در عصر حجر پنجاه هزار سال پیش ،انسان تولید و استفاده از سوزن را می دانست.سوزن های آن زمان از استخوان تهیه می گردید.باستان شناسان سوزن های اسختوانی را در خرابه هائی در اروپا کشف کرده اند،اما کیفیت آنها بسیار پائین بوده است.با این حال،سوزن های استخوانی که در خرابه های اسان بدوی"غارنشین"در بیجینگ کشف شد،کیفیت شگفت آوری دارد.
این سوزن 83 میلیمتر طول دارد و قطر آن به 3 میلیمتر می رسد.این سوزن کمی کلفت تر از کبریت و مورب است و سطح آن صاف و انتهای تیز دارد.به رغم وجود سوزن،یخ نخ هنوز کشف نشده بود.کارشناسان بر آنند نخ انسان غارنشین الیاف گیاهی نبوده،بلکه رباط گوزن بوده است.رباط نوعی گوزن به نام "هان"به 50 سانتیمتر می رسد و سفید و بسیار باریک است و استفاده از آن به عنوان نخ سوزن بسیار ایده ال است.
با وجود سوزن استخوانی و نخ،می توان پیشبینی کرد که انسان"غارنشین"لباس می پوشیده است.انسان غارنشین که در حدود هجده هزار سال پیش زندگی می کرده،تولید و استفاده از زیرآلات را بلد بوده است.باستان شناسان در خرابه های انسان غارنشین گردن بندهائی پیدا کردند.این گردن بدن ها با سنگریزه های،دندان های حیوانات،استخوان های ماهی و صدف رنگی تولید شده است.سیم که این اشیا را به یکدیگر پیوند می زند و غارهای این اشیا رنگی است.