شاید بدانید که چینیان با استفاده از " کوای زی " یعنی همان چوب های غذاخوری طعامشان را صرف می کنند . این چوب های غذاخوری در چین ، ژاپن و برخی کشورهای دیگر بویژه در آسیای شرقی مورد استفاده است .

گفته می شود که در جهان سه روش غذاخوری وجود دارد . افرادی که با دستان خود غذا می می خورند حدود 40 در صد و آنان که از کارد و چنگال استفاده می کنند ، حدود 30 در صد و افرادی که از " کوای زی " استفاده می کنند نیز حدود 30 در صد را تشکیل می دهند . " کوای زی " از اختراعات چینیان است . در دوران " شان " چین در بیش از 3000 سال قبل ، مردم استفاده از چوبهای غذاخوری را آغاز کردند . اما در آن زمان این چوب ها " کوای زی " نامیده نمی شد .

مردم آن را " جو " می نامیدند . در اسناد تاریخی نوشته شده است که مردم در جنوب رودخانه " یانگ تسه " از این واژه استفاده می کردند . در زبان چینی " جو " با کلمه ایستادن یکصدا است . بدین سبب کشتیرانان در رودخانه بسیار از این واژه ابراز نفرت می کردند . آنان با کلمه متضاد " کوای " که در زبان چینی تند معنا می دهد ، به چوب های غذاخوری اشاره می کردند . در قرن 10 میلادی ، مردم سلسله " سون " چین به کلمه " کوای " کلمه دیگر " جو " که به معنی بامبو در زبان چینی است ،افزودند. زیرا " کوای زی " با بامبو ساخته می شود .

با این روش ، این وسائل غذاخوری نام " کوای جی " گرفت . چینیان چطور " کوای زی " را اختراع کرده اند ؟ بعضی ها گمان می کنند که در روزگار قدیمی ، مردم هنگامی که غذا برشته می کردند ، با شاخه های درخت و یا بامبو غذاها را گرفته و می خوردند . با این روش دستانشان نمی سوخت و آنها می توانستند غذاهای گرم و خوشمزه بخورند . این چوبها به " کوای زی " تبدیل شد . ترکیبات " کوای زی " بسیار ساده است . در واقع ، " کوای زی " فقط دو چوب باریک است .

سر این چوب ها ضخیم تر و گرد می باشد و قسمت پایین آن نازک و چهارگوش است . ویژگی آن باعث می شود که گرفتن غذا با آن راحت باشد و غذا از آن نمی لغزد . هنگامی که روی میز گذاشته می شود ، از میز به روی زمین نمی افتد . پس از آنکه " کوای زی " از چین به ژاپن نیز انتقال یافت ، ژاپنی ها " کوای زی " مخروطی شکل را ساختند . زیرا غذاهای ژاپنی غذاهای خام و سرد است مانند تکه های ماهی ، گرفتن این نوع غذا با " کوای زی " مخروطی بسیار راحت است . با وجود آنکه ترکیبات " کوای زی " ساده است ، اما چینیان بسیار به مواد و آرایش آن اهمیت می دهند . 2000 سال پیش ، در چین " کوای زی " با دندان فیل و مس ساخته می شد . در کاخ امپراتور ، خانه های مقامات و ثروتمندان ، " کوای زی " ساخته شده با طلا و نقره و تزیین شده با یشم و مرجان مورد استفاده قرار می گرفت .

بعضی اوقات ، مردم نقره را روی سر " کوای زی " خاتم کاری کرده و با آن سمی و یا سالم بودن غذاها را مشخص می کردند . اگر در غذاها زهر وجود داشت ، نقره بی درنگ رنگ سیاه و یا سبز می شد . " کوای زی " در آداب و رسوم چینیان نقش مهمی دارد . در بعضی مناطق چین ، جهیزیه عروس حتما شامل دو " کوای زی " برای عروس و داماد است . " کوای زی " با خط قرمز بسته می شود و " ظرف زادگان" خوانده می شود . این نه تنها نشانگر آغاز زندگی مشترک عروس و داماد است ، بلکه " کوای " با واژه تند همصدا است ، بدین سبب ، نشانگر زایمان سریعتر می باشد .

در روستاهای شمالی چین ، در شب ازدواج ، اعضای خانواده و دوستان از خارج پنجره " کوای زی " را به اتاق عروس و داماد می اندازند و آرزو می کنند که آنان هر چه زودترصاحب کودک شوند . با وجود آنکه " کوای زی " فقط دو چوب باریک است ، اما استفاده از آن کمی مشکل است . مهارت چینیان برای استفاده از " کوای زی " همواره توجه خارجیان را بخود جلب می کند . در کشورهای غربی حتی " مرکز آموزش مهارت استفاده از کوای زی " تاسیس شده است . چین وطن " کوای زی " محسوب می شود . اما گفته می شود که نخستین نمایشگاه " کوای زی " در آلمان است . این نمایشگاه بیش از 10 هزار " کوای زی " ساخته شده با طلا ، نقره ، یشم و استخوان حیوانات از کشورها و مناطق مختلف و دوران تاریخی متنوع را به معرض نمایش قرارداده است .