خانم
"سونگ فی" نوازنده مشهور ساز "ار
هو" چین سال 1969 میلادی متولد
شد. وی نواختن 13 ساز زهی را می
داند و "ملکه موسیقی ملیتی "
نامیده می شود.
"سونگ فی" از 7
سالگی از "سونگ گوا شنگ استاد
انستیتوی موسیقی شهر "تیان جین"
و نوازنده ساز "ار هو"، نواختن
را آموخت. سال 1987، برای تحصیل
سازهای "ار هو" و "گو چین" وارد
رشته موسیقی انستیتوی موسیقی
چین شد. سال 1991 فارغ التحصیل
شد و به عنوان تک نواز ساز "ارهو"
گروه مرکزی موسیقی ملیتی مشغول
کار گردید. سال 1998 وارد کلاس
دانشجویان فوق لیسانس موسیقی
ملیتی و سازهای وزارت فرهنگ چین
شد و سال 2000 فارغ التحصیل شد.
از دوران دبیرستان،
خانم "سونگ" در مسابقات مختلف
موسیقی های ملیتی و مسابقات
داخلی و بین المللی موسیقی
جوایزی احراز کرد. در سالهای
اخیر، وی به مناطق مختلف جهان
سفر کرده است. شایان ذکر آنکه
وی به نمایندگی از موسیقی دانان
چین در سالنهای مشهور موسیقی
جهان از جمله "سالن کارنگیه" و
سالن طلایی کنسرت وین اتریش
موسیقی چینی اجرا کرده است.
دهه 90 قرن بیستم،
"سونگ" همراه گروه موسیقی زنان
دوستدار موسیقی "جنگ شیائو این"
در آزمایشگاه های عالی در مناطق
چین به نمایش و تعمیم موسیقی
ملیتی پرداخت. در ضمن ، وی برای
نمایش به اروپا سفر کرده و
موفقیتهایی به دست اورد.
سال 1996، "سونگ
فی" به اتفاق 9 نوازنده زن
مشهور گروه موسیقی ملیتی "هوا
یون جیو فان"را تاسیس کرده و به
امور تعمیم، تحقیق و نمایش
موسیقی ملیتی پرداخت. وی و
همکارانش با موسیقی خود نیروی
حیاتی جدیدی به موسیقی ملیتی
سنتی چین تزریق کرده و باعث
آشنایی مجدد مردم با موسیقی
ملیتی شده اند.
در جریان عید بهار
در سالهای 1998 و 1999، وی به
همراه گروه موسیقی ملیتی چین در
سالن طلایی وین نمایش داده و "سونگ"
با اجرای آهنگ ساز "ار هو"
شنوندگان خارجی را جلب کرد.
سال 1999، "سونگ"
در اوج فعالیت نمایش خود شغل
آموزش و پرورش را انتخاب کرد.
وی گفت که این تصمیم را به علت
تأثیر گذاری پدرش که یک معلم
بود و انتظارات خود وی از به
دست اندرکاران جوان چین، اتخاذ
کرد.
سال 2002، "سونگ
فی" در شهر بیجینگ کنسرت تک
نوازی خود را برگزار و در آن 13
ساز از جمله "ار هو" ، "گو چین"
و "پی پا" را نواخت که مورد
توجه زیاد محافل موسیقی قرار
گرفته و این کنسرت به موفقیتهای
فراوانی نائل آمد.
از آثر برتر وی: "ار
چوان این یوئه" (انعکاس ماه روی
حوض آب)، "حرف پرندگان در کوه
خلوت"، "تفکر دیوار چین" و غیره
است.
《"گوش دادن به سرو"》
|