روزنامه «ساوث چاینا مورنینگ پست» اخیرا با تمرکز بر «کارگاه لوبان»، یک شبکه آموزش و تربیت فنی حرفه‌ای که چین با همکاری با بسیاری از کشورهای آفریقایی و آسیایی راه اندازه کرده، نوشت: این کارگاه به نفع افراد محلی است و نفوذ چین را تقویت کرده است.

در واقع این نخستین بار نیست که رسانه‌های خارجی با انتشار گزارش‌هایی، فعالیت‌های کارگاه لوبان را مورد بررسی قرار می‌دهند. روزنامه «واشنگتن پست» نیز در گزارشی نوشت که با ده‌ها مربی، دانشجو و فارغ التحصیل کارگاه‌های لوبان در اندونزی، اتیوپی و آفریقایی جنوبی مصاحبه کرده و متوجه شده آنها «بشدت قدردان چین هستند».

کارگاه لوبان آرام و بی سر و صدا در حال کسب محبوبیت در کشورهای «جنوب جهانی» و جا  کردن خود در دل مردم محلی است.

محبوبیت کارگاه لوبان تصادفی نیست. این پروژه‌ای نیست که چین بدون هدف و چشم انداز راه اندازی کرده باشد بلکه عمیقا ریشه در مفهوم ترویج ساخت یک جامعه جهانی با سرنوشت مشترک و ترویج ساخت مشترکِ کیفیِ «ابتکار کمربند و جاده» دارد.

واشنگتن پست مثالی از یک کارگاه لوبان در اندونزی ذکر کرده است: «آلفرداوس» 16 ساله در «پونوروگو» واقع در استان «جاوهٔ شرقی»، شروع به یادگیری نحوه کار با یک پهپاد کرد چیزی که حتی قبلا هیچ اطلاعی از آن نداشت. کارگاه لوبان حدود 3600 دانشجو را تاکنون در این کشور آموزش داده و حدود 42 درصد از این دانشجویان پس از اتمام دوره موفق به استخدام شده‌اند. این فقط یک مثال کوچک از کالای عمومی است که کارگاه لوبان برای جهان فراهم کرده است.

این بخاطر آن است که توسعه قدرتمند کارگاه لوبان توجه جهانی را به خود جلب کرده است. از راه اندازی نخستین کارگاه لوبان خارج از کشور در مارس 2016 تا کنون، این برند آموزش فنی حرفه‌ای چین در میان 29 کشور گسترش یافته و به آموزش 57 رشته در 14 دسته بندی پرداخته که از هوش مصنوعی، تعمیر و نگهداری خودروی برقی، مهندسی عمران و مدیریت اینترنت اشیاء گرفته تا طب سنتی چینی، طبخ غذاهای چینی و غیره را شامل می‌شود.

بیش از 10 هزار دانشجو در آموزش آکادمیک شرکت کرده‌اند و بیش از 22 هزار نفر از آموزش فنی حرفه‌ای سود برده‌اند.

برخی رسانه‌های غربی سعی کرده‌اند اهداف مشخصی را به این ابتکار چین نسبت بدهند، به ویژه «مقاصد سیاسی»، که بی شک پوچ و بیهوده است.

در واقع، اگر چین «هدفی» هم  از کارگاه لوبان داشته باشد، هدفی آشکار و مشروع است. «مردم چین نه تنها آرزوی یک زندگی خوب برای خودشان دارند بلکه یک زندگی خود را برای مردم دیگر کشورها نیز آرزو می‌کنند.»

کارگاه لوبان طراحی شده تا تجربه غنی چین در آموزش فنی حرفه‌ای و منابع سخت افزاری را با منابع انسانی محلی ترکیب و بر اساسی‌ترین عنصر یعنی مردم، تمرکز کند.

این رویکرد از روش قبلی تأکید بر کمک‌های مالی و مادی در کمک‌های خارجی فاصله  گرفته و به شکلی واقعی مهارت‌ها و شایستگی‌های حرفه‌ای افراد را افزایش می‌دهد.

در نتیجه انبوهی از مربیان، دانشجویان و فارغ التحصیلانِ کارگاه لوبان قدردانی صمیمانه خود را به چین ابراز داشته و شمار بیشتر و بیشتری از مردم مهارت‌های لازم برای امرار معاش از طریق این کارگاه را کسب می‌کنند. به موازات اینکه کیفیت کلی و مهارت‌های فنی مردم محلی بهبود می‌یابد، محیط همکاری درازمدت میان شرکت‌های چینی و جوامع محلی نیز در حال بهبودی است.

با نگاهی به پیشینه توسعه کارگاه لوبان، آشکارا در می‌یابیم که ظهور و رشد آن همواره محصول همکاری میان چین و سایر کشورها با تمرکز بر نیازهای واقعی مناطق محلی بوده است.

رویکرد چین در قبال پروژه‌های همکاری بین‌المللی روشنفکرانه است و کارگاه لوبان، خود انعکاسی از آموزش از مفاهیم آموزش فنی حرفه‌ای پیشرفته بین‌المللی محسوب می‌شود.

پروژه‌های همکاری بین‌المللی چین همواره بر واژه «همکاری» تاکید می‌کند، هرگز اهمیتی برای شرایط سیاسی قائل نیست و چین از همان ابتدا، خود را در موقعیتی برابر با شرکایش قرار می‌دهد.