ساز"دون بو لا" ساز سیمی باستانی است که با نوک انگشت و یا مضراب نواخته می شود و مورد علاقه ملیت قزاق است . تقریبا همه قزاقی ها نواختن این ساز و یا آواز آن را مي دانند . ساز "دون بو لا" در قرن سوم قبل از میلاد در سین جیان چین مرسوم شد. بدنه این ساز از چوب درست شده و شبیه یک قاشق بزرگ است .

در ابتدا هنرمندان مردمی یک قطعه چوب را بشکل قاشق می برند و روی آن یک تخته نازک می گذارند و دو سیم از روده خشک گوسفند بان وصل نموده و 9 وسیله صوت در دسته قاشق نصب می کنند و باین ترتیب "دون بو لا" درست می شود.

خوانندگان عامی قزاقی "دون بولا" را همیشه همراه خود جابجا مي كنند و حتی به هنگام گاوچرانی نیز از آن جدا نمی شوند و در اوقات فراغت قزاق ها با نواختن "دون بو لا" به پایکوبی و آوازخوانی می پردازند و از شادی زندگی بهرهمند می شوند.

"دون بولا" می تواند در تکنوازی ،گروه نوازی و همراهی با موسيقي هاي ديگر مورد استفاده قرار گيرد .طرز نوازندگی آن بااکثر سازهای زهی فرق ندارد :نوازنده در حالیکه این ساز را بشکل مورب در آغوش گرفته ،با دست چپ ساز را می گیرد و با انگشتهای بزرگ و نشانه روی سیم فشار می دهد و با انگشتهای بزرگ و میانه دست راست سیم ساز مي نوازد .با شیوه های گوناگون نوازندگی "دون بو لا" صداي ريزش آب چشمه ها ،آواز پرندگان و صداي بع بع گوسفندان و همچنین صداي سم اسب ها به گوش مي رسد.

آهنگ : عشق در زادگاه