امپراطور«وی»از سلسله«چی»تحت تاثیر عهده ای که همواره فقط به منظور رسیدن به خواسته ها و امیال خود چاپلو سانه او را تحسین وتمجید می کردند،قرار گرفته و در نتیجه از قبول نظرات صحیح و حقیقت غافل مانده بود.

وزیرش«زوجی»دانا بود با آوردن مثالی سعی کرد امپرطور را نصیحت کند و حقیقت را برای وی روشن سازد،گفت:اعلی حضرتا!ببینید من می دانم که سیمایم به زیبائی سیمای«سیو گون»نیست ولی همسرم و خدمتگارم و افرادی که با آنان مراوده و ارتباط دارم همه می گویند من از سیوگون زیباترم.

اگر همسرم مرا زیباتر می داند به علت عشق و علاقه ای است که به من دارد.خدمتگارم هم که مرا زیباتر می داند علتش جزترس از من نمی تواند باشد.

کسان و بستگان من هم که مرا زیباتر می دانند محتاج منند و پیوسته از من تقاضای کمک دارند،پس معلوم می شود همه آنها ظاهر سازی می کنند و مرا می فریبند. شخص اعلی حضرت می دانند که سرزمینشان پهنا و رست و قلمر و فرمانر وائیشان و سیع.زنان دربارو ملازمان هیچ یک جرأت نافرمانی ندارند.ماموران دربار نیز همه از شما می ترسند.

در میان عوام نیز کسی نیست که از شما در واستی نداشته باشد.پس به آسانی می توانید پی ببرید که با پذیرفتن تعریف و تمجید این مردم به سختی فریب می خورید.

امپراطور«وی»بادقت به سخنان وزیر کوش داد و بعد از تفکر چون دید حرف او با واقعیت منطبق است پذیرفت و تصمیم گرفت کاری کند که نظرها تا حدممکن به واقعیت نزدیک شود،لذافرمانی صادر کرد.

درآن مقرر داشت که هر مامور دولتی یا هر فرد عادی مملکت بتواند مستقیماً و رو در رو از امپراطو رو کارهای او انتقاد منطقی داشته باشد و چنانکه نظرش درست بود جایزه ای بگیرد.و نیز کسانی که او را با نامه راهنمائی کنند و نصایح سومند بدهند جایزه دریافت دارند.

همچین مقرر داشت کسانیکه عقیده ای درست و نظری صائب ابراز کنند و امپراطور از آن نطر و عقیده مطلع گردد مشمول دریافت جایزه بشوند.البته جوایز به ترتیبی که ذکرد شد در جات داشت. بعد از صدور فرمان سیل کسانیکه می خواستند نظر اتشان را مستیقماً برای امپراطور تشریح کنند به سوی دربار سرازیر شد. جلوی درهای قصر حکومتی و حیاطهای دربار درست مثل بازاری پر رفت و آمد و از دحام گشت.

امپراطور«وی»که حاضر به شنیدن نظرات مردم در باره اداره کشور شده بود،کشور«چی»را روز به روز پیشرفت داد و قویتر ساخت. مثل«برابر دربار روز چهار شنبه بازار»که در زبان چینیان سایر و را یج است از اینجاست و کاربرد آن در مورد از دحام و اجتماع انبوه مردم است برای گفتن حرف حق.