عجیب اما خوش مزه

         

قبل از این که به کشور چین سفر کنم، تعدادی از دوستان و آشنایان، نگران خوراک من بودند. به تصور آن ها خوراک بیشتر مردم چین، بسیار عجیب است و اغلب از حشرات و گوشت خوک و این قبیل غذاها و خوارکی که ما مردم ایران در برنامه غذایی خود نداریم، استفاده می کنند. از شما چه پنهان، من هم کمابیش نگران شده بودم که واقعا قرار است که چه چیزی بخورم. فکر کردم خب سعی می کنم فقط میوه و سبزی بخورم. یادم نمی رود، روز اول که برای خرید میوه و سبزی به فروشگاه بزرگ نزدیک محل زندگی ام رفتم، اولین چیزی که در همان وهله اول نظرم را به خودش جلب کرد، فروش چوب بود.

بله، چوب! یکی از آقایان دستفروش چینی، قطعات برش خورده چیزی که شبیه شاخه درخت بود را به اندازه های مختلف، کوتاه و بلند روی گاری دستی چیده بود. او برای مشتریانی که از او خرید می کردند، پوست ساقه ها را می کند و آن را به قطعه های کوچکتر برش می زد و به دست مشتری

می داد. اول که آن گاری دستی و مردم اطرافش را دیدم، اصلا فکر نمی کردم که آن چوب ها خوردنی باشند. اما وقتی دیدم، پیرمردی که از آن چوب خرید کرد، آن را به دست دختربچه ای که همراهش بود سپرد، دخترک شروع به جویدن چوب کرد، خیلی تعجب کردم. واقعا آن چوب ها خوردنی بودند؟! راستش، وقتی این صحنه را دیدم با خودم گفتم، وامصیبتا، ظاهرا من باید فکر میوه خوردن را هم از سرم بیرون کنم.

بگذریم! روزی که همراه همکار چینی ام به بازار میوه رفته بودم، دم را غنیمت شمردم و با دیدن همان چوب های خوراکی در بازار، از او درباره این به اصطلاح میوه و یا درخت میوه البته از نوع خوراکی، سوال کردم. شرمنده ام بگویم که من نتوانستم تشخیص بدهم، آن چه که مردم چین با علاقه آن را می خورند، نه ساقه و نه شاخه یا حتی ریشه درخت است، بلکه آن چیزی نیست مگر نیشکر! که به زبان چینی به آن "گن جو" گفته می شود.

ساقه نیشکر یکی از خوراک های مورد علاقه مردم چین است. در واقع مردم چین خیلی کم از شیرینی و شکلات و بستنی، استفاده می کنند. عادت خوب آن ها این است که این نیاز خود را با خوردن شیرینی های طبیعی برطرف می کنند، مثل نیشکر که شیرینی خاص خودش را دارد. خب، آن روز که متوجه شدم، این چوب ها در واقع نیشکر هستند، خیلی علاقه مند شدم که تکه ای از آن را مزه کنم. ساقه های نیشکر خیلی بلند بودند بنابراین از آقای فروشنده خواستم تا تکه کوچکی از آن برش بزند و اجازه دهد که من کمی از آن را مزه کنم. اما مرد فروشنده به همکارم گفت که نمی تواند تکه ای از آن را برش بزند. مگر این که بخواهم همه آن را بخرم. اما آن ساقه ها خیلی بلند بودند و من که اصلا طعم آن را نچشیده بودم

         

، نمی توانستم مبلغ ده یوان( سه هزارتومان) بابت آن چوب بالا بلند بدهم. اما خب از طرف دیگر برای من خیلی جالب بود که خوردن آن را تجربه کنم. بنابراین دل را زدم به دریا و ده یوان را تقدیم فروشنده کردم. نمی دانم تا حالا شما تجربه خوردن نیشکر را داشته اید یا خیر! طعم شیرین نیشکر را قبلا تجربه نکرده بودم و راستش خیلی این طعم را دوست نداشتم، اما میوه خنکی بود و با خوردن آن احساس خنکی می کردم. جالب است بدانید، با این که ساقه نیشکر خنک است، اما مردم چین دوست دارند این میوه را در زمستان بخورند! آن ها پس از این که کمی از ساقه را می جوند و آب آن را می مکند، اضافه ساقه جویده شده را بیرون می ریزند.

         

بهرحال، دوستان، بنده سه هزارتومان ناقابل برای یک گاز از نیشکر پرداخت کردم. اما خب در عوض خیالم راحت شد که این چوب، اتفاقا خیلی هم برای خوردن مفید است، و چیزی نیست که خانواده ها برای این که همدیگر را کتک بزنند خرید می کنند!

علاوه بر نیشکر، میوه های مختلف با شکل های متفاوت که پیش از آن هیچ وقت آن ها را ندیده بودم هم در بازار دیده می شد. به طور مثال میوه "فو لونگ گوئا" میوه ای شیرین است که پوست صورتی خوش رنگی دارد. شکل ظاهری و پوست این میوه طوری است که با دیدن آن ناخودآگاه به یاد اژدها می افتید. برای همین چینی ها به آن "فو لونگ گوئا" یعنی "اژدها" می گویند. علاوه بر پوست و لایه بیرونی، لایه داخلی و در واقع گوشت این میوه هم بسیار زیباست. ماده ای سفید با دانه های سیاه رنگ به روی آن.

"شن جو" یکی دیگر از میوه های عجیب اما بسیار خوش مزه کشور چین است. این میوه بیشتر در استان "یون نان" یکی از استان های جنوبی این کشور رشد می کند. پوست این میوه سخت و بادنجانی رنگ است. شکل ظاهری آن هم مانند، انجیر سیاه است، طوری که، تا لحظه ای که پوست سخت آن را لمس نکرده اید، به نظرتان می رسد که آن میوه، انجیر سیاه است. قسمت داخلی این میوه هم خیلی عجیب و دیدنی است. بعد از این که پوست میوه را کندید، با میوه ای شبیه بوته سیر روبرو می شوید که البته فقط شکل آن شبیه حبه های سیر است، و اصلا بدبویی سیر را ندارد. طعم این میوه به ریواس خیلی نزدیک است. این میوه خوش مزه، البته از جمله میوه های گران قیمت در این کشور است و هر نیم کیلو، هجده یوان فروخته می شود یعنی، چیزی حدود شش هزارتومان. ناگفته نماند که در کشور چین، معیار وزنی برای فروش میوه و سبزیجات، با 500 گرم، محاسبه می شود. یعنی اگر ما در کشور خودمان برای خرید مثلا پرتقال می پرسیم، پرتقال کیلویی چند است، اینجا سوال می کنند، هر نیم کیلو پرتقال چه قدر می شود؟ من فکر می کنم، با توجه به این که پوست این میوه سخت است، گزینه مناسبی برای سوغاتی بردن باشد. چرا که هم قیافه متفاوتی دارد و هم طعم جدید و خوش مزه ای!