افزایش تولید یکی از راهبردهای مهم چین در به دست آوردن دستاوردهای بسیار در حوزه‌های مختلف است. چرا که افزایش ثروت و حذف فقر از اهداف مهمی است که آن را دنبال می‌کند.

به دنبال افزایش جمعیت، حکمرانی چین با حفظ چارچوب ایدئولوژیک خود، در عرصه اقتصاد با تغییر رویکرد توانست میلیون‌ها چینی را از فقر نجات دهد. در همین راستا به طور رسمی سرمایه‌گذاری یا سرمایه‌داری یا پذیرش سرمایه را وارد حکمرانی خود کرد و پذیرفت که مبنای افزایش تولید، اشتغال و سطح رفاه، پذیرش اصل سرمایه است. همچنین حاصل دسترنج تک تک شهروندان خود را محترم شمرد و پذیرفت برای اینکه زیرساخت‌های اقتصادی به اتمام رسد و فقر نابود شود نیاز به رشد و توسعه با ابزار سرمایه دارد. به همین دلیل دروازه‌های چین را با حفظ همان چارچوب نظام سیاسی که به آن معتقد هستند در طی ده‌ها سال گذشته گشودند.

به نظر می‌رسد که حکمرانی چین نه شبیه غرب و نه شبیه کشورهای کمونیستی سابق است. این کشور حکمرانی انتخاب کرده است که توانسته میلیون‌ها چینی را از خط فقر و گرسنگی نجات دهد و نتیجه این شده است که امروز وقتی که واژه چین می‌آید بلافاصله این کشور را مترادف با کارخانه دنیا می‌دانند. به این معنا که از تمام دنیا مواد اولیه به چین می‌رود و تبدیل به کالای نهایی می‌شود.

امروز این کشور با همه دنیا حتی با دشمن دیرینه خود یعنی آمریکا ارتباط تجاری دارد. اما نکته جالب‌تر این است که چین چند دهه گذشته با چین امروز متفاوت است. البته به این معنا نیست که فقط در عرصه اقتصاد تحول اساسی ایجاد کرده باشد بلکه چین امروز فضا را  نیز تسخیر کرده است. اینکه متخصصان خود را به کره ماه فرستاده است و تحقیقات فضایی انجام داده است می‌توان گفت هم سطح غرب گام بر می‌دارد. این امر نشان می‌دهد که راهبرد درستی انتخاب کرده است و می‌توان گفت که چین توانسته سرعت پیشرفت خود را افزایش دهد.

به مناسبت هفتاد و پنجمین سالگرد تاسیس جمهوری خلق چین باید به مردم این کشور تبریک گفت که با تلاش و حضور و البته استفاده از علم و فناوری مشکلات خود را حل کردند و به استقلال سیاسی و اقتصادی عظیم دست یافتند و با دستاوردهای خود نیاز بخشی از جهان را هم تامین کردند. به لحاظ بزرگی اقتصاد امروز چین بزرگتر از آمریکا است. آمریکا و غرب دستاوردهای بسیار مهم  دارند و چین نیز گر چه با تاخیر اما وارد جریان پیشرفت شد و گام‌های بزرگی برداشت. به خاطر اتکا و اعتماد به نفسی که مردم این کشور داشتنند و البته مهمتر از آن نوع حکمرانی بود که نتیجه‌اش چین را تبدیل به کارخانه تولید جهان کرد.

هادی حق شناس؛ اقتصاددان ایران

مطالب نوشته شده در این مقاله برگرفته از نظرات شخصی نویسنده است و موضع رسمی بخش فارسی رادیو و تلویزیون مرکزی چین را منعکس نمی‌کند.