آشنایی با شی چا هایی

نام شهر پکن تداعی کننده دیوار چین، شهر ممنوع و میدان معروف تیان آن من است. مکان های دیدنی و تاریخی که هر جهانگردی که به پکن وارد می شود، مشتاقانه خواستار بازدید از آنهاست. اما آنچه مسلم است، شهر پکن مناطق پر جاذبۀ گردشگری بسیاری دارد که بازدید از همۀ آنها مستلزم داشتن فرصت زیادی است. از جمله این مکان ها می توان به شی چا هایی اشاره کرد.

شی چا هایی (دریاچۀ ده معبد) یکی از مناطق تاریخی - فرهنگی در شمال غرب شهر ممنوع است که هر ساله پذیرای تعداد کثیری از جهانگردان سراسر جهان است. این پارک با مساحتی بالغ بر 147 هکتار، دارای سه دریاچه، ده معبد معروف و چندین باغ و عمارت سلطنتی است که از مهم ترین آنها عمارت شاهزاده گون و شاهزاده چون را می توان نام برد. علاوه بر آن، اقامتگاه گوئو مو روئو از شعرای بنام چینی و مِی لان فان از اساتید توانای اپرای پکن نیز در این منطقه قرار دارد.

دیواره های طوسی رنگ محوطه، آب آرام دریاچه و درختان سرسبز بید که در امتداد دریاچه قد برافراشته و با نسیمی ملایم به آرامی به نوسان درمی آیند، جزء لاینفک این منطقۀ دیدنی و خوش منظره است که چشم هر بیننده ای را می نوازد و زبان به تحسین می گشاید. از امکانات تفریحی این پارک، قایقرانی روی دریاچه است که البته در فصل زمستان به مکانی مناسب برای علاقمندان به اسکیت روی یخ تبدیل می شود.

 از بخش های دیدنی دیگر این پارک می توان به پل یین دین اشاره کرد. در زبان چینی یین دین به معنی شمش نقره است که به واسطۀ شکل ظاهری این پل به آن  ِاطلاق می شود. بر طبق مستندات تاریخی، این پل که قدمت آن به دوران سلسلۀ مینگ باز می گردد، درابتدا از چوب ساخته شده بود اما بعدها، مورد بازسازی قرارگرفته و اکنون به صورت پلی سنگی و قوسی شکل قابل مشاهده است. طول این پل 8.3 متر، عرض آن 7.9 متر و ارتفاع آن 4.35 متر است. این پل زیبا و سفید رنگ روی کانالی قرار دارد که دو دریاچه چیان هایی و هوئو هایی را به هم وصل می کند.

 در این منطقه می توان ضمن دیدن مناظر طبیعی چشم نواز، از طعم نوشیدنی ها و غذاهای متنوع و خوشمزه نیز لذ ت برد چرا که در دو طرف پل و در امتداد دریاچه ها، چایخانه ها و رستوران های متعددی قرار دارند که پذیرای بازدیدکنندگان هستند. به علاوه، وجود فروشگاه های صنایع دستی در این منطقه، امکان خرید سوغات را نیز برای بازدیدکنندگان مهیا کرده است.

گو لوئو (طبل خانه) و جون لوئو (برج ناقوس) از جمله ساختمان های دیدنی در نزدیکی این منطقه است. علاوه بر معماری منحصر به فرد این دو ساختمان، موقعیت قرار گرفتن آنها نسبت به هم نیز جالب توجه است، چرا که در چین قدیم ساختمانها را به صورت شرقی – غربی و در کنار هم می ساختند در حالی که این دو ساختمان به فاصلۀ صد متری، رو به روی یکدیگر ساخته شده اند. قدمت گو لوئو (طبل خانه) که عمارتی دو طبقه و چوبی است، به سال 1272 یعنی دوران حکومت قوبلای خان باز می گردد. طبق مستندات تاریخی، در روزگاران قدیم 25 طبل در طبقه دوم این عمارت وجود داشته که فقط یکی آنها که بزرگ ترینشان بوده، باقی مانده است.

برج ناقوس نیز در دوران سلسلۀ یوان در دو طبقه، از سنگ و آجر ساخته شده است. در طبقۀ دوم آن، بزگ ترین وسنگین ترین ناقوس قدیمی چین به وزن تقریبی 60 تُُُُن قرار دارد و صدای آن از فواصل دور نیز شنیده می شود. هر دو عمارت در طی حکومت امپراطوران طعمه حریق و بازسازی شده اند. به نظر می رسد که این دو قلعه در زمان سلسله های یوان - مین و چین به عنوان مکانی برای اعلام وقت و زمان مورد استفاده قرار می گرفته اند. با به صدا درآمدن ناقوس و طبل ها، مردم منطقه از زمان دقیق مطلع می شدند .

برج ناقوس 47.9 متر و طبل خانه کمی کوتاه تر، یعنی 46.7 متر ارتفاع دارد. بازدیدکنندگانی که به طبقۀ دوم این برج ها می روند قادرند از آنجا زیبایی های تحسین برانگیز کل منطقه را نظاره گر باشند.

مترجم: شهرزاد بنی هاشمی