ایده «جامعه بشری با سرنوشت مشترک» که به‌عنوان یک چارچوب نوین توسط چین مطرح شده، هم اکنون به‌عنوان یک راهبرد جامع در سیاست‌های بین‌المللی در حال پیاده‌سازی است. این مفهوم بر این اساس استوار است که جهان با وجود تفاوت‌های فرهنگی و اقتصادی در سرنوشت خود به هم پیوسته و در مسیر پیشرفت و توسعه به همکاری و همبستگی بین‌المللی نیاز دارد.

علی طالبی ،کارشناس بین المللی ایراندرهمین راستا، دولت چین معتقد است که این طرح می‌تواند به‌عنوان راه‌حلی برای چالش‌های جهانی چون تغییرات اقلیمی، بحران‌های بهداشتی و اختلافات ژئوپلیتیکی درنظرگرفت.

در واقع، این طرح جامعه بشری با سرنوشت مشترک که از اصول فلسفه چینی درباره هماهنگی و همزیستی نشات گرفته، بیانگر این است که کشورها می‌توانند با همکاری و مشارکت در سطوح مختلف به صلح، توسعه پایدار و رفاه جهانی دست یابند. به بیان ساده، این مفهوم به جای تکیه بر رقابت‌های سخت به‌دنبال ایجاد بسترهایی است که در آن کشورها از طریق همکاری برای حل مشکلات و بهره‌مندی از فرصت‌ها به طور مشترک کار کنند.

دولت آقای شی ‌جین‌پینگ هم به‌عنوان پیشگام در طرح این مفهوم، از راه‌های مختلفی برای تحقق آن استفاده کرده که مهم‌ترین این اقدامات را می‌تواند از طرح بزرگ «کمربند و جاده» نام برد که با هدف تقویت زیرساخت‌ها و ایجاد پیوندهای تجاری و فرهنگی میان کشورها راه‌اندازی شد.

طرح کمربند و جاده که از زمان شروعش تاکنون توانسته است بیش از سه چهارم کشورهای جهان و بیش از ۳۰ سازمان بین‌المللی را جذب کند، به‌عنوان یک پلتفرم جهانی همکاری به کشورها امکان می‌دهد تا در زمینه‌های مختلف اقتصادی و فرهنگی با یکدیگر تعامل داشته باشند و فرصت‌های جدیدی برای توسعه مشترک ایجاد کنند.

همچنین این طرح ابتکاری چینی در کشورهای مسیر خود، نقش بسیار مهمی در تقویت زیرساخت‌های حمل‌ونقل، بهبود وضعیت اقتصادی و ایجاد فرصت‌های شغلی ایفا کرده و می‌تواند به عنوان یک نمونه‌ای عملی از چگونه همکاری‌های بین‌المللی برای توسعه پایدار نام برد که ایده «جامعه بشری با سرنوشت مشترک» را به واقعیت نزدیک‌تر کرده است.

در سوی دیگر نیز، چین در زمینه بشردوستانه نیز تلاش‌های چشمگیری داشته است. برنامه‌هایی مانند «سفر روشن» که در قالب تیم‌های پزشکی به کشورهای مختلف اعزام می‌شوند، نشان‌دهنده تعهد چین به کمک به کشورهای درحال توسعه است.

به‌عنوان مثال، در سال‌های اخیر چین تیم‌های پزشکی به لائوس، کامبوج و میانمار اعزام کرده است تا به حل مشکلات بهداشتی بپردازند و جراحی‌هایی نظیر درمان آب‌مروارید را انجام دهند. این نوع اقدامات، بیانگر آن است که مفهوم جامعه بشری با سرنوشت مشترک تنها به رشد اقتصادی محدود نمی‌شود، بلکه به بهبود وضعیت انسانی و رفاه اجتماعی نیز توجه دارد.

در بررسی و مقایسه این طرح چینی با اصول سیاست‌های غربی که بر رقابت‌ و منافع ملی تاکید دارند، دیدگاه جامع‌تری از همکاری‌های جهانی ارائه می‌دهد. در حالی که برخی کشورها به سیاست‌های اولویت‌دهی به منافع ملی و رقابت‌های ژئوپلیتیکی پایبندند، چین ایده جامعه بشری با سرنوشت مشترک را به‌عنوان یک فرصت برای همکاری جهانی و تقویت همبستگی بین‌المللی ترویج می‌کند. این رویکرد باعث می‌شود که جهان به جای درگیر شدن در اختلافات، به سمت رشد و توسعه پایدار حرکت کند و فضای بهتری برای همکاری‌های بین‌المللی ایجاد شود.

درهمین راستا، برگزاری مجامع همکاری بین‌المللی «کمربند و جاده» نیز نشان‌دهنده عزم چین برای ایجاد هم‌افزایی در سطح جهانی و تقویت روابط میان کشورهاست. این مجامع فرصتی برای کشورها فراهم کرده‌اند تا در یک فضای مشترک، به بررسی چالش‌ها و فرصت‌های اقتصادی و زیرساختی بپردازند.

در واقع جامعه بشری با سرنوشت مشترک تنها یک مفهوم نظری نیست، بلکه به‌عنوان یک راه‌حل برای کاهش تنش‌ها و گسترش همبستگی بین‌المللی مطرح است. این ایده با تاکید بر همکاری و همفکری، نه‌تنها به بهبود روابط بین کشورها کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به‌عنوان راهی برای حل بحران‌های جهانی و کاهش تاثیرات منفی رقابت‌های ژئوپلیتیکی باشد.

در نهایت، این مفهوم به‌عنوان یک فرآیند جهانی در حال گسترش است و چین با تکیه بر این طرح، به‌دنبال ایجاد دنیایی هماهنگ و صلح‌آمیز است تا به تحقق اهداف مشترک و رفاه جهانی نزدیک‌تر شود.

نویسنده: علی طالبی ،کارشناس بین المللی ایران

مطالب نوشته شده در این مقاله برگرفته از نظرات شخصی نویسنده است و موضع رسمی بخش فارسی رادیو و تلویزیون مرکزی چین را منعکس نمی‌کند.