سلسله سون سالهای 1279- 960 سلسله زوال سیاسی و نظامی در چین باستان بود . ولی در این دوران ، اقتصادصنایع دستی و تجارت به پیشرفت نائل آمده و علوم و فنون شاهد توسعه بود و ظرافت و خوش ترکیبی و توجه به تزئینات از خصوصیات معماری این دوران بود .

درشهرهای این سلسله ترکیب خیابانها منظم شده و مغازه ها معمولا رو به خیابانها دایر میگردید و تاسیسات آتش نشانی ، حمل و نقل و راه و ترافیک ، مغازه ها و پلها پیشرفت نوینی حاصل کرد و پایتخت این سلسله - شهر " کای فون " امروزه- سیمای یک شهر تجاری را از خود نشان می داد . در این مرحله ، با افزایش لایه های فضائی سمت عرضی بناهای اصلی برجسته میشد و تعمیر و تزئین و رنگ ساختمانها توسعه یافته بود . قصر های اصلی معبد "جین تسه " شهر تای یوان استان شانسی از ساختمانهای نمونه سلسله امپراتوری "سون" محسوب میشود.

سطح بناهای سنگی و آجری در این سلسله پیوسته ارتقا یافت و اینگونه ساختمانها را عمدتاً برجهای بودا و پلها تشکیل میداد . برج معبد "لین این " شهر "هان جو" استان "جیه جیان "، برج "فان تای" شهر "کای فون " استان "حه نان " و پل "یون تون "شهرستان "جیائوسیان " در استان "حه بی " از نمونه های معماری با سمگ و آجر در سلسله "سون " میباشد.

در سلسله "سون " بدنبال پیشرفت جامعه اقتصادی، باغ سازی با مفهوم هنری آغاز گردید .

باغسازی کلاسیک چین ضمن تلفیق زیبائی طبیعی و مصنوعی با ایجاد صخرها و جویبارها و گلها و درختان نوعی از محیط هنری را نشان میداد . آلاچیق"لان تسان تین " ساخته شده بدست "سو شون چین" و باغ "دو له " را که "سی ما گوان "ساخته است، میتوان نماینده باغستان های این سلسله دانست .

درسلسله "سون " اثر فنون مکمل معماری بنام " فرمولهای ساختمانی " صادر شد که نمودار سطح نوین معماری چین در زمینه تکنیک مهندسی و عملیات ساختمانی و مدیریت میباشد.