحبی ندارند. مثل بیشتر پزشکان و مسوول کلینیک که این گونه حیوانات را به طور رایگان تحت درمان و عمل جراحی قرار می دهند این کار برای من بسیار با ارزش است درست است که تعداد سگ و گربه های ولگرد بسیار زیاد است و ما نمی توانیم از همه آن ها نگه داری کنیم اما من به نوبه خودم به صورت داوطلبانه این کار را انجام می دهم.

گوینده: در این برنامه ما تلاش کردیم، به گوشه ای از عواطف انسان ها در همزیستیشان با حیوانات اشاره کنیم. انسان هایی که تنهاییشان را در کنار حیوانات پر می کنند! انسان هایی که آن قدر دلشان مهربان است که آرزو می کنند هر چه حیوان آواره در محله و شهرشان وجود دارد، جمع آوری شده و از آن ها پرستاری کند، و انسان هایی که از پیشرفت تکنولوژی در زندگی انسان ها برای حیوانات هم بهره می برند و سعی می کنند با افزودن دانش خود زندگی حیوانات را بهبود ببخشند!