|
"شیائو"
"شیائو " در سلسله امپراتوری "خان " دیده بود و در اصل سازموسیقی ملیت "چیان " ساکن استانهای "سی چوان "و "گان سو" یود و یک قرن پیش از میلاد در مسیر رود زرد رواج پیدا کرده و بتدریج به صورت "شیائو " با 6 سوراخ شبیه به "شیائو " امروزه در آمده است .
شکل "شیائو " با نی لبک بسیار شبیه است و معمولا از بمبوی قرمز ،زرد و یا سفید تهیه شده اندازه لوله در مقایسه با نی لبک نسبتا دراز تر است و انتهای بالائی آن با بند بمبو بسته است و در لب آن یک سوراخ بادی و روی لوله این ساز 5 سوراخ و پشت لوله یک سوراخ صوتی موجود است .بعلاوه در پشت ته بدنه لوله سه و چهار سوراخ صوتی هم دیده میشود که برای تنظیم و تشدید صوت بکار میرود.
کیفیت صوت "شیائو" ملائم و آرام و مهذب و شیرین است و فنون نوازندگی اساسا با نی لبک شباهت دارد ولی برای نشان دادن آهنک سریع و پرشدت مناسب نیست بلکه بیشتر با میلودی طنین دار و لظیف و آرام زیبائ طبیعت ولطایف باطنی انسان را بیان میکند.
این ساز میتواند در تک نوازی ،موسیقی با دو یا چند نوازنده و گروه نوازی و یا موسیقی فولکلور و محلی جنوب رود یانتسه ،فوجیان و کاندون مورد استفاده قرار گیرد.بعلاوه این ساز هم در همراهی بعضی اپراهای محلی شرکت دارد.انواع "شیائو " هم زیاد است مانند "شائو " بمبوی قرمز ،شیائو یو پین و "شیائو 9 بندی"و غیره .
آهنگی بنام " مرغای وحشی بر روی زمین شنزار فرو د میاید " که با" شیائو "بمبوی قرمز نواخته میشود ،با آهنگ زیر و بم و روان منظره چرخش زدن مرغان وحشی قبل از فرود آمدن را ترسیم میکند.
|