حملات عمدی علیه پرسنل فعال سازمان ملل در عملیات‌های صلح طلبانه از جمله اعضای مسلح آن، غیرقانونی و به مثابه جنایت جنگی است.

بیانیه منتشره از سوی سازمان ملل پس از حملات اخیر نیروهای اسرائیلی به حافظان صلح این سازمان که سابقه‌ای طولانی در انجام چنین حملاتی دارند،‌ تاکید می‌کند این حملات نقض فاحش قوانین بشردوستانه بین‌المللی و قطعنامه 1701 شورای امنیت (2006) است.

یک جوخه تانک اسرائیلی در سال 1987، به روستایی که پایگاه فرماندهی «نیروهای موقت سازمان ملل در لبنان» (یونیفل) در آن قرار داشت، آتش گشود و یک نیروی حافظ صلح ایرلندی را کشت. اسرائیل در سال 1996، گردان اهلِ کشور فیجی یونیفل را در «قانا» در جنوب لبنان گلوله باران کرد. طی این حمله بیش از 120 غیرنظامی لبنانی کشته و نزدیک به 500 نفر زخمی شدند. چهار سرباز سازمان ملل هم طی این جنایت مجروح شدند. نیروهای اسرائیلی در اواخر نوامبر سال 2023 به گشتی یونیفل در نزدیکی «عیترون» در جنوب لبنان آتش گشودند که البته هیچ کدام از پرسنل حافظ صلح آسیبی ندیدند.

نیروهای اسرائیلی در تازه‌ترین حملات خود علیه صلح‌ بانان سازمان ملل روز پنجشنبه به یک برج نگهبانی در مقر یونیفل حمله کردند که طی آن دو نیروی حافظ صلح زخمی شدند. همچنین روز جمعه نیز یک برج نگهبانی را هدف قرار دادند که منجر به مجروح شدن دو صلح بان دیگر شد.

اگر حملات سال گذشته اسرائیل علیه حماس در نوار غزه را بتوان تلافی حملات غافلگیرانه حماس به غیرنظامیان آن در 7 اکتبر 2023 در نظر گرفت، حملات اخیر نیروهای نظامی آن به صلح‌ بانان سازمان ملل در لبنان یک نقض بی‌شرمانه و جدی قوانین بین‌المللی محسوب می‌شود.

با توجه به سابقه اسرائیل در حمله به نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در گذشته، تنها توضیح این است که اسرائیل این را بدیهی می‌داند که می‌تواند برای تحقق اهداف نظامی خود بدون مجازات و با مصونیت اقدام کند.

به نظر می‌رسد اسرائیل هر کس را برای تحقق اهداف جنگی خود یک هدف مناسب می‌داند حتی صلح بانان سازمان ملل و غیرنظامیان!

چنانچه اسرائیل نقض قوانین بین‌المللی با شلیک عمدی به صلح بانان سازمان ملل را موجه می‌داند، در واقع خود را از حق محکوم کردن حماس به دلیل حملات 7 اکتبر 2023 و حملات موشکی حزب ‌الله علیه و همچنین سایر سازمان‌های نظامی در خاورمیانه، محروم کرده است.

اسرائیل با کشتن غیرنظامیان بیگناه در غزه و هدف قرار دادن نیروهای یونیفل به جهان می گوید که تابع قوانین بین‌المللی نیست و در عوض، خود را مرجع قانونی می‌داند. اما در صورتی که از این اصل پیروی کند که هدف وسیله را توجیه می‌کند، نمی‌بایست تعجب کرد که سازمان‌های نظامی که با اسرائیل می‌جنگند، همین اصل را در پیش گیرند.

این رویکرد بدون محدودیت متقابل دلیل اصلی این است که دور باطل خشونت میان اسرائیل و نیروهای شبه نظامی که با آن مبارزه می‌کنند هیچ نشانه‌ای از کاهش  بروز نمی‌دهد و به همین خاطر است که ظاهرا امید زیادی به صلح در خاورمیانه وجود ندارد.

برای اسرائیل، هرچه اقدامات نظامی وحشیانه‌تر و خشونت‌آمیزتر باشد، دستیابی به صلح و امنیت پایداری که امیدوار است به آن دست یابد، غیرممکن‌تر خواهد بود.

پشتیبانی آمریکا تفاوتی چشمگیر در آنچه که اسرائیل می‌تواند در راستای قدرت‌نمایی خود انجام دهد، ایجاد کرده است. اسرائیل بدون کمک‌های نظامی و دیگر کمک‌های آمریکا، از منابع کافی برای ادامه اقدامات نظامی طولانی مدت خود در غزه و جنوب لبنان برخوردار نیست.

از این حیث، پشتیبانی که تل آویو از واشنگتن دریافت می‌کند، کلید این است که اسرائیل تا چه اندازه قادر است در ادامه کمپین‌های نظامی به جلو برود.

نقش پرنفوذ یهودیان آمریکایی در سیاست واشنگتن، یک فاکتور در انتخابات آمریکا محسوب می‌شود و همزمان این علت را بیان می‌کند که چرا «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر اسرائیل، از جسارت کافی برخوردار است تا «جو بایدن» رئیس جمهور ایالات متحده را بدون نگرانی از دست دادن پشتیبانی آمریکا به چالش بکشد.

با توجه به نقش آمریکا در این میان، واشنگتن باید مسئولیت خود را به گردن بگیرد و از اهرمش برای مهار اسرائیل استفاده کند.

آمریکا هرچه بیشتر نتواند از نفوذ خود بر تل آویو برای پایان بخشیدن به درگیری نظامی یا حداقل تحقق آتش بس استفاده کند، بیشتر در نقض قوانین بین‌المللی توسط اسرائیل شریک خواهد شد و در نتیجه هر چه بیشتر به عنوان همدست اسرائیل تلقی گردد، ادعای آن مبنی بر حفظ ارزش‌های مشترک رنگ می‌بازد. حق با کسی نیست که زور دارد، اما واشنگتن و تل آویو ظاهرا قصد دارند عکس آن را ثابت کنند.