در آنزمان در نتیجه تبادلات گسترده اقتصادی و فرهنگی ملیتهای سین جیان و نواحی داخلی ،اویغور ها بر اساس آلات موسیقی موجود ملی خود انواع سازهای جدید خلق کردند و ژواپ یکی از این سازها ست كه تاکنون رايج بوده است . اکثر این ساز از چوب درست شده و شکل برونی آن بسیار غیر عادی است . بخش بالائی آنرا بدنه باریک ساز با سر پیچیده تشکیل می دهد و در بخش پائینی آن یک جعبه تقویت کننده صدا بشکل نيم گوی قرار دارد .

"ژواب"انواع زیاد دارد ازقبیل : ژواب های سه تار و ژواب 9تار و غيره .معمولا با تار اول ریتمها نواخته می شود و بقیه سیمها سیمهای تقویت کننده صدا می باشد. ژواب با کیفیت صوت رسا ،روشن و خاص و قدرت عظیم بیان و تظاهر معمولا درتکنوازی ،گروه نوازی و یا همراهی ترانه شرکت دارد.

نوازنده در موقع اجرا چه نشسته و چه ایستاده باید بدن خود را راست نگهدارد و ساز را جلو سینه خود گذاشته جعبه ساز را در وسط بازوی راست قرار داده وبلا فاصله دست چپ بین انگشتهای شست و نشان تیر ساز را گرفته با انگشتها روی سیم فشار دهد و صوت را انتخاب کند. همگام باحرکات مضراب در دست راست آهنک زیبايي از این سازبگوش میرسد. شکل و ساخت ژواب متنوع است با انکه مردم ملیتهای اویغور ،تاجیک و ازبک همه در منطقه خود مختار سین جیان اویغور زندکی می کنند ولی ساز ژواب در میان مردم هر ملیت در زمینه های تنوع ،شکل و ساخت فرق دارد.

حتی اسم آن هم متفاوت است . مثلا انواع ژواب در بین مردم ملیت اویغور به ژواب کاشغر ، ژواب نوع جدید ،ژواب دولان وژواب چوپان تقسیم می شود و هرنوع خصوصیات خود را دارد.

آهنگ ژواب : ژواب من